𝐍𝐚𝐤𝐞𝐝 𝐀𝐧𝐠𝐞𝐥

𝐃𝐞𝐬𝐢𝐜𝐢𝐨𝐧

″جئون جونگکوک سر جات همین الان می ایستی "

پرنس با شنیدن صدای از سر خشم تهیونگ با اشک هایی که قصد تموم شدن نداشتن سر جاش ، که نزدیک چراغ راهنما بود ، ایستاد . دست هایی تهیونگ با شتاب جونگکوک رو سمت خودش برگردوند

بی توجه به صورت اشکی و غم دیده پسرش ، فریاد بلندی توی خیابون پر از سکوت "نالیبی" کشید.

" میفهمی چته ؟ این همون جیمینه که بخاطر وجود تو از روح مقدس و جاودانش گذشت جونگکوک ، این چه کاری بود ؟ خوبه دردی رو که به اون با ذره ذره حرف هات دادی بهت بدم جونگکوک ؟ تو دقیقا الان مثل پسر بچه رفتار کردی . تو بچه ای جونگکوک ، تو یه بچه فاکی ک-"

با سیلی محکمی که به صورت قرمز از خشمتهیونگ برخورد کرد ، همه جا پر از سکوت شد!

جونگکوک با پوزخندی که از حرف های تهیونگ روی لب هاش اومد ، این بار دست هاش رو سمت صورتش برد و سیلی به همون دردی که به پسر روبروش داده بود به خودش تقدیم کرد .

حالا صدای لرزیده از خشم و غم بی پایان جونگکوک ، گوش های تهیونگ و ساکنان خیابون رو پر میکرد .

دو تا از دست های زیباش رو به بالا برد .

"بیا تنها چیزی که من دارم درده"

خنده ای از روی دردی که وجودش رو به اتیش میکشید ، کرد!

"میخوای همونم ازم بگیریش؟"

موهای جونگکوک به هم ریخته شده ، اطرافش بین اتم های هوا به رقص در اومد .

تهیونگ از سر سیلی دردناکی که جونگکوک بهش زده بود ، کم نیاورد و مستقیم توی صورت جونگکوک نگاه میکرد .

"میگن یه لباس باز از یه مرد یا زن هرزه میسازه حالا تو به من بگو ته هیونگ"

نزدیک تر اومد و دست هاش محکم به قفسه سینه دردمند تهیونگ ،برخورد میکرد

"منی که وجودم از درده . ظاهرم پر از بخشندگی های کارنا ، من جئون جونگکوک من چیم ته هیونگ؟"

تهیونگ باید ناراحت میبود ، باید قلبش میشکست ، مثل قلب و روح و احساسات جیمین ، ولی اون پسر میدونست جونگکوک الان در چه شرایطی هست و در چه زمانی نیاز به اون داره .

جونگکوک در حال سوزش خودش در اتش جهنم بود و تهیونگ میخواست با اون بسوزه .

نجاتش نمیداد

اون فقط باهاش میسوخت .

پس این بار لمسی به گونه ای کشید که دست جونگکوک بهش خورده بود .

خنده ای کرد و با همون خشم به جونگکوک خیره شد .

قرار نبود ناگهانی مهربون بشه . اینجا داستانهای ژول ورن یا شکسپیر نبود که از عشق و دوری ، هم بخشش رو جایگزین کنن .