The Long Lost Mafia's Daughter (COMPLETED)

CHAPTER 35

"So what are you going to say?" napahalukipkip ako at tinaas ang tingin sa kaniya.

"I forgot, hahaha!" pilit akong napatawa. Maybe this isn't the right time.

"Okay, if you say so." malalim akong napahinga at napatingin sa sahig.

Ilang minutong walang nag bitaw ng salita sa amin. Unti-unti akong napaangat ng tingin sa kaniya.

"Are you asleep?" mahina kung tanong kahit alam kong nakapikit na siya.

"Tristan?" tawag ko sa kaniya, ngunit hindi ito sumagot.

Napatawa ako sa aking isipan ng maisip ang aking katangahan na pinaggagawa.

"Sabi ko nga tulog na siya." saad ko sa sarili. Muli akong napahinga ng malalim at tinapunan ulit siya ng tingin.

"I'm glad that you're okay," kinakabahan kong hinawakan ang kamay niya.

"You really made me worried." I added.

I brush his hair to the left. Pinagkatigigan kong mabuti ang natutulog niyang maamong mukha. It's peaceful, yet dangerous.

"How can you be so handsome?" mahina kong wika.

"Every girls you can eye to eye, will eventually fall inlove with you." and I won't allowed that. I shooked my head. What I am saying? I didn't even have rights to touch you, yet dumagdag pa 'tong iniisip ko. Unti-unti kong binaba ang kamay ko ng mabalik sa ulirat at maisip ang sinabi.

"Go on." gulat akong napahawak sa palapulsuhan ko ng makitang ang kamay ni Tristan na naka siklop dito.

"W-what?" nauutal kong wika at tila pinalibutan ng hiya at kaba ang aking buong katawan.

"Y-you're a-awake?" mas dumagundong ang kaba sa dibdib ko ng bahagya siyang ngumiti.

"Eh, bakit ka nagkukunwaring natutulog!" mabilis kong binawi ang kamay ko at umayos ng upo.

"I like it." diretsiyo niyang sabi. Kung ganoon, narinig niya rin ang mga pinagsasabi ko?! Shame on you, Tatiana!

"That's illegal." tumaas ang kaliwa niyang kilay at tila nagtatanong kung ano ang ibig sabihin ko.

"Pretending to be asleep so you can make a move." I said directly but he just chuckled.

"What's funny?" masungit kong tanong.

"Remember, you're the one who make a moved, earlier." pinagdiininan niya ang bawat salitang binitawan at halatang pinagsasabihan ako.

"I thought your asleep." nakanguso kong sabi.

"Even so, it's not right to touch someone if they sleeping or what. You don't have their permission."

"Oo na, tama na. Pinapangaralanan mo na naman ako." naka-ismid kong saway sa kaniya.

"You haven't changed since then." panandalian akong napatahimik sa sinabi niya. It feels like it has a double meaning.

"So, can I touch you right now?" gumuhit ang pagkagulat sa kaniyang mukha at parang hindi inaasahan ang sinabi ko.

"Of course, you can." natigilan pa siya bago makasagot.

"Just kidding." I smirk.

"You can touch whatever you want..." nandidiri akong napatingin sa kaniya, ngunit nakingiti lang ito dahil sa sinabi dahil alam ko naman may iba pa 'tong kahulugan at hinihintay ang magiging reaksiyon ko. Bakit hindi ko sakyan?

"Why not, basta ba malaki naman yan." he looks impressed.

"It's big, alam kong hindi mo kaya.... na hawakan." I rolled my eyes. I can't stand with this topic.

"You're not sure." lakas loob kong inambangang hawakan ito ngunit mabilis niyang nahuli ang kamay ko.

"You'll regret." a sudden electricity crawl down to my spine.

"I was joking, alright." binawi ko ang kamay at biglang napahigop ng hangin. Masusuffocate ata ako ah, kinukulang ako sa hangin.

"But if you-" pareho kaming napatahinik ng marinig ang malakas na yapak ng mga paa at tila nagmamadali ito.

"Dito ka lang, titignan ko lang!" nagmamadali kong tinungo ang pintuan at nakita ang umiiyak na si Prima habang buhat buhat nina Kyro at Clyde si Rage. Duguan ito at walang malay.

"Prima! Anong nangyari?" mabilis kong niyakap ng mahigpit si Prima, nanginginig pa ito at takot na takot.

"Excuse me Ma'am, Sir. Doon po muna kayo sa labas." wika ng nurse na kasamahan ng umaasikaso kay Rage. Mabilis nilang nilagay sa kama si Rage.

"Please, do anything!" pagmamakaawa ni Prima.

"We will do anything Ma'am, please step aside." lumabas na kami ni Prima at nagmadaling inasikaso si Rage sa loob. Napatingin ako kay Clyde at Kyro na habol habol ang hiningang nakaupo at makikita ang kaba at takot sa kanilang mga mukha.

Hinimas himas ko ang likod ni Prima at tinutulungang pakalmahin ito.

"Hey, stop crying. Hindi ka na niyan makakahinga mamaya." hinarap ko siya sa akin at pinunasan ang mga luha niya. Dungis din ng dugo si Prima, hindi lang si Prima kasi ganoon din si Clyde at Kyro.

"Si Rage....Ez..." humihikbi niyang sabi.

"Magiging okay din siya, wag ka nang umiyak. Tama na yan, ayusin mo sarili mo, magpakatatag ka para sa kaniya, Prim." huminga ito ng malalim at sinusubukan rin na pakalmahin ang sarili niya.

Buti na lang at may private doctors and nurses si Tristan dito, dapat lang kasi kailangan talaga nila ito. How I wish my dad have like this too. Too late kung dadalhin ka pa sa Hosital, wala ka ng buhay pagdating mo doon.

"Oh, Tristan! Bakit ka bumangon?!" tanong ko sa kaniya ng maramdamam ko na may presensiya sa aking likuran.

"Bawal ka pang gumalaw, baka bumuka ang sugat mo!" pag aalala kong saad sa kaniya ngunit hindi ito man lang ito nagsasalita.

"Tristan-" pinalibutan ako ng matinding takot sa katawan ng makita ang ekspresiyon ng kaniyang mukha.

It say's

WHOEVER DID THIS TO YOU, WILL NEVER EVER SEE THE SKY. HE'S GONNA REGRET.