“Tristan?” I don't want to disturbed him but I'm so nervous.
“Tristan, are you awake?” ilang segundo pa ang tumagal ng bumukas ang pintuan ng kaniyang kwarto, or rather ng kanilang kwarto ni Ezriah.
I’ve been here since the day Rage got that beat up, he told me to stay here and live here for a couple of weeks.
“Too early, what do you need?” halatang inaantok pa siya pero wala akong magawa dahil masama ang kutob ko.
“Nagpaalam ba si Ezriah sayo kung saan siya pupunta?” nawala ang antok niya ng marinig ang aking sinabi.
“What do you mean?” seryoso nitong tanong.
“She left me a letter.” inabot ko yun sa kaniya at mabilis niyang kinuha upang buksan para basahin. I feel like she's saying goodbye...
“Call Rage, Kyro and Clyde please.” yun lang ang sinabi niya at biglang sinirado ang pintuan para yata makapag ayos ng sarili.
Agad ko namang sinunod ang kaniyang utos, nagtitipon tipon sila sa sala at tila ba kahit walang sinasabi ay nagkakaintindihan. Napatingin sa akin si Rage na para bang umalis daw muna ako dahil mag uusap sila.
“I won't, she's my best friend. I want to know why she left.” matigas kong sabi. Napabuntong hininga naman sila at walang magawa dahil sa pagmamatigas ko.
Ayoko nang manahimik at maghintay na lang sa kung anong pwedeng mangyari. Kinakabahan ako para kay Ezriah, ano bang iniisip niya? Akala ko ba walang problema nitong mga nakaraang linggo kasi palagi naman siyang masaya at walang dahilan para umalis siya.
“Nag away ba kayo, Tristan?” tanong ko sa kaniya ngunit umiling lang ito. Ano pa bang dahilan para umalis siya? May hindi pa ba ako nalalaman tungkol sa kaniya? May kailangan pa ba akong malaman tungkol sa kaibigan ko?
Lahat ng katanungan sa aking isip ay nasagot ng mag simula na silang magkwento sa magiging plano. Tila nanghina ako sa aking nalaman.
“I’ll just go to my room.” paalam ko sa kanila. Tinanong pa ako ni Rage kung okay lang ba ako at para masamahan niya daw muna ako pero tinanggihan ko yun, gusto ko na lang munang mapag isa.
Mabilis kong tinungo ang aking kwarto at pasalampak na napahiga sa kama.
“I’m your best friend but I don't know that much to you...” kinuha ko ang aking cellphone na nakalapag sa mini table.
I tap my gallery, bumungad dito ang pictures naming dalawa. I think we're that close, pero marami pa pala akong walang alam sayo. Hindi na ulit ako makakapayag na mawala ka na naman, Ezriah.
Bumangon ako at binuksan ang maliit na drawer sa ilalim ng mini table. Nakuha ng atensiyon ko ang isang puting papel na nakatupi, kaya’t agad ko itong kinuha at binuksan.
Hi Prima, I know that you are reading this right now, but I’m not here anymore. You may probably wondering why I didn't tell you why I left, like I said I don't want you to get involved. I will comeback, I promise so please get yourself safe. You're in Tristan territory so you'll be safe. If ever I don't comeback, read those letter beneath your pillow, If I don't. But don't read it If I came back, that's embrassing. I just want to do my promised I made with my Mom. Take care, Prima.
Napahawak ako sa aking bibig at pinipigilan ang pag iyak, ngunit hindi man lang nagpapigil ang aking luha.
“Please, comeback... I have a great news for you...” pinunasan ko ang luha gamit ang sariling kamay.
“Are you okay, baby?” nagulat akong makitang nasa gilid ko na pala si Rage, ni hindi ko man lang narinig ang pag bukas ng pintuan.
“I’m okay, don't worry.” napatikhim ako at nginitian siya.
“It's alright, I'm here.” niyakap niya ako ng mahigpit kaya mas lalong tumulo ang aking luha.
“We’re gonna find her right?” umiiyak kong tanong sa kaniya.
“Of course, we will.” ilang minuto na akong akayakap kay Rage at tila nahimashimasan na rin ako.
“Thank you, Love.” hinarap ko siya at nginitian.
“I’m okay now,” I added.
“Are you sure?” tumango lang ako. Inaya niya akong lumabas, sumusunod lang ako sa likuran niya ng may marinig akong pag kasa ng baril.
Bumungad sa akin ang sari saring baril na nakalatag sa sahig at parang inaassemble pa ito ng mga tauhan nila.
“Are you scared?” tanong sa akin ni Rage.
“I’m not, can I get one?” mabilis kong dinampot ang maliit na baril na naassemble na at kayang matago at mabitbit kahit saan.
“That’s dangerous!” napatingin ako kay Rage ng sumigaw ito.
“What? I'm not allowed to carry a gun?” nakikita ko sa mukha niya ang kaba.
“So that I can protect myself, Rage.” kung dati ay takot ako sa baril, ngayon ay hindi na. Tila nasanay na ako simula ng manirahan ako dito sa mansiyon nila, lagi ko rin namang nakikita ang mga tauhan nilang may bitbit na baril kaya’t hindi na bago sa akin iyon. Nakikita ko rin naman na may nakasukbit palagi na baril sa bewang ni Rage.
“Be careful, Prima.” seryoso siya sa kaniyang sinabi dahil hindi niya ako tinatawang sa endearment naming dalawa. Yes, I'll be careful because I don't want this little thing to be harm.
“Get ready, because tommorow is the day.” malamig na saad ni Tristan habang may hawak ng isang basong may wine.
“She entered the mansion at 9:54 in the morning.” napatingin ako kay Clyde ng sabihin niya yun habang siya ay nakaharap sa maliit na laptop. I don't know if it's really a laptop. Pumunta ako sa likod niya at nakita dito si Ezriah na naglalakad papunta sa isang malaking bahay, meron ding mga ibang video na parang nakalagay sa ibang parte ng bahay. Is he hacking the cctv? I don't know that Clyde was so good at this, this is my first time to see him looks so serious.
Sa isang cctv camera ay makikita dito na may matandang lalaking kausap si Ezriah, we can't hear what they talking about but we can monitor them.
“Tristan...do you know what Ezriah plan?” hindi ko mapigilang itanong sa kaniya iyon, para bang pinaghahandaan na nila ito.
“Maybe, maybe not.” hindi nakatakas sa aking mata ang ngisi niya.
आप पढ़ रहे हैं
The Long Lost Mafia's Daughter (COMPLETED)
किशोर उपन्यासShe's a Mafia's Daughter that living with a revenge since then but one day her cold and untalkable attitude changed when she lost her memories. She's now living with lovable, being kind with others, forgetting the strongest will she's been carrying...
