I fell in love with him..

* hoofdstuk 14

* hoofdstuk 14

Jessie's POV.

"Jason, ik ben het" zeg ik met tranen in mijn ogen. Hij schudt zijn hoofd en trekt zijn hand weg. "Jason.." fluister ik. "Nee" zegt hij en draait zijn hoofd om. "Ik ben het, Jessie.." fluister ik zacht terwijl er een traan over mijn wang heen stroomt. "Ik weet er niets van" zegt hij, "En waarom huil je?" vraagt hij. "Jason, alsjeblieft, zeg dat je een grapje maakt.." zeg ik en pak zijn hand weer vast.

Na een half uur dingen over het verleden verteld te hebben, weet hij het een beetje. Ik vertel verder.. "En toen hadden we gezoend op het balkon, toen had Bas ons gezien. Hij was boos. Vandaag heb je me in de aula mee uit gevraagd, en iedereen kon het horen. Toen we uit waren zou je op me wachten, toen ik naar buiten liep, stond er een kring buiten. Je stond met Bas te vechten, toen werd je geslagen. En toen ging alles zo snel.." zeg ik terwijl er tranen over mijn wangen heen stromen.

Weer schudt hij zijn hoofd. "Misschien moet je even langs een dokter Jessie? Jessie was het toch?" vraagt hij. "Jason, ik hou van je" zeg ik en pak zijn hand vast. "Ik weet het weer.." zegt hij na een tijdje stilte. "En ik woon nu naast je, toch?" vraagt hij. Ik kijk hem met grote ogen aan en knik. "Ik hou ook van jou.." zegt hij en glimlacht. Op dat moment komt de dokter binnen. "Zo, lukt het allemaal een beetje?" vraagt de dokter. Ik knik en glimlach. "Weet je weer wie zij is?" vraagt de dokter. "Ja" zegt Jason en knijpt zachtjes in mijn hand. "Het was gelukkig op tijd aangegeven dat het slecht met je ging, dus we konden snel ingrijpen, waardoor je hier nier langer hoeft te blijven. Goed, ik zal je pillen voor moeten schrijven voor de misselijkheid en voor de hoofdpijn. Je zult ze 2 keer per dag in moeten nemen, dus je kunt nu gaan" zegt de dokter. "Dank u wel" zegt Jason en glimlacht. Ik bedank de dokter. We schudden zijn hand. Dan verlaat hij de kamer. "Ga je mee?" vraag ik en sta op. "Uh ja ga maar alvast, ik kom er aan" zegt hij. Ik knik en loop de kamer uit.

Na 5 minuten komt hij aangekleed terug. Hij slaat zijn arm om me heen en glimlacht naar me. De eerste keer dat we dit deden in het openbaar. Ik voelde me blijer dan ooit tevoren, oke, niet dan ooit tevoren, maar wel super blij.

"Kan je zo wel Rijden?" vraag ik en kijk hem aan. "Ja vast wel" zegt hij terwijl we instappen. Ik doe mijn gordel om. Ik kijk in het spiegeltje. Ik zag er echt totaal niet uit. Mijn make up was uitgelopen. Ik zucht. Wanneer Jason instapt glimlach ik. Samen rijden we naar een onbekende plek. "We zijn er" zegt Jason. "Ehh, nee.." zeg ik zacht. Hij wist zelfs de weg naar huis niet? Ik bijt op mijn lip.

Dit was best erg.

"Grapjee" zegt hij en lacht dan. Hij rijdt het terrein af, dit keer wel goed. Ik zucht opgelucht. Wanneer we uitstappen druk ik een kus op zijn mond "Ik kom vanavond wel langs" zeg ik en gijns als hij zijn lippen weer op de mijne drukt. Beide lopen we onze eigen huizen in. Nadat ik mijn ouders alles heb verteld, behalve dat ik en Jason een stel zijn natuurlijk, loop ik naar boven en ga douchen. Ik kleed me aan; een kort spijkerbroekje met mijn roze blouse die ik er in deed. Ik deed roze sandaaltjes aan. Simpel, maar ik zou sowieso langs Jason gaan. Ik doe wat make up op en stijl mijn haren. Ik laat het los zitten en doe een plukje vast aan de zijkant.

*na het eten*

Ik zit op mijn kamer te leren. Nou ja, leren. Ik probeer het tenminste, maar het lukt niet. Ik zit met mijn hoofd bij Jason. Hij is zo veel vergeten.. Wat als hij steeds meer zal vergeten? Ik zucht. Ik schrik als er op mijn raam wordt geklopt. Ik loop naar de deur en open het.

"Kom jij naar mij toe? Ik ben alleen met m'n nichtje maar die is beneden. Ik knik. Beide klimmen we over naar zijn balkon. We ploffen neer op bed. "Weten jou ouders het al?" vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. "De jouwe?" vraag ik. "Nee.." zegt hij zacht. "Moeten w-" hij wordt onderbroken door de deur die open gaat. "Ik wist het!" zegt zijn nichtje en grinnikt. "Hoe lang hebben jullie al?" vraagt ze. "Uhh.." zegt Jason. Eigenlijk was er geen 'datum' of iets dergelijks. "Sinds vandaag is het echt officieel, maar daarvoor ook wel.." zegt Jason. "Ik wist het! Al sinds de eerste dag dat ik hier was merkte ik dat jullie elkaar leuk vonden!" roept ze heel enthousiast. "Oke.." zegt Jason. Ik merk dat hij bloost. Ik grinnik. "Ik ga wel weer" zegt ze en sluit de deur. "Je werd rood" zeg ik en lach. "Nee, helemaal niet" zegt hij. "Wel" zeg ik. "Nee" zegt hij en begint me te kietelen. "Nee, stop stop!" roep ik de hele tijd. Hij kietelt zo enthousiast dat hij ongemerkt op me komt liggen. Wanneer we het beide merken stopt hij en kijkt me aan. Ik kijk hem diep in zijn bruine ogen aan en glimlach. Ik voel zijn lippen op de mijne en sluit mijn ogen.

"Zullen we..?" vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. "Wil je het?" vraagt hij. Ik knik en voel dat ik bloos. Hij glimlacht en drukt zijn lippen in mijn nek terwijl hij de knoop van mijn broekje los probeert te maken. Ook ik begin aan zijn knoop te friemelen..

*later*

"Shit" zegt Jason wanneer hij een auto aan hoort rijden. Meteen staat hij op en kleed zich aan. Ook ik kleed me snel aan. Snel maken we het bed op. Wanneer zijn ouders binnen zijn lopen we naar het balkon. "Deed het pijn..?" vraagt hij dan zacht. "Een beetje.." zeg ik zacht en kijk omlaag. "Sorry.." zegt hij en slaat zijn armen om me heen. Ik sla mijn armen om zijn middel.. "Ik hou van je.." fluistert hij zacht. "Ik ook van jou" fluister ik terug en druk een kus op zijn wang. "Jason!" hoor ik zijn moeder roepen. "Ehh. Ga maar" zeg ik. "Wacht" zegt hij. Ik kijk hem aan. "Je vergat dit" zegt hij en drukt zijn lippen op de mijne. Ik leg mijn hand op zijn wang en zoen mee.

Ik klim over en glimlach voordat ik naar binnen ga. Nadat ik binnen ben plof ik neer op mijn bed. Ik heb glimlach wanneer ik weer aan Jason moet denken.. Het was mijn eerste keer, en hij was zo lief voor me.. Ik zucht en besluit te gaan slapen. Wat kan dat so nog schelen. Ik kleed me om en haal mijn make up er af. Daarna stap ik in bed en val in slaap.

* 2 maanden later *

Sinds 2 weken woont hier een nieuw gezin. 1 jongen die ongeveer 2 jaar ouder is, schat ik. En een meisje van ongeveer 10 en hun ouders. Ze zagen er wel lief uit.

Terug naar de realiteit; ik heb ruzie met Jason.. Hij is nu niet thuis, hij is nu met zijn ouders een weekendje weg.. Hij was plotseling weg, toen ik hem belde vertelde hij pas dat hij weg was. Ik was zo boos geworden. 'Ik weet genoeg!' had ik door de telefoon geroepen en had opgehangen.. Ik veeg mijn tranen weg. De jongen die tegenover ons woont loopt zijn balkon op. Verbaasd kijkt hij me aan. Hij loopt terug naar binnen.

Hij komt naar buiten met een kladblok en stift. Hij schrijft wat op en houd het omhoog 'Wat is er?' staat er. Ik sta op en loop naar binnen. Ik pak ook een kladblok en stift en schrijf 'Ruzie met m'n vriendje.' op en houd het omhoog.

Hij begint weer te schrijven 'Ouch :(' staat er. 'Tsja..' schrijf ik op en houd het weer omhoog en haal m'n schouders op. 'Niet huilen' staat er op zijn kladblok terwijl hij het omhoog houdt. 'Ben gewoon een beetje boos' schrijf ik op. 'Het komt wel goed' zegt hij. 'Jaa' schrijf ik op en glimlach. Mijn mobiel gaat af. 'Jason

~

Het gaat weer wat beter, nu is mijn tante geopereerd over twee weken is mijn zus haar bruiloft en over een maand of anderhalf word mijn moeder geopereerd, maar het is niet ernstig gelukkig! Dus ik zal minder actief zijn, mijn excuses! Xxxx

Vote, comment.

En ik heb liever geen reclame voor jullie eigen boeken in reacties onder mijn boeken. x