Kinderen van Praesidium 2 - Organisatie Wolf

POV Marnix - De onderzoeksruimte

Caitlin versnelt haar pas zodat ze naast mij en Tigo komt te lopen. 'We moeten iets doen', fluistert ze bijna geluidloos tegen me. Tigo knikt.

'Nee,' fluister ik, 'in dit geval moeten we juist helemaal niks doen.' Ik ontvang twee verwarde blikken van Caitlin en Tigo. 'We moeten niks doen: we zeggen niks, we bewegen niet, we gebruiken onze krachten niet', voeg ik aan mijn vorige zin toe ter verduidelijking. 'Als wij niets doen, kunnen zij geen gegevens verzamelen.'

'Marnix, ben je gek geworden?' sist Tigo. 'Die ene gast heeft je al meerdere keren geslagen. Wat als hij dat weer doet?'

'Dan slaan we terug', antwoord ik. 'Wat er ook gebeurd. We mogen onze krachten niet prijsgeven. We weten niet hoeveel ze weten en het laatste wat we moeten hebben is dat wij hen informatie prijsgeven die ze nog niet hadden.'

'Maar...' begint Caitlin bang.

Ik leg een hand op haar schouder en knik haar bemoedigend toe. 'Het komt goed.'

We lopen een ruimte in dat ons niet veel hoop geeft. Er liggen scharen, messen, injectienaalden, pleisters, verband en ga zo maar door. Wanneer Caitlin deze voorwerpen in het vizier krijgt, blijft ze uit schrik abrupt staan en ze trekt bleek weg. Jack geeft haar een duw. 'Doorlopen', bromt hij.

'Blijf van haar af!' Ik geef Jack een flinke duw van opzij en omdat het zo onverwachts gebeurde, verliest hij zijn evenwicht en knalt hij tegen de muur aan.

Jack is even van zijn stuk gebracht, maar herstelt zich razendsnel. 'Rotjoch!' Dreigend komt hij op me afgelopen en hij heft zijn hand omhoog. Het is duidelijk dat hij me weer een klap wil verkopen, maar dan duikt Hanna ineens uit het niets voor me op en geeft hem een flinke trap in zijn edele delen. Jack duikt voorover, maar Esra staat achter Jack en geeft hem nog een trap van achteren waardoor hij zijn evenwicht verliest en voorover op de grond valt. Hij krabbelt overeind en pakt Hanna stevig beet bij haar boven arm. 'Jullie snotapen hebben wel lef, hè!' buldert hij. Het speeksel vliegt in het rond. Ik wil Hanna helpen, maar voordat ik ook maar een stap naar voren kan doen word ik vanachter vastgegrepen door een man. Bij mijn vrienden gebeurt hetzelfde. Hanna wordt verder de ruimte in gesleept door Jack. Waar komen al die mannen opeens vandaan?

'Jullie doen vanaf nu precies wat ik jullie zeg', begint Jack. 'Als jullie dat niet doen, zullen jullie er spijt van gaan krijgen. Jij!' schreeuwt Jack. Hij wijst naar Ashley. 'Jij begint. Laat maar eens zien wat je kan.'

'Oké', zegt Ashley. Ze doet een stap naar voren. Jack is anderhalve kop groter dan Ashley, maar ze kijkt hem dapper en zelfverzekerd aan. 'Tssj!' Een flinke klodder spuug verlaat Ashleys mond en komt in Jacks hals terecht.

Ondanks alle ellende kunnen de altijd giechelende meiden, Hanna en Esra, hun lach niet inhouden. Ze schateren het uit. 'Ashley, de lama!' roept Hanna. Ik aanschouw Hanna en Esra. Mijn ogen kunnen amper geloven dat ze nu echt in deze situatie beginnen te lachen. Het zijn wel zenuwachtige giecheltjes dus aan de andere kant is het ook wel weer een logische reactie. Door Hanna's domme opmerking krijg ik een ingeving. We moeten ons gewoon super dom voordoen! Ik stoot Tigo aan. 'We moeten doen alsof we zo stom zijn als het achtereind van een varken. Dan worden ze vast heel snel gek van ons en geven ze het met alle geluk van de wereld aan onze kant misschien wel op.'

'Dan ben je aan het goede adres.' Tigo begint te grijnzen. 'Een ezel zijn is heel toevallig mijn specialiteit.'

'Jij!' Jack wijst naar Tigo. 'Laat jij maar eens zien hoe jullie die andere jongen wegtoverde.'

'Oké, maar dan heb ik wel een laken nodig.' Tigo kijkt Jack met een glimlach aan en begint overdreven vaak met zijn ogen te knipperen.

Jack lijkt even te twijfelen en kijkt Tigo argwanend aan. 'Goed dan', zucht hij. Hij knipt in zijn vingers. 'Richard.'

Richard verdwijnt even uit de ruimte en komt dan terug met een wit laken. Hij overhandigt het aan Jack. 'Alstublieft, meneer.'

Jack zucht geïrriteerd. Hij grist het laken uit Richards handen en gooit het naar Tigo toe.

'Bedankt. Nu heb ik nog een vrijwilliger nodig.' Tigo kijkt ons afwachtend aan.

'Oeh, ikke, ikke, ikke!' Hanna steekt haar hand in de lucht en begint op en neer te springen. Hoe kun je melig worden van de zenuwen? Mijn hersenen draaien op dit moment overuren om een ontsnappingsplan te verzinnen. Tot nu toe kom ik nog niet echt verder. Er zijn hier veel mannen die als bewakers dienen en een plattegrond of een bordje die je naar de uitgang leidt, ben ik ook nog niet tegengekomen.

'Simsalabim!' Tigo haalt het doek weg en Hanna is 'verdwenen'. Ze is snel achter Caitlin en Esra gaan staan.

'Ik had het kunnen weten! Dit was een stomme, kinderachtige grap!' roept Jack.

'Een grap? Noemt u mijn goochelkunsten een grap?' Tigo legt zijn hand tegen zijn hart en kijkt Jack gespeeld beledigd aan.

'Stop met deze onzin!' beveelt Jack.

'Maar ik kan Hanna ook nog terug toveren!' roept Tigo.

Tigo pakt het laken weer op, maar Jack grijpt het laken vast en rukt het uit Tigo's handen. 'Genoeg! Ik ben er helemaal klaar mee! We beginnen morgen wel.' Jack beent boos de ruimte uit. Ha! denk ik. Dit is 1-0 voor ons!