Kinderen van Praesidium 2 - Organisatie Wolf

POV Ashley - De reddingsactie

'Hoe weet je dat dan?' vraag ik aan Marnix.

'Ik herkende dat raampje in de kamer waar Caitlin vastgehouden wordt uit duizenden. Thomas en ik schoten altijd met zelfgemaakt katapultjes steentjes weg tegen de muur van dat vervallen huisje vlakbij het restaurant in het bos. Alleen ik schoot een keertje mis en daardoor kwam er een steentje tegen het raampje aan. Nu zit er een klein barstje in de linkerhoek van dat raampje en op de tv van Lendovicus was dat barstje ook te zien in de rechterhoek.'

'Dan is het dus niet dat huisje, sukkel!' roep ik gefrustreerd.

Marnix rolt met zijn ogen. 'Ashley, denk nou eens na. Het is de linkerhoek wanneer je buiten staat, maar als je binnen bent is het de rechterhoek.'

'O zo. Waarom ga je ervan uit dat ik dat begrijp? Ik heb geen ruimtelijk inzicht!'

'Als alleen dat het probleem zou zijn...' mompelt Tigo. Ik werp een boze blik naar Tigo en begin dan te lopen. 'Waar wachten we dan nog op? We gaan Caitlin redden!'

Een tijdje later komen we aan bij het huisje en wachten we eerst een tijdje gehurkt in de struikjes. Als er niks gebeurd, loopt Marnix op zijn hoede naar het huisje en kijkt door het raampje. 'Ja!' fluistert hij. Marnix wenkt ons en wij lopen naar hem toe.

'Caitlin', zeg ik zacht. Tenminste, ik vond dat ik het zacht zei maar ik krijg meteen vier "ssst's" naar mijn hoofd toe geslingerd. 'Wat?' sis ik.

'Dat raampje is veel te klein om doorheen te kruipen', constateert Esra. 'Kom, laten we hopen dat de deur niet op slot is.'

'Alsof gesloten deuren voor mij een probleem zijn', zeg ik beledigd. Met mijn telekinese krijg ik de standaard sloten zo open.

Hanna legt haar hand op de klink en duwt hem omlaag. 'Dat is gek. De deur is gewoon open.'

'Oké, ik en Hanna gaan naar binnen. Esra, Tigo en Ashley, jullie blijven buiten wachten.'

Ik kijk Marnix geïrriteerd aan. 'Waarom moeten wij buiten blijven wachten?'

'Die deur is niet voor niks open. Scopia verwacht ons misschien en als wij in de val lopen zijn jullie back-up.'

Ik zucht. 'Oké, dan.'

Nog geen vijf minuten later staan ze alweer buiten. 'Ik zet geen stap meer in dat huisje!' roept Hanna hysterisch. 'Iemand anders mag.' Het moge duidelijk zijn dat Scopia niet in de buurt is, want anders had ze ons nu wel gevonden door Hanna's gekrijs.

'Wat is er gebeurd?' vraagt Esra bezorgd.

'Er zitten wel honderd muizen in dat woonkamertje!'

Marnix rolt geïrriteerd met zijn ogen. 'Ashley, kom jij met me mee? Of ben jij ook bang voor muizen.'

'Nee, tuurlijk niet.' Vol zelfvertrouwen loop ik het huisje binnen gevolgd door Marnix. Dan zie ik de muizen ook. 'Wat een aanstellerij zeg! Die muizen zitten gewoon in een kooi.'

Marnix haalt zijn schouders op. 'Tja, als je die beestjes niet moet kan ik me voorstellen dat het dan nog steeds niet erg leuk is.'

Ik krijg maar voor de helft mee wat Marnix net zei aangezien ik afgeleid ben door een lange gang. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes. Daar aan het einde van de gang is een deur en ik vermoed dat Caitlin daarachter opgesloten zit. 'Zeg Marnix.'

'Wat is er?'

'Vind jij deze gang niet ook erg lang voor zo'n klein huisje?' vraag ik.

Marnix komt naast me staan en bestudeerd de gang. 'Ja, deze gang kan niet passen dus dat betekent dat de gang betoverd is en dát betekent hoogstwaarschijnlijk...' Hij maakt zijn zin niet af en kijkt naar mij.

Ik heb even nodig om te begrijpen wat Marnix bedoelt, maar na een paar seconden begint het me te dagen. 'Een gang vol boobytraps', zeggen Marnix en ik dan tegelijkertijd.

'Dan snap ik al helemaal niet waarom wij niet mogen helpen', zeg ik. 'Als er iemand gespecialiseerd is in boobytraps ontwijken, zijn wij het wel.'

'Ze willen het risico gewoon niet nemen aangezien die Hostis Caitlin al ontvoerd heeft. Op zich begrijpelijk.'

'Begrijpelijk? Ik vind er niks begrijpelijks aan!' sis ik. Ik zucht. 'Maar dat zal wel weer aan mij liggen. Mijn broer zegt altijd dat ik een gebrek aan inlevingsvermogen heb.'

Marnix grinnikt. 'Daar heeft jouw broer helemaal gelijk in.'

Ik negeer de opmerking van Marnix. 'Kom,' zeg ik, 'we gaan de anderen halen.'