Kalbim Seni Sevdi

▪︎ 9 ▪︎

Kalbim Seni Sevdi

▪ 9 ▪

▪Duyurulardan haberdar olmak için beni buradan takip etmeyi ve destek olmak için yıldıza basmayı unutmamanızı dilerim.

İyi okumalar!

Yeliz yatağın ucunda oturmuş az önceki sözleri düşünüyordu, ağlarken. Hamileliğini öğrendiğinde çok büyük bir yanlış yaptığını fark ederek hayatını toparlamaya çalışırken Çağlar'ın öğrenmesiyle kontrol ondan çıkmıştı. Genç adamın onunla ve bebekle yakından ilgilenmesi her şeyi çok başka boyuta taşımış kadına tutunacak sağlam bir umut vermişti. Az önce duyduğu laflar ise daha yolun başındayken almıştı elinden umudunu çünkü bu tür ithamları kaldıramayacağını fark etmesini sağlamıştı. Herkesin ona kötü bir gözle bakacağını düşündükçe, bebeğinin de aynı muameleyi görebileceği geliyordu aklına. Her şey en başından beri hataydı, geleceği, neler olabileceğini düşünmeden hareket ettim, son zamanlarda yaptığım gibi.

Çağlar kapıyı iki kez tıklatıp içeriden bir tepki beklese de Yeliz'in hıçkırıklarından başka duyulan bir ses yoktu. Genç adam kalbinin üstüne çöken ağırlığa dayanamayıp içeriye girdi. Yeliz'i yatağın üstünde ellerini yüzüne kapatmış bir şekilde ağlarken bulunca bunun kendisini berbat hissetmesine neden olduğunu fark etti. Yanına gelip oturduğunda yatıştırıcı olmasını umarak sakin bir sesle konuşmaya başladı.

"Yeliz, özür dilerim. Annem seni kırmak istememişti."

"Zuhal Hanım çok haklı, ben büyük bir hata yaptım. Yetmedi hatamı telafi etmek yerine üst üste hata yapmaya devam ettim. Evlenmeye karar vermemiz, buraya tanışmaya gelmemiz hepsi kocaman bir hataydı." dedi hıçkırıklarının el verdiğince, kesik kesik.

Çağlar böyle olacağını tahmin etmişti, kırılan kızın tüm kararlarını yerle bir edeceğini biliyordu. Her şeye rağmen buna izin vermeyecekti, ne olursa olsun yoluna çıkan tüm engelleri aşmaya hazırdı. Yeliz'i ikna etmek ise bu engellerin en küçüğüydü.

"Annemin derdi başka, inan seni suçlamak, isteyeceği son şey bile değil, anlık sinirle duygularını öyle dile vurdu. Güven bana, onu öfkelendiren ben ve yaptıklarım çünkü ona böyle bir şey yapmayacağıma dair söz vermiştim."

Yeliz adamın söylediklerine inanmakla inanmamak arasında gidip gelse de ağlamasını durduramıyordu. Kendini çok kötü hissediyordu, utançla harmanlanmış kırgınlıkla beraber kendine olan kızgınlığı iyi hissetmesine izin vermiyordu.

Çağlar kadının ağlamaya devam ettiğini fark edince içi biraz daha ezildi. Onu sakinleştirmek adına ilk önce kolunu omzuna sardı.

"Ağlama artık, bu kaçıncı oldu." dedi sitemle. "Sürekli üzülüyorsun ve bu ikinize de zarar veriyor."

Yeliz başını sağa sola onaylamazca sallarken ağlayışını kontrol altına almak için uğraşıyordu ancak aklına olur olmadık üzücü anılar geliyor sakinleşmesine izin vermiyordu.

Genç adam kendisine düşünme fırsatı bile vermeden belki de sonradan pişman olacağı bir şey yaptı, kadını döndürerek kucağına çekti. Yeliz ne olduğunu anlamadan kendini sevdiği adamın kucağında ona bakacak şekilde oturduğunu fark etti. Yaşadığı şaşkınlık ağlamasını yavaşlattı, sonra da tamamen kesti. Çağlar yaptığının etki etmesine sevinerek tebessüm etti ve kadının göz yaşlarını parmaklarıyla kuruladı.

"Ben..." diye söze girerek bir şeyler söylemek istedi, kadın. Sevdiği adama olan bu yakınlığı, yaptığı hareketi sorgulaması ve hala üstünden atamadığı şaşkınlığı cümlesini nasıl tamamlaması gerektiğini bulmasını engelliyordu. Onu terk eden düşüncelerini bulup söylemek yerine sadece derin bir nefes aldı, adamın gözlerinin içine bakarken.