Kalbim Seni Sevdi

▪︎ 11 ▪︎

Kalbim Seni Sevdi

▪︎ 11 ▪︎

▪︎ Duyurulardan haberdar olmak için beni buradan takip etmeyi, destek olmak için de yıldıza basmayı unutmamanızı dilerim.

▪︎ Size hemen sorup gideceğim kısa bir sorum var. Yeliz ve Çağlar için bir takım afişler hazırladım. Sizinle paylaşmamı ister misiniz? Hayalinizdeki kişilerle üst üste düşmeyip sizi hüsrana uğratmasından biraz korkuyorum açıkçası. 

▪︎ İthaflarla ilgili de küçük bir not düşeyim, genelde rastgele seçiyorum o anki duruma göre ama kafamda bir liste de var hani, bazen önceliklerim değişse bile. Eski bölümlere dönüp ekleme de yapmak istemiyorum çünkü kırılan olur bana eski bölümü mü layık gördün diye endişeleniyorum. Ola ki finalde hala ithaf için aklımda olup yetişmeyen olur o zaman eski bölümleri düzenlerken onları da ilk bölümlere eklerim. 

Bölüm her zamankinin 2 katı uzunluğunda haberiniz olsun, canlarım... Duyuruları okuduğunuz için teşekkürler.

İyi okumalar!

"Aileni ikna etmek için bir çözüm yolu buldum sanırım."

Yeliz duyduğu cümlenin ağırlığı altında ezildi kaldı bir an. Gözleri yavaştan dolmaya başlarken ağlamaması gerektiğini kendine hatırlatarak dudaklarını birbirine kenetledi. Bu evlilik işini düşündükleri ilk andan beri genç adamın ailesi onlara destek olmuşken, kendi ailesinin haber verilmeye bile layık olmadıklarını düşündüğü için kendine değil, ailesine kızdı. Yıllarca baskı altında ona dayattıkları hayatın onu kaçmaya mecbur bırakması sinirden başka üzüntü de bahş ediyordu kadına. Bunun bilincinde olarak bir kez daha içinden ailesine kızarak dolan gözlerini kırpıştırıp adama döndü.

"Neden böyle bir çaba içine girdin ki?" diye sordu büyük bir sıkıntıyla. Evliliklerinin sonu nereye varacaktı bilmiyordu ya da içindeki belki bir gün beni görür, gönül gözüyle bakıp da sever umudunun gerçekleşip gerçekleşmeyeceğinden de emin değildi ama eğer bu yolda birkaç mutlu anı biriktirebilecekse de razıydı, yolun sonunu bilmese de olurdu. Kazanacağı o bir parça mutluluğun ailesi tarafından boğazına dizilmesine müsade etmek istemeyişindendi bu huysuzluğu.

"Yarım kaldığını görebiliyorum." diye söze girdi Çağlar. "Annemlerin seni ne kadar çok sevip benimsediklerini gördükçe mutlu oluyorum ancak ne olursa olsun bir yanın eksik ve ben böyle olsun istemiyorum. Beni, evliliğimizi kabul etmeleri için ufacık bir şans kırıntısı dahi varsa onun için çabalamak istiyorum."

Yeliz bir süre huysuzca homurdanıp suratını astı, ailesinin bu işe yanaşabileceğine inanmıyordu. Çağlar'ın hevesini kırmak istemediği için yine de bir süre ailesine söylediğinde verecekleri en yumuşak tepkiyi kafasında canlandırmaya çalıştı. Kurduğu tüm senaryoların sonu felaketle bittiğinden tam pes edecekken hafızasında bir anda birisi belirdi. Kocaman gülüşü ve hiç eksik etmediği neşeli havasıyla kendi etrafında dönüp eteklerini uçuran kız çocuğu gözlerini dikmiş kendisine bakarken seni çok özledim abla deyiverdi o naif sesiyle. Kafasında kız kardeşini düşlediği hayali baloncuğu aniden ona seslenerek patlatıverdi, adam.

"Efendim?"

"Dalıp gittin, iyi misin? Bu kadar surat asacağını bilsem konusunu bile açmazdım, istemiyorsan-" derken, az önce hatırladıklarının heyecanıyla sözünü kesti genç kadın. "İyiyim, hem de çok iyiyim. Planın ne, benimle paylaşacak mısın?" diye sordu az önceki huysuzluğunu bir anda üstünden atarken.