Kalbim Seni Sevdi

Son Söz

Kalbim Seni Sevdi

▪︎ 29 ▪︎

▪︎ Bölüm sonunda son olanlarla ilgili bir yazı olacak şimdi ise lafı çok uzatmadan çook uzun süredir beklediğiniz final bölümü ile sizi baş başa bırakıyorum. 

▪︎ Duyurulardan haberdar olmak için beni buradan veya liakhanzade ismiyle instagramdan takip etmeyi, destek olmak için de yıldıza basmayı unutmamanızı dilerim.

İyi okumalar!

2 yıl sonra

Genç adam çıktığı odanın kapısını dikkatli bir şekilde kapattıktan sonra salondaki eşinin yanına gelip oturdu. 

"Nasıl hissediyorsun?" 

"Biraz rahatsız hissediyorum ama çok normal. Birkaç güne tamamen geçer merak etme." 

Çağlar başını aşağı yukarı sallayarak kadını onayladı. 

"Bir şey istiyor musun?" 

Yeliz heyecanlı bir şekilde kocasına bakarken dudaklarını ıslattı. 

"Aslında canım meyve suyu çekti. Güzel, taze bir portakal suyu olsa çok mutlu olurdum." 

Çağlar eşinin anlatışına ve tavrına gülümsedi. Yüzündeki tebessümü koruyarak ayağa kalkıp önce eşinin alnından öptü, "Yeter ki sen iste, bir tanem." deyip adımlarını mutfağa yönlendirdi. 

Birkaç dakikanın ardından elindeki kocaman bardağı getirip eşine uzattı. 

"Al, bir tanem. İstediğin başka bir şey olursa da lütfen söyle. Ben de akşama yemek hazırlayayım." 

Yeliz elindeki meyve suyundan kocaman bir yudum aldıktan sonra iç çekerek kocasına seslendi.

"Çağlar..." 

"Efendim, canım?"

"İzin konusunda hala ısrarcı mısın?"

"Evet." 

Yeliz suratını buruşturup, "Ben hallederim. Ayrıca Zuhal annem de sık sık geliyor zaten. Yıllık iznini daha sonrası için saklayabilirsin, tatile filan gideriz belki. Niye bu kadar ısrarcısın anlamıyorum." diye söylendi. 

"Hayatım, sana destek olmak istiyorum. Kolay bir şey atlatmış gibi konuşuyo-" 

Çağlar daha lafını bitiremeden kapı zili çaldı. İkili birbirlerine kısa bir bakış attıktan sonra genç adam ayaklanıp kapıyı açmaya gitti. Karşısında annesi ve babasını gördüğünde, "Hoş geldiniz." dedi gülümseyerek. "Sizi beklemiyorduk."

"Haber verirsem hazırlık filan yapmaya kalkarsınız, rahat edemezsiniz diye söylemedim." dedi Zuhal Hanım.

Kayınvalidesini gören Yeliz yattığı yerden doğrularak ayaklandı.

"Anneciğim, hoş geldiniz." diyerek onları coşkuyla karşıladı. 

"Hoş buldum, canım kızım. Kalkma sen, yat, yat." 

"Ay olur mu hiç öyle şey anneciğim. Gelin, geçin oturun." diyerek karşıdaki koltuğu gösterdi. 

"Bak şimdi kötü hissettim." dedi Zuhal Hanım. "Rahatınızı bozduk kusura bakmayın." 

"Anneciğim..." dedi Yeliz sitem edercesine. "Aksine ben çok mutlu oldum sizi görünce." 

Zuhal Hanımla sarıldıktan sonra dönüp Cezmi Beyin elini öptü.