Kinderen van Praesidium 2 - Organisatie Wolf

POV Marnix - Gered!

'Dus het meisje heeft onze collega neergestoken. Hoe zullen we haar hier nou eens voor straffen?' De man kijkt Caitlin aan met een blik vol leedvermaak. Het bevalt me absoluut niet.

'Blijf gewoon met jullie vuile poten van haar af!' schreeuw ik. Ik probeer me los te rukken uit de greep van de twee mannen die mij vast hebben, maar dat is haast onmogelijk.

De man draait zich om naar mij en kijkt me met een kille blik aan. 'Waarom zouden we? Zij bleef ook niet van Jack af.'

'Jullie hebben geen enkel recht om haar daar op aan te kijken. Jullie hebben ons ontvoerd!'

'Ik vond dat wij jullie in het begin anders nog heel netjes behandelde. Jullie zijn hier verantwoordelijk te houden voor onze hardhandigere methodes. Als jullie nou gewoon braaf naar ons geluisterd hadden...'

'Wij hebben geen enkele reden om naar jullie te hoeven luisteren', mengt Tigo zich in de discussie.

De man begint te lachen. Hij opent zijn mond, maar dan hoor ik geroep en opeens vliegen de mannen die ons vast hadden achteruit. Beduusd kijkt ik achter me om. 'Lendovicus!' roep ik blij. Nee, blij is een understatement.

Lendovicus begroet ons met een kort glimlachje en een hoofdknikje. 'Hier komen!' beveelt hij ons. Caitlin, Tigo en ik rennen snel naar de magiërs. 'Blijf achter ons', zegt Lendovicus.

Ondertussen worden de mannen door de magiërs opgepakt. 'Jullie staan onder arrest vanwege kidnapping en het vasthouden van zes kinderen tegen hun wil in onder slechte omstandigheden.'

'Onder arrest?' vraag ik verbaasd. 'Maar jullie kunnen toch niet...'

'Wij mogen best voor eigen rechter spelen als wij dat willen', zegt Lendovicus. 'Wij magiërs mogen van de MG in extreme gevallen afwijken van de wet die door de mensen is opgesteld en dit is zo'n extreem geval. Kom, wij gaan die kant op.'

'Als we de andere kant op gaan, kunnen we ergens een lift vinden', zeg ik.

Lendovicus lacht. 'In ons reddingsprotocol staat dat we nooit de lift gebruiken, maar altijd de trap.' Als