Kalbim Seni Sevdi

▪︎ 4 ▪︎

Kalbim Seni Sevdi

▪ 4 ▪

Dile getirilmeyenler

Genç adam yavaş adımlarla yatağa doğru ilerledi. Kadının yattığı tarafta dizlerinin üstünde eğilerek usulca yorganı kaldırdı. Kızarmış gözleri ışıkla temas ettiğinde bundan rahatsız olan kadın hemen huysuzlanarak mırıldandı.

"Şu an konuşmak istemiyorum, lütfen."

"Merak etme, sen istemediğin sürece bu konuyu açmamaya çalışacağım."

"Neden geldin o zaman?" diye sordu gözlerini adamın gözlerine dikerek.

Genç adam "O geceden önceki hayatımızı unutmuş gibisin." der demez Yeliz gözlerini kaçırma ihtiyacı hissetti, sanki aşkını bunca zaman anlamayan adam bu sefer bakşlarından anlayacak gibi.

Çağlar Yeliz'in çenesinden hafif tutarak kendine bakmasını sağladığında gördükleri kadını rahatlatmak için bir şeyler söylemesi gerektiğini düşündürüyordu ona.

"Bakışlarını kaçırma benden. Bu daha çok yakıyor canımı. Sen suçlu değilsin, öyle davranma artık."

Yeliz kendince suçluydu çünkü mantığını susturarak ilerisini gerisini düşünmeden hareket etmişti. Kendini o kadar kaptırmış ve akılsızca davranmıştı ki hamile kalmasını önleyecek bir şeyler bile yapamamıştı. Aslında böyle bir ihtimal aklının ucundan dahi geçmemişti.

"Ben..." diyerek yutkundu. "Ben..." diye tekrar söze başlamıştı ki gözleri doldu.

Çağlar işaret parmağını kadının dudaklarına değdirip "Şişt..." diyerek susmasını rica etti.

Yeliz aklına gelen fikri gerçekleştirmek için cesaretini kaybetmeden harekete geçti. Dudaklarını tedirgince dişlerken yatakta kayarak yer açtı. Tam ağzını açmış bir şeyler diyecekken Çağlar konuşmasına izin vermeden yataktaki boşluğa oturarak sırtını yatak başlığına yasladı. Yeliz birkaç saniye Çağlar'a baktıktan sonra yatakta biraz daha kayarak başını adamın dizlerine koydu. Şu an ihtiyacı olan tek şey biraz şefkatti. Bebeğine hakkıyla sahip çıkabilmesi, onu sevgiyle, şefkatle sarıp sarmalayabilmesi için kendisinin de azıcık şefkate ihtiyacı vardı. Ona şefkatle davranabilecek tek kişi de Çağlar'dı.

Çağlar vicdanındaki yükten ziyade eski bir arkadaşının derdine ortak olma umuduyla içinden geleni yaptı; elini kadının saçlarına daldırarak hafifçe okşamaya başladı. Yeliz o an tüm dertlerinin silinip gittiğini hissetti. Eğer hayatının bundan sonraki kısmında yanında o olursa tüm zorluklara göğüs gerebileceğini düşündü. Uykuya dalmadan önce içinden bir dilek tuttu; ne olursa olsun bu adam hep yanımda olsun. Oysa yaşayacaklarını öngörebilseydi, dileğini daha farklı cümlelerle ifade ederdi...

Bahar uzun süre ses gelmeyince Çağlar ve Yeliz'i kontrol etmek için odaya gitmeye karar verdi. Sessiz adımlarla kapının önüne gelip bir süre içeriden ses gelip gelmediğinden emin olmak için dinledi. Herhangi bir ses duymayınca bu sefer kapıyı usulca araladı. Görüş açısına ilk olarak sırtını yatak başlığına dayamış uyuya kalan Çağlar girdi, daha sonra başını onun dizlerine koymuş huzurlu bir ifadeyle uyuyan genç kızı fark etti. Gülümseyerek bir süre onları izledi. Umarım her şey ikiniz için de çok iyi olur. İki arkadaşı için iyi dileklerde bulunurken çalan telefonu, kapıyı kapatıp oradan uzaklaşmasına neden oldu. Arayan sevglisiyle biraz ilgilenmeli, onu Yeliz için atlattığı zamanlardan dolayı gönlünü almalıydı.

Aradan geçen birkaç saatten sonra ilk uyanan Yeliz olmuştu. Gözlerini aralayıp yanıbaşında sevdiği adamı görmesi büyük bir mutluluktu. Hissettiği bu güzel duygunun keyfini çıkarmak için yattığı yerden kalkmadan başını çevirerek sevdiği adamı izlemeye başladı. Birkaç dakika sonra genç adamın hareketlenerek gözlerini aralaması kızın kendini toparlamasına sebep oldu. Yeliz yattığı yerden kalkıp hafif tebessüm ederken Çağlar da tebessümle ona karşılık verdi.