32- Yalanlar ve Yalancılar

20.1K 1.9K 1.6K
                                    

Medya: Devrim

Keyifli okumalar...

Ozan

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Ozan

Elimdeki kek kalıbını kucağımda tutarken karşı dairenin kapısında dikilmeye devam ettim. Çalamıyordum kapıyı. Miralay eğer Kartala tatlı götürürsem beni affedeceğini söylemişti, gerizekalı tatlı bütün sorunları çözer sanıyordu. Keşke öyle olsaydı.

Omuzumun üzerinden yarısı aralık kapıdan bana bakan Miralay'a baktım. "Ben yapamayacağım"

"Kunt, hadi oğlum benim yaparsın" dedi fısıldayarak. "Ver o keki, al Kartalı gel"

"Gelmez ki benimle" dedim aynı şekilde fısıldayarak. O evden nasıl bağıra çağıra çıktığını bir ben biliyordum. "Kaçırırız"

"Sağ ol gerizekalı" dedim çözüm önerisine karşı suratımı buruşturup.

Derin bir nefes alıp ayağımla kapıya vurmaya başladım, bir kolum alçıdaydı. Cezaevi günlerini hatırlamıştım böyleyken, hareketlerim aşırı kısıtlanıyordu ama neyseki artık kıyafetlerimi giymeme yardım edecek insanlar vardı.

Kapıyı Devrim açtı. Beni görünce gözleri kısıldı, evin içinden sesler geliyordu. Kalabalık vardı sanki. "Ne var, neden geldin?"

Kartal dedikoducu teyzeler gibi gidip direkt Devrime anlatmıştı ve o da bana trip atıyordu. Kemal'e zaten aylar önce Gökay olayı yüzünden söylemiştim. Ama onlar bunu bilmiyordu. Gökayın her şeyden yıllardır haberi olduğunu ve benim Asena olduğumu da bilmiyorlardı, tekrar daralmaya başladığımda gözlerimi kapatıp kafamı sağa sola doğru oynattım.

"Size kek getirdim"

Burun kıvırıp elimdeki kaba baktı. "Sebep?"

"Devrim, sende böyle yapma" dediğimde kaşlarını çatıp yüzüme baktı. "Sizin iyiliğiniz için yaptım biliyorsun, konuşmayacak mısın bir daha benimle?"

Yumuşak yumuşak konuşmam yüz ifadesini yumuşatırken dudaklarını yalayıp göz ucuyla bana baktı. "Konuşurum, sana hep küs kalamam"

"Hm" dedim küçük adımlarla eve girmeye çalışırken. "Neden hiç küs kalamazsın yavrum benim?"

Tam kapı eşiğinden geçecekken anında bir aydınlanma yaşatıp göğsümden beni geriye doğru ittirdi. "Yalancı köpek, git buradan"

Keki elimden alıp kapıyı suratıma kapattığında çatık kaşlarımla kapıya baktım öylece. Sinirle homurdanarak kapıya tekrar tekme attım.

"Kartal! Çık dışarı konuşalım hadi!" diye bağırdım kapıya tekme atmaya devam ederken. Durmadan kapıya vurmaya devam ederken Miralay homurdanarak dışarı çıktı tekrar.

"Almadılar mı tatlıyı?"

"Aldılar" dedim tersçe kapıya vurmaya devam ederken. "Ama beni içeri almadılar"

yara izi tacirleriHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin