Olympia Sharlene Sagrado's life oddly seemed like a fairytale - her mother's death led to her father's remarriage to her evil stepmother, who tagged her equally wicked children to their home. After her father's demise, her stepmother, desperate to m...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
42: The Fairy Godmother at the House of Renwick in Altus
TUMAYO AKO MULA sa kinauupuan ko nang matanaw ko si Zennia na nakatayo sa may labas ng selda ko. Naglakad ako papunta sa kanya at nilabas ang mga kamay ko sa rehas upang subukang abutin siya.
"Zennia, kumusta ka na?" nakangiting tanong ko sa kanya at medyo naluluha rin dahil kahit na hindi kami masyadong magkasundo noon ay mahal ko ang shulditang ito.
Hinawi niya ang mga kamay ko bago siya nag-iwas ng tingin sa akin. "Huwag na huwag mo akong hahawakan. Pinatay mo si mommy."
"Hindi ko magagawa iyon," matamang sagot ko naman.
She sharply looked at me. "Anong hindi? Kitang-kita namin, Olly, kung paanong kandong mo ang duguang katawan ni mommy. Duguan ka rin! So, how dare you deny that you killed her?!"
Kumapit ako sa mga rehas ng kulungan ko, tinatago ang pagkakakuyom ng mga kamao ko sa pamamagitan no'n. Hindi talaga siya naniniwala sa akin.
"Iyon lang ang nakita niyo, Nia, pero hindi ang buong pangyayari. Hindi niyo nasaksihan na may kung anong biglang lumabas sa tiyan niya na siyang dahilan kung bakit duguan siya at nawalan ng buhay!" giit ko pa.
"Kahit ano pang sabihin mo, ilang sage na ang pinabitay ni Oliver upang hanapin ka. Galit na galit siya, Olly, at nasisiguro kong magbabayad ka nang malaki!"
Natigilan ako sa nalaman ko at napayuko. Oliver really went that far to find me and punish me for a crime I have not really committed.
Iniwan akong muli ni Zennia mag-isa roon. Mayamaya pa ay sunod naman akong pinuntahan ng kalihim ni Oliver upang tanungin ako ng buong nangyari noong gabing namatay si Tita Helga. I told him everything, of course. Pinipilit pa niya akong aminin kung paano ko pinatay si tita. I would insist on my innocence as well.
"Hindi ka ba talaga nagsisisi sa ginawa mo no'ng gabing iyon?" tanong sa akin ng kalihim.
"The only regret I had was that I wasn't able to save her..." mahinang sagot ko naman.
Bumuntong-hininga ang kalihim at aalis na sana nang muli ko siyang tawagin upang magtanong. Naguguluhan pa rin ako kaya kailangan ko ng mga kasagutan, lalo na sa totoong katauhan ng kambal kong stepsiblings.
The secretary told me that the twins were the children of Lord Gilbert Thomasin Renwick, isang makapangyarihang bampira sa mundo nila na tinatawag na Altus. Narito rin ako ngayon sa House of Renwick at hawak nila bilang bihag. Ngayon ay naiitindihan ko na kung bakit ayaw pumayag ng kambal noon na maging legal na kapatid ko at maging Sagrado. Naalala ko rin bigla ang sinagot ni Tita Helga no'n. "Hayaan na lang natin ang kambal sa gusto nila. Naniniwala akong darating din ang araw na magagamit nila iyon."
Ito na pala iyon.
"May ibang katanungan ka pa ba?" pag-agaw ng kalihim sa aking atensyon.
"Anong klaseng nilalang po ba si Tita Helga? Iyong nanay po ng kambal?" I asked.
