Kalbim Seni Sevdi

▪︎ 10 ▪︎

Kalbim Seni Sevdi

▪︎ 10 ▪︎

▪︎ Duyurulardan haberdar olmak için beni buradan takip etmeyi, destek olmak için de yıldıza basmayı unutmamanızı dilerim.

İyi okumalar!

"Oğlum!" diye hayretle seslendi, kadın.

Çağlar düştüğü yerden hiçbir şey olmamış gibi kalkarken üstüne çeki düzen vererek tebessüm etti.

"Anne, biraz konuşabilir miyiz?" diye sordu zorlayıcı ama bir o kadar da ince bir rica barındıran ifadesiyle. İçeriden duyduğu ağlama seslerinden sonra kalbindeki ağırlığın arttığını hissedip merakına yenik düşerek kapıyı dinlemeye başlamış ve Yeliz itiraf edecekken heyecanlanıp içeriye girmek isterken kapı aniden kendiliğinden açılmış, o da kendini yerde bulmuştu.

"Müsadenle Yeliz kızımla konuşuyorum, konuşmamız bittiğinde geleceğim."

"Olmaz!" diyerek yükseldiğinde annesinin kaşlarını çatıp sinirli bakmasıyla sakinleşmek zorunda kalmıştı.

"Sen bizi mi dinliyordun kapıda?" diye şüpheyle onu süzdü, Zuhal Hanım.

"Hayır." diyerek yalana başvurdu. Annesinin şüpheli bakışlarının üzerinde gezindiğini görünce, "Sadece son sözlerinizi duydum, çok bir şey değil yahu." deyip durumu kurtarmaya çalıştı.

Çağlar daha ne olduğunu anlamadan omzuna isabet eden terlikle feleğini şaşırdı.

"Anne ya!" diye isyan ettiğinde, "Terliğimi ver, eşek sıpası. Bugün baya bir çizgiyi aştın sen. Kapı dinlemekte yeni adetin mi?" diyerek ağzının payını verdi, Zuhal Hanım.

Çağlar somurtarak terliği yerden alıp annesine uzattı ve homurdanmayla karışık konuştu.

"Küçük bir çocukmuşum gibi davranıyorsun, anne. Olmuyor böyle ama! Demekten her ne kadar hoşlanmasam da 30'uma merdiven dayadım artık."

"Sus! Bir de üste çıkmaya çalışıyorsun, edepsiz. Sen benim gözümde her zaman çocuksun." diye sinirle çıkıştıktan sonra sakinleşerek "Şimdi söyle bakayım, ne konuşacaksın benimle?" diyerek alttan almaya çalıştı kadın zira oğlunun gururunu daha fazla kırmak istemiyordu, özellikle müstakbel gelininin yanında.

"Benden dinlemen gereken şeyleri ben sana anlatmak istiyorum." diyerek ciddi bir tavra büründü.

Yeliz sabahtan beri atışan anne oğulu izlerken son cümlelerle gözleri adamda takılı kaldı. Utanç içinde dudağını ısırırken, adama danışmadan böyle bir şeyi söylemeye kalkışmaması gerektiğini düşünüyordu.

"Ben... Ben sadece-" diye kendini açıklamaya girişmişken adam anlayışla tebessüm edip sözünü kesti.

"Anlıyorum. Seni bu durumda bırakmak istemediğim için en iyisi ben anlatayım."

Yeliz sadece başını sallayarak adamı onayladığında onların bu haline içten içe sevinen Zuhal Hanım bu ikilinin birbirlerine iyi geleceklerini düşünüyordu. Oğlunun yanlışları olsa da Yeliz'i incitmeyeceğini bilecek kadar iyi tanıyordu onu. Bu yüzden yaşadıkları zorluklarda onlara yardım edeceğine dair içinden kendini söz verdi, kadın.

"Gidelim mi, anne?" diye sorup kadının dikaktini çekti, adam.

Zuhal Hanım yürüyerek kendi odasına geçtiğinde bir köşeye oturup oğlunun da gelmesini bekledi. Çağlar oldukça gergin bir şekilde annesine durumu nasıl açıklayacağını düşünüyordu kara kara. Bugüne dek annesine hiç büyük bir yalan söylememiş, gerektiğinde dertlerini onunla paylamıştı ancak bu durumda gerçekleri nasıl anlatacağını bilmiyordu. Üstelik düştüğü durumu annesine anlatmaya utanıyordu ama bunu Yeliz'in anlatmasına da izin veremezdi. Zuhal Hanımın karşısında oturduğunda kendisine beklentiyle bakan annesiyle derin bir nefes aldı ve gözlerini yere sabitledi.