I fell in love with him..

* hoofdstuk 30

* hoofdstuk 30

Jessie's POV.

Ik word de volgende ochtend wakker, maar Jason is er nogsteeds niet. Ik zucht en sta op. Ik doe mijn haar in een slordige knot. Ik doe mijn roze jurkje aan en mijn zwarte sandaaltjes. Ik breng een beetje make-up aan en pak mijn telefoon en pasje. Ik besluit Jason te gaan zoeken, de hele dag als dat nodig is. Voordat ik de deur open, sms ik Jason nog een keer.

Aan: Jason. 💕

Ik hoop dat je geen verkeerde dingen aan het doen bent. Ik hou van je x.

Van: Jessie.

Het is waar. Ondanks alles, houd ik van Jason. En dat is wat me het meeste pijn doet. Ik kan het niet los laten. Ondanks alle pijn die hij me aan doet, hou ik van hem. We hebben samen zo veel meegemaakt, maar ik ben bang dat het als het zo door blijft gaan, niet meer lang aan zal blijven..

Ik heb de hele dag gezocht, en nergens is hij te bekennen. Ik besluit toch maar wel naar het strand te gaan. Ik doe mijn sandaaltjes uit en pak ze in mijn handen terwijl ik stappen in het zand zet. Ik kijk om me heen. Waarom moet hij altijd verstoppen of wat dan ook als hij boos is? Ik loop rustig verder tussen de mensen door en kijk om me heen. In de verte zie ik hem. Ik loop er heen, maar zie dan dat hij met een meisje aan het praten is. Een steek van jaloezie gaat door me heen.

FLASHBACK:

"Jessie?" vraagt Bas. "Oh. Hey Bas" zeg ik en glimlach. "Eh hoi?" vraagt hij verbaasd. "Geen knuffels meer tegenwoordig?" vraag ik. Hij grijnst en knuffelt me. Ik zie Jason zijn wenkbrauwen omhoog halen. "Wat doe je met hem?" vraagt hij zacht. "We waren bezig voor school en ik wilde jou zien" zeg ik en glimlach zwakjes. "Oh. Ik moet werken. Ik zie je een andere keer oke?" vraagt hij. Ik knik. Ik knuffel hem nogmaals.

EINDE VAN FLASHBACK.

Zo voelt het dus. Ik heb tegen Bas gelogen. Ik heb hem ook pijn gedaan. Ik loop boos naar Jason toe. "Jessie!" Zegt hij blij. Te blij. Hij slaat zijn armen om me heen. Hij rook naar drank, sterke drank. Ik duw hem van me af. "Kom mee" zeg ik en trek hem mee aan zijn arm. Hij draait zich om en zwaait even haar het meisje en knipoogt. "Jason!" Roep ik boos. Hij grinnikt en loopt mee. Als we bij het hotel zijn nemen we de lift. Geen trap voor hem. Zodra we in de suite zijn gaat hij zitten. "Waar heb je geslapen?" Vraag ik zacht. "Bij haar" antwoord hij. Ik schud mijn hoofd met tranen in mijn ogen. "Heb je wat met haar gedaan?" Vraag ik zacht. Ik zie nu pas een emotie in zijn gezicht. Zijn ogen worden groot. Hij kijkt me erg onschuldig aan. Ik zie hem diep in en uit ademen

"Fuck you Jason. Fuck you. Ik had er nooit in moeten trappen" zeg ik boos en pak mijn mobiel. Ik draai het nummer van mijn moeder. "Lieverd?" Vraagt ze als ze opneemt. "Mam, ik wil een ticket voor vanavond. We gaan naar huis" zeg ik. "Is goed. Maar ik zit in het buitenland,dus ik laat het je binnen een uurtje weten." Zegt ze. "Goed" zeg ik en hang op. Ik doe mijn spullen in de koffer. Ik kijk op naar Jason en zie hem huilen. Hij heeft het allemaal zelf gedaan. Ik pak zijn spullen en prop ze in zijn koffer. Ik bel de roomservice en vraag om een kopje koffie. Binnen no-time krijgen we de koffie. "Drink dit op" zeg ik tegen Jason en geef het aan hem.

Na drie kwartier in silte in de kamer te zitten, gaat mijn mobiel af. Ik zie dat het mijn moeder is. Ik neem op. "Ik heb alles naar je gemaild. Je vlucht is om 12 uur. Je moet alles uitprinten en over een uurtje komt er een taxi naar je hotel. Ook bij het vliegveld zal er een taxi zijn." Zegt ze. "Dankje mam" zeg ik en glimlach. "Is al goed. Wees voorzichtig thuis, ik zie je over een weekje" zegt ze. "Goed, dank je" zeg ik en hang weer op. Ik kijk nog even naar Jason. Ik loop de kamer uit, naar de lobby. Ik vraag of ik gebruik mag maken van een computer.

