CHAPTER 44

64 24 3
                                    

TRISTAN POINT OF VIEW


Ilang beses akong napahinga ng malalim bago pindutin ang number para tawagan ito.

“Where’s my daughter?” hindi pa nakaring ay sumagot na ’to.

“Saang hospital niyo siya dinala?” nasa tono niya ang pag aalala.

“Make it fast, Sir. Only your blood can save her.” I ended the call and text him the address.

Kanina pa umuwi si Prima at Rage, mula sa pag uwi nila ay hindi pa ako nakakapasok sa kwarto niya. Hindi ko alam kung papasok ba ako o hihintayin ko na lang ang paggising siya, but I missed her.

I want to see her. I want to see her face. Unti unti kong binuksan ang pintuan, napadako ang tingin ko sa maamo niyang mukha, kasabay noon ang pag init ng aking mata. Sa tuwing nakikita ko siyang nakahiga dyan ay sinisisi ko ang sarili dahil hindi ko siya nagawang protektahan. Hindi ko natupad ang pangako ko sa kaniya.

I would never forgive myself if something ever happens to her, but here we are. She's lying there because of me. I slowly hold her hand and feel her fingertips.

“Wake up, my love.” I kissed her hand.

“I missed you, I want to hug you right now.” hinawi ko ang buhok niya palikod sa kaniyang tenga.

“You’re so beautiful, too precious...” napatingin ako sa kaniyang labi.

“Ah, your lip looks so pale, love.”

“But it doesn't even detract from your beauty.” I kissed her forehead.

“You’ll be okay, and you won't ever enter a hospital again. I'll never let anyone to hurt you again, you cannot have a wound again.” malungkot akong napangiti.

“Tatiana...” napalingon ako sa lalaking hingal na hingal na pumasok sa loob ng kwarto, kaya’t mabilis akong napatayo.

“Tatiana, my daughter...” napagdesisyonan ko na lang lumabas ng marinig ko ang hikbi nito. I'll be just a disturbance to them.

Pasalampak akong napaupo sa upuan. Ilang minuto pa ay narinig ko ang pagbukas ng pinto, niluwa nito ang daddy niya na namumula pa ang mata.

“You can go home.” biglang sabi niya.

“I won’t.” mabilis kong sagot.

“Loot at yourself, do you think my daughter want to see you like that? Para kang pinabayaan na bata.” napatingin naman ako sa sarili.  I admit it, I look miserable and horrible right now.

“Clean youself and comeback right away.” he's right. Paano ko siya mababantayaan upang maalagaan kung ganito ang sitwasyon ko?

“Excuse me, Sir. We need to transfer a blood to her...” biglang sabi ng kakasulpot lang na nurse.

“Mine, I can give my all blood to her.”

“Let’s go inside, Sir.” mabilis silang nawala sa harap ko, kaya naisipan ko na lang rin na umuwi.

I sigh before I walk into the exit. I will just commute because I don't have my car. Papunta na sana ako sa sakayan ng biglang may kotseng tumigil sa harapan ko.

Whooo! Why are you walking by yourself?” tila napahinga ako ng maluwag.

Agad kong binuksan ang pinto ng kotse at sumakay.

“Stingy!” parang babae nitong reklamo.

“Remove your nose, then.”

“You’re still Tristan.” natatawa nitong wika.

The Long Lost Mafia's Daughter (COMPLETED)Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt