yara izi tacirleri

43- Deniz Kenarı

Medya: Kartal Kalendar

Hikayeye tekrar yavaştan ısınalım diye bu bölüm, geçiş bölümü gibi düşünün. Keyifli okumalar...

✨

Elimin altındaki kahve tonlarındaki saçlar parmaklarımın arasında süzülürken güneşten dolayı kısılan gözlerimle birbirleriyle uğraşan adamlara baktım.

Hepsi otuz yaşlarına merdiven dayamıştı, birisi üç yaşındaki çocuğun kum oyuncalarını almak için kavga çıkartıyordu. O avel Devrimdi, içlerinde sakin sakin oturan tek kişi Kemaldi. Cengiz dikiliyordu sadece, kendi kendine milleti koruma görevini üstlenmişti. Onun bir zamanlar tek görevi beni muhafaza etmekti, şimdi hepsine gözü gibi bakıyordu.

Bakışlarım bir an kaçamak bakışlarıyla durmadan bize bakan daha sonra Devrimin yaptığı kumdan kalesine yardım eden Kubat'a kaydı. Nasıl ikna etmişti bilmiyordum ama veledi ikna edip oyuncaklarını almıştı.

"Nasıl bakıyor kem gözlü" dedi Kartal kafasını boynuma doğru yatırıp. Çıplak göğsümde yatan adama baktım, dudaklarım kıvrılırken saçlarını çeker gibi tutup yavaşça geri bıraktım.

"Kıskanıyor seni" dedim hafifçe gülümserken, birden kafasını kaldırıp bana baktı.

"Kıskanmıyor Kunt" dedi öfkeyle. "Kuduruyor resmen, abisini değil sevgilisini elinden aldım sanki. Ben böyle kıskanç bir insan görmedim"

"Kartal" dedim imalı imalı suratına bakarken. "Akşam yemeğine peşimize takılmasın diye saunaya kilitlemişsin"

Zahir bey ile görüştükten sonra bizimkiler bir kaç günlük tatil yapmak istediği için Antalya'da güzel bir otele gelmiştik. Bir kaç gün duracaktık, oradan bizimkiler dönecekti ama ben Kartal ile uzun bir gezi yapmayı planlıyordun. O da ben de çok yorulmuştuk, istediği ülkelere götürmeği düşünmüştüm. Her halükarda İspanya'ya gitmem gerekecekti, Kartal'da benimle gelecekti. Ama uzunca bir süre de dönmeyi istemiyordum Türkiye'ye. Eninde sonunda dönecektim, sadece biraz uzak kalmak istiyordum.

Hem annemden, hem üvey babamdan, hem de Zahirden.

"Gözenekleri açılmıştır" dedi arsız arsız. Kaşlarımı çattım. "Çocuk neredeyse bayılıyordu sıcaktan"

"Ufak tefek detaylara takılma" dedi, tekrar bana sarılmaya çalıştığında omuzundan tutarak onu durdurmaya çalıştım. "Bir daha böyle bir şey yapmıyorsun"

"Uluma" dedi ellerimden kurtulup göğsüme gömülürken. Derin bir nefes aldım ve bir elimi sırtına dolarken etrafa bakındım. İnsanlar vardı ama şemsiyelerden dolayı bizi görmeyeceklerini umuyordum.

Bir de Zahir bey gelecekti, sülük gibi yapışmıştı bana. Durmadan arıyor, nerede olduğumu soruyordu ve bunu gerçekten merak ettiği için yaptığını hissediyordum. Yıldızı getirecekti, beni tanısın istiyordu farkındaydım. Her şeyden ayrı olarak o benim kız kardeşimdi, tabii ki tanıyacaktım. Kimse sikimde olmazdı ama ne olursa olsun Zahir bey istediği kadar hayatındaydım. Beni istemezse kızının etrafında gözlerine gözükmezdim, benimkilere nasıl yaptıysam Yıldızı'da uzaktan uzağa takip edebilirdim. Bunları düşünmeme gerek yoktu ama, Zahir bey ölüyordu etrafında olayım diye.

Kartalın boynumda hissettiğim parmaklarıyla odağım dağıldı. Elini tutup hafifçe öptüğümde kafasını hafifçe kaldırıp bana baktı. "Ben bir gideyim.." diye mırıldanıp doğrulmaya çalıştığında kaşlarım havalandı, belini tuttum.

"Hayırdır?"

Kaşlarıyla Devrim ve Kubatı gösterdi. "Yanlarına bir gideyim ya..."

Dudaklarım kıvrıldı. "Çukur kazıyorlar Kartal"