Na een half uur heb ik alles helemaal klaar. Ik ga terug naar boven met de papieren en loop terug naar de kamer. Ik zie Jason op het bed zitten. Hij kijkt op al ik de kamer in loop. "Jessie ik-" begint hij. "Shh, het hoeft niet" antwoord ik en ga op de bank zitten. "Jessie" mompelt hij. Ik schud mijn hoofd. Ik zie zijn ogen weer waterig worden. Damn, waarom huilt hij zo veel?

Eindelijk zijn we thuis. Het is inmiddels al 05:07 uur in de ochtend. We hebben helemaal niet meer gepraat. Wanneer te taxi weg rijd, staan we op de stoep. "Dat was het dan.." Zegt hij zacht. Ik knik langzaam. "Bedankt voor alles" zegt hij en glimlacht zwak. Ik knik nog een keer. "En het spijt me voor alles wat ik je aan heb gedaan. Jammer dat je het me niet uit liet leggen." Zegt hij. Ik glimlach klein. "Dus eh, vrienden?" Vraagt hij. "Nog even niet, later" zeg ik zacht. "Oke. Slaap lekker" zegt hij. "Dankje. Jij ook" zeg ik. Ik trek mijn koffer mee en ga naar de deur. Ik open de deur en loop naar binnen. Ik leg mijn koffer neer en ga tegen de muur aan staan. Ik glijd langzaam omlaag en ga zitten. Ik sla mijn armen om mijn knieën heen en barst in tranen uit.

Jason's POV.

Dit is het. Ze houdt niet meer van me. Ik ben te ver gegaan. Er is niks gebeurd met dat meisje, bijna, maar ik ben gestopt. Alsnog heeft Jessie gelijk. Zij praatte niet eens met die jongens, ik werd weer te jaloers, en nu is ze klaar met me. Klaar. Ik hoop dat het net als altijd weer goed komt. Maar dit keer leek het niet zo. Haar blik maakte me dit keer bang. Haar ogen leken wel te zeggen dat ik dit keer echt te ver ben gegaan. Ik loop naar de keuken en pak een fles wijn. Ik open hem en zet hem meteen aan mijn mond. Zodra hij leeg is pak ik een andere en ook die drink ik leeg.

Ik word wakker met een steek in mijn hoofd. Ik zucht even. Ik voel wat omhoog komen. Ik ren naar de badkamer en geef er over. Ik zucht en spoel het weg. Daarna spoel ik mijn mond en poets ik mijn tanden. Ik kleed me uit en stap onder de douche. Zodra ik klaar ben besluit ik Charlotte en James te bellen. Ik word weer de oude Jason. Degene die alleen aan zichzelf denkt. Jessie pesten? No way. Maar ik word wel de lul die ik altijd al was. Toen ik alleen aan mezelf denkte, ging alles veel beter.

"Jason?" Hoor ik de stem van Charlotte door de telefoon. "Ja. Waar ben je? Ik kom naar je toe?" Vraag ik meteen. "Ik ben toevallig bij jou in de buurt. Ik kan wel komen" zegt ze. "Hmm. Ben je alleen?" Vraag ik. "Ik kan wel alleen komen" zegt ze. Ik hoor aan haar stem dat ze grijnst. Even wil ik zeggen dat ze alleen moet komen. Maar het is te snel. "Met wie ben je?" Vraag ik nogmaals. "James, Charlotte, Rachel, Veerle en Jelle" antwoord ze. "Kom met zijn allen" zeg ik. "Oke dan" zegt ze. Ik hang op zonder wat te zeggen. Dit is hoe ik was, voor Jessie. Zet Jessie uit je hoofd. Een meisje heeft je nooit aan het huilen gemaakt. Dit is hoe ik ben. Jason is weer terug. En ik heb nog twee weken. Genoeg tijd om Jessie te vergeten.

De avond verliep wel oké. Het was nu 23:17 uur. Iedereen behalve Charlotte, James en Rachel waren weg. James en Rachel waren de hele tijd met elkaar bezig. Ik zat de hele tijd voor me uit te staren. Opeens komt Charlotte op mijn schoot zitten met haar gezicht naar mij toe. Ze slaat haar benen om mijn bovenlichaam heen. Ik duw haar van me af en zucht even. Ze rolt met haar ogen. "Wij gaan" zegt James en staat op. "Komen jullie mee?" Vraagt hij. Ik shud mijn hoofd. "Ja" zegt Charlotte en staat op. Ik loop met ze mee naar de deur en zeg ze gedag.

~
Het hoofdstuk is heel anders geworden dan ik zelf had gedacht haha.

Ik zal de komende weken minder actief zijn, denk ik. Er is iets gebeurd waar ik jullie liever niet over vertel. Ik ben er kapot van en hoop dat jullie begrip tonen.

Vote

Comment

Follow

Xx