34

5.9K 215 55
                                    

Jenga


Mahigit isang linggo ang lumipas at ngayong araw na nga ang libing ni grandmère pero heto ako at nakatulala sa kwarto ko. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko o kung saan ba ako magsisimula ulit dahil pakiramdam ko ay bigla akong bumalik sa umpisa.


Hindi ko na rin magawang umiyak dahil pakiramdam ko ay ubos na ubos na ako, I can't even feel the pain anymore. The only thing that i'm feeling right now is... emptiness.


I'm lost within the darkness again, there's no light. I know nothing about the way to escape this again, the darkness seemed to be darker than the last time. I can't find my way out.


"Ari, are you sure you're not coming?" Rinig kong tanong ni Castiel.


"Where's Ceph?" I asked, still looking at the window.


"She's outside your room, she's been worried about you since we came here because she's ashamed to come in." Napalingon ako sakanya dahil sa sinabi niya.


"Can you let her in?" Tanong ko na agad niya namang tinanguan.


Saktong pagbukas niya ng pinto ay tumambad saamin ang gulat na mukhang ni Zoraen habang naiwan pa sa ere ang kamay dahil mukhang hahawakan na sana niya ang doorknob kaso ay naunahan ni Castiel.


"Call me if you need anything." Huling sabi ni Tiel bago kami iwan sa loob ng kwarto ko.


Ilang minuto makalipas lumabas ni Castiel ngunit wala pa rin kaming imikan at parehas lang nakatulala sa kawalan.


"Ate,"


"Hmm?" I looked back at her and gave her a small smile.


"Ah, ano..." She looked away and slightly scratched her eyebrows, looking so hesitant that made me chuckle. 


"What is it?" Tanong ko.


"Ano... Gusto ko kasi maglaro ng Jenga kaya lang wala akong kalaro." Nahihiyang sabi nito.


"Oh, you want to play with me?" Gulat na ani ko habang nakatingin sa kaniya.


Alam ko namang hindi talaga 'yon ang gusto niyang sabihin ngunit nahihiya lang siya pero pinabayaan ko nalang dahil tiyak na nag a-adjust pa siya.


"Kung pwede lang naman, I can't understand what the maids and butlers are saying kasi." Mahina akong natawa dahil sa sinabi niya.


Hindi pa kasi siya marunong mag french tapos hindi niya rin siguro alam na marunong magsalita ng english ang mga maids at butlers dito kaya hindi makapagtanong.


"They can speak and understand english, Ceph." Natatawang sabi ko.


"Huh? Ginagago lang ba ako ni Bastien at kuya Castiel kanina?" She confusedly asked making me laugh, it's like she's asking herself.


"Pinagtripan ka rin ni Bastien? Nakakaintindi nga 'yon ng kaunting tagalog." Napasinghap siya dahil sa sinabi ko.


I was just looking at her while smiling when she started to tell the story of how Tiel and Bastien joined forces to prank her the whole week, she's frowning the whole freaking time while annoyance is visible on her voice.


She's beautiful. Brown wavy hair, clear skin, long eyelashes, thick eyebrows and her eyes... we have the same eye color. Her right eyes is blue while the left one is green, while my right eyes is green and my left eye is blue. She's indeed a Beaufort.


Dance The Pain Away Where stories live. Discover now