Geçmişimi bir toprağın altına gömerken o günler de bıraktığım herkesten koşarak uzaklaşmıştım. Giderken büyük bir bomba patlatmış ve hepsinin benden nefret etmesine neden olmuştum. Ben, beni seven kim varsa onların içlerine benim için öfke tohumları...
Yeni bölüme hoş geldiniz bebeklerim, keyifli okumalar dilerim.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
#Bölüm Şarkıları#
Little Mix, Little Me
Gözde Öney, Kavga
Alec Benjamin, If We Have Each Other
Dünya mükemmel bir yer değil,
Ama o kadar da kötü değil,
Eğer birbirimize sahipsek
Ve tüm sahip olduğumuz bu,
...
*
*
*
*
*
Sen karanlıkta kaldığında lambaları açmayı umut sandın; lambanın patlayacağını hiç düşünmedin. Anılar biriktirdin, bir gün o anıların seni öldüreceğini hiç düşünmeden. Sen kendi sonunu kendin yazdın, bu yüzden öfke hiç uğramadı sana. Bir kere nefret ettiğinde, asla başkalarının kalbine dokunmayacaktı nefretin. O nefret hep seni yakacaktı; seni yaktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir kitap okumuştum; kırgın olduğum zamanların birinde. Karakterler o kadar kırmışlardı ki bir bölümde birbirlerini o gece ona çok ağlamıştım. Kendim adıma ağlayacağım çok şey vardı ama ben onların kırgınlıklarına ağlamıştım. O an anladığım şey kalbimi daha çok kırmıştı. Birileri için ağlamak; bir kitap karakteri ya da bir başkası için aslında o kadar da kötü değildi. Çünkü gözyaşlarını silecek biri oluyordu. Bir karaktere üzüldüysen kitabı okumaya devam ederek, silebilirdin gözyaşlarını; değer verdiğin biri için ağlıyorsan yabancı olmamışsan eğer o silebilirdi gözyaşlarını.
Ama kendin için ağladığında, elin yetmezdi gözyaşlarına silmeye.
Gözyaşlarımla kitabı okumaya devam etmiştim. Birkaç bölüm sonra karakterler affetmişlerdi birbirlerini ama ben onları hiç affedememiştim. O karakterlerin sonu mutluydu ama benim kursağımda kalmıştı söyledikleri. Dönüp dönüp o sayfayı okumuştum, haftalarca. O gün anlamıştım, ben affetmeyi bilmiyordum. Öyle bir kelime vardı sözlüğümde ama karşısı boştu. Yazara ulaşmıştım. Nasıl birbirlerini affettiklerini sormuştum.
Yazar demişti ki: kırılsan da bazen çok sevdiğin birine, üstüne basıp devam etmen gerekir. Doğru insan da kalbini kırabilir, yola devam edersen aşamayacağın engel yoktur.
