Kinderen van Praesidium 2 - Organisatie Wolf

POV Jack - Een interessante ontdekking

's Morgens vroeg word ik al om 6:00 uur 's ochtends wakker gebeld. Zuchtend pak ik de telefoon op. 'Richard, ik hoop voor jou dat je een hele goede reden hebt om mij zo vroeg uit mijn nest te halen.'

'We hebben hele interessante camerabeelden binnengekregen, meneer. Ik weet zeker dat u die wilt zien. Het zal u niet teleurstellen.'

'Oké, dan kom ik er zo snel mogelijk aan.' Ik trek mijn pak en mijn schoenen aan. Ik poets mijn zwarte schoenen nog snel even op zodat ze weer glimmen. Als ik beneden ben, smeer ik mezelf snel een boterham met kaas en prop deze naar binnen. Ik zet het koffieapparaat aan en loop dan naar boven naar de badkamer om snel mijn haar te doen. Na een kwartier ben ik helemaal klaar en door de koffie ben ik wakker genoeg om naar mijn werk te rijden. De regen tikt zachtjes op mijn autoraam. Opeens propt een andere auto zich voor mij tussen de vrachtwagen waar ik achter rijd en mijn auto in. 'Aso!' roep ik geïrriteerd. Boos toeter ik net een paar seconden te lang naar de dikke bak die voor me rijd. Als Richard dit keer echt interessante camerabeelden heeft binnengekregen, rijd ik binnenkort hopelijk ook in zo'n mooie, grote, dure auto.

Anderhalf uur later loop ik het kantoor van Organisatie Wolf binnen. 'Goedemorgen, wat hebben jullie gevonden?' vraag ik aan Richard.

'De camera's van een bedrijventerrein hebben wel hele rare dingen gefilmd.' Richard schuift de laptop naar me toe. Er staan zeven kinderen op het bedrijventerrein. Zes daarvan lijken wel gekleurde bollen boven het hoofd van het zevende kind te houden. Dan verdwijnt de jongen in het niets.

'Buitengewoonlijk.' Ik loop naar het raam en kijk naar buiten. 'En weten we zeker dat deze beelden niet bewerkt zijn?'

'We hebben het dit keer driedubbel gecheckt, meneer. De beelden zijn echt.'

'Mooi, want ik wil niet meer zo'n gênante vertoning als vier jaar terug.'

'Wat is de volgende stap, meneer?'

Ik draai me weer om naar Richard. 'Stuur wat van je mensen naar die plek om de omgeving te verkennen. Hopelijk vinden we die zes kinderen snel en kunnen we erachter komen waar ze wonen en waar ze naar school gaan.'

'Komt in orde, meneer.' Richard wil mijn kantoor uitlopen, maar dan draait hij zich twijfelend weer om naar mij. 'Meneer?'

'Ja?'

'Ik kan die zes ook zelf in de gaten houden. Dan zal ik er hoogstpersoonlijk voor zorgen dat alles goed komt.'

Ik twijfel even, maar besluit dan om in te stemmen: 'Dat is ook goed.'