Kinderen van Praesidium 2 - Organisatie Wolf

POV Richard - Volgende keer voorzichtiger

Het duurt wel erg lang. Die jongen die ik in de gaten moet houden is nu zeker een kwartier weg. Ik dacht dat hij misschien even naar het toilet ging en het leek me beter om hem niet meteen te volgen. Toen die snotneus met haar paarse edelsteen me midden in de stad had aangesproken, heb ik flink op mijn kop gekregen.

'Serieus?' had Jack boos geroepen. 'Kun je dan ook niks? Jij hebt mij verzekerd dat jij hoogstpersoonlijk die zes in de gaten houdt en dat je daar niet iemand anders voor hoeft te sturen en dan word je meteen bij de eerste keer betrapt?'

'Sorry, meneer. Er was gewoon sprake van een ongelukkige...'

'Zwijg!' schreeuwde Jack. 'We moeten ervoor zorgen dat die zes geen argwaan krijgen, totdat het te laat voor ze is! Besef jij wel dat we hier goud in handen hebben? Als we erachter kunnen komen hoe zij die jongen hebben kunnen laten verdwijnen, worden we stinkend rijk. Dan moeten die kinderen echter niet al meteen doorhebben dat er iets mis is.' Jack sloeg schreeuwend van woede met zijn vuist op tafel. 'Nu al loopt het plan in de soep. Nu al! En dat allemaal dankzij jou!' Jack beende het kantoor uit en sloeg de deur zo hard dicht dat ik blij ben dat die deur er niet uit vloog.

Nadat hij bekoeld was, kwam hij weer terug. 'Je krijgt nog één kans om te laten zien dat je ze ook onopvallend in de gaten kunt houden. Anders ben je ontslagen!'

'Bedankt, meneer. Ik zal deze kans niet verpesten. De volgende keer zal ik voorzichtiger zijn.'

Ik ben ontzettend blij dat Jack me nog een kans wilde geven. Meestal is hij niet een man van tweede kansen. Ik moet ervoor zorgen dat ik niet ontslagen word, want dan word ik rijk! Stel je voor wat ik allemaal kan kopen: een grote villa met een zwembad, dure auto's, horloges, alles! Alles wat ik maar wil. Er verschijnt een tevreden glimlach op mijn gezicht.