Kinderen van Praesidium 2 - Organisatie Wolf

POV Ashley - Kyan

Ik plens wat water in mijn gezicht en kijk mezelf dan aan in de spiegel. Rustig worden Ashley, zeg ik in gedachte tegen mezelf. Adem diep in en weer uit. In en weer uit. Dan loop ik de toiletten uit en ga ik weer naar het klaslokaal. Hanna en Esra zitten te giechelen en Caitlin kijktme veroordelend aan. 'Wat?' fluister ik terwijl ik op mijn stoel ga zitten.

'Hanna en Esra maken een grapje, toch?'

'Wat bedoel je?' vraag ik zo onschuldig mogelijk.

'Dat je die Kyan wel ziet zitten', fluistert Caitlin.

'Kyan? Pfff, nee. Tuurlijk niet.' Ik voel mijn wangen rood worden. Dat heb ik normaal nooit als ik lieg!

Caitlin ziet hoe ik langzaam in een tomaat verander. 'Ashley, dat meen je niet!' sist ze.

'Hoezo? Geef toe. Hij is best wel knap.'

'Ja, maar kijk naar hem.'

'Caitlin, ik denk dat Ashley dat al wel gedaan heeft', grinnikt Esra. Hanna en Tigo beginnen te lachen.

'Stelletje kleuters.' Ik sla mijn armen over elkaar heen.

'Jongens, mogen wij misschien ook meelachen?' vraagt mevrouw Demir.

'Er is niks grappigs, mevrouw.' Ik hoop dat onze mentrix genoegen neemt met mijn antwoord en gelukkig is dat het geval.

Zodra mevrouw Demir verder gaat met praten, draait Caitlin zich meteen weer om naar mij. 'Ashley, kun je alsjeblieft voor iemand anders gaan? Ik bedoel, hij is nogal...'

Ik snap wat Caitlin bedoelt. 'Dat valt wel mee. Zie jij piercings?'

'Nee, maar...'

'Zie je een hanenkam?' onderbreek ik Caitlin.

'Nee, alleen alsnog denk ik...'

'Heeft hij tattoos?'

'Laat me nou gewoon eens uitpraten!' sist Caitlin.

Ik buig over mijn tafeltje. 'Kijk, dat jouw vriendje keurig netjes gekleed is alsof hij een zakenman is, betekent nog niet dat alle andere jongens die net ietsje stoerder gekleed zijn slechte bedoelingen hebben.'

Marnix draait zich om. 'Keurig netjes gekleed als een zakenman?' vraagt hij beledigd. 'Wat is er mis met een simpel T-shirt en een spijkerbroek die wél heel is?'

'Tuurlijk kies jij de kant van Caitlin.'

'Eigenlijk vond ik dat je ervoor moest gaan. Als jij die creep ziet zitten, moet jij dat zelf weten. Alleen je moet niet mijn kledingstijl erbij gaan betrekken als je een discussie dreigt te verliezen.'

Ik kijk Marnix beledigd aan. 'Ik was de discussie helemaal niet aan het verliezen!' roep ik. Opeens kijkt iedereen mijn kant op. O chips. Ik fluisterde, toch? Ik was toch niet keihard aan het praten? Schijnbaar wel.

'Ashley, dit is nu al de tweede keer dat ik de uitleg moet stilleggen vanwege jou. Een derde keer en je ziet hier vooraan bij mij. Duidelijk?'

'Ja, mevrouw. Sorry', mompel ik.

'Oké, omdat heel veel leerlingen deze school nog niet kennen, gaan jullie in tweetallen elkaar de school laten zien. Zo kunnen jullie elkaar ook een beetje leren kennen. Hopelijk vormt deze klas dan snel een groep en ontstaan er ook vriendschappen tussen de havo en mavo leerlingen.'

'Missie volbracht zou ik zeggen!' roep ik terwijl ik naar Marnix kijk. Dan sla ik mijn hand voor mijn mond. 'Oeps, sorry mevrouw. Dat telde niet!'

Mevrouw Demir zucht. 'Vooruit dan maar. Jullie mogen zelf tweetallen vormen. Het lijkt me logisch dat het de bedoeling is dat in elk tweetal één iemand zit die deze locatie al wel kent en dat er één iemand zit die de school nog niet kent.' Onze mentrix klapt in haar handen. 'Ik zou zeggen, vorm maar tweetallen.'

Iedereen staat twijfelend op. Ik kijk de klas in. Mijn hart gaat drie keer zo snel kloppen als ik vanuit mijn linkerooghoek zie dat Kyan op me af komt lopen. 'Wil jij mij een rondleiding door de school geven? Ik ben anders zó bang dat ik nog verdwaald raak hier.' Aan zijn toon is het duidelijk te horen dat hij de opdracht net zoals ik onzin vindt.

'Ja, is goed. Er valt hier ook super veel te zien.' Wauw, dat ging goed! Ik heb twee zinnen tegen hem gezegd zonder rood te worden en zonder te stotteren.

'Oké, wie heeft er nu nog geen tweetal?' vraagt mevrouw Demir. Caitlin, Joshua, Rachelle en nog drie andere mensen die ik niet ken steken hun hand op. Na een paar seconden zijn alle tweetallen gevormd. 'Dan mogen jullie nu rustig het lokaal uitlopen. Wel zachtjes doen, alsjeblieft.'

Ik loop met Kyan naar de aula. 'Dit is dus de aula. Hier eet je.'

'Nee, dat meen je niet!' Kyan kijkt me gespeeld verbaasd aan.

Ik word knalrood en ga snel verder: 'Je moet je rotzooi zelf in de prullenbak gooien. Op het eerste gezicht staan er heel veel stoelen, maar laat je je daar niet door misleiden: we komen altijd plekken te kort. Daar aan het einde van de aula zie je de kantine, maar als ik jou was zou ik daar niks kopen want dat eten is niet te vreten.'

Kyan grinnikt. 'Wat een enthousiasme en waar zijn de toiletten?'

Ik loop de aula weer uit en laat hem de toiletten zien. 'Achter de linker deur zitten de jongenstoiletten, achter de rechter deur de meisjestoiletten en achter de middelste deur de genderneutrale toiletten. Jongens moeten echter nog wel steeds meer rondjes lopen op de atletiekbaan voor een voldoende dan meisjes. Dat slaat echt nergens op. Dan vind ik ook dat je het goed moet doen en als ze de beoordelingen met gym niet aan willen passen, moeten ze die genderneutrale toiletten ook weer weghalen.'

'Ik ben het helemaal met je eens.'

Ik glimlach naar Kyan, maar ik kijk dan snel weer naar voren aangezien ik rood word... alweer. 'Dit is het muzieklokaal. Hier komt altijd ongelooflijk veel herrie vandaan. Muziek kan je dat echt niet noemen. Zal ik je dan nu de eerste verdieping laten zien?'

'Dat is goed.' Kyan en ik lopen de trap op naar boven. 'Mooie ketting heb je om. Waar heb je die vandaan?' vraagt Kyan.

Ik pak mij paarse edelsteen vast. 'Ik heb hem gekregen voor mijn verjaardag', lieg ik. 'Ik heb geen idee waar die vandaan komt.' Bovenaan de trap blijven we stilstaan en ineens staan we recht tegenover elkaar. Nu moet jij hem een compliment geven, Ashley! 'Leuk shirt', zeg ik terwijl ik naar zijn T-shirt met een doodskop erop wijs. Alsof het nog niet duidelijk was dat het om dat shirt ging.

'Vind je? Dankjewel. Als je het niet mooi vindt mag je het ook wel zeggen, hoor. Dan trek ik hem gewoon uit.' Er verschijnt een brede grijns op Kyans gezicht en hij geeft me een knipoog.

Nee, zei hij dat nou echt? Ik ben van stomheid geslagen en ik weet even niet wat ik moet zeggen. 'N-nee', stotter ik. 'Niet hier.' Pas als ik die woorden heb uitgesproken, besef ik wat ik heb gezegd. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Ik schraap mijn keel. 'Dit is het Engelslokaal', zeg ik zo nonchalant mogelijk. 'Daar zijn de kluisjes en hierzo is het tekenlokaal. Aan deze muur hangen de beste tekeningen die gemaakt zijn. Dan heb je daar het Franslokaal, maar daar kom ik liever niet aangezien meneer van der Berg daar vaak zit en ik haat hem.'

'Hoezo haat je hem?' vraagt Kyan.

'Omdat hij altijd chagrijnig is.'

'Dat ben jij toch ook?'

'Waarom zegt iedereen dat altijd?' roep ik uit.

Meneer van der Berg komt het Franslokaal uit gestormd. 'Kunnen jullie alsjeblieft wat zacht... O, Ashley. Dat had ik kunnen weten. In de zomervakantie heb je duidelijk nog steeds niet geleerd wat stil zijn betekent!' Boos slaat meneer van der Berg de deur weer achter zich dicht.

Kyan fronst zijn wenkbrauwen. 'Dat was lekker overdreven. Ik snap nu waarom je hem niet mag.'

'Ja, vertel mij wat.' Dan zie ik dat Hanna met haar maatje op ons af komt gelopen. 'Kom! Laten we naar de tweede verdieping gaan.' Snel loop ik met Kyan de trap op, want ik heb natuurlijk echt geen zin om weer door Hanna voor schut gezet te worden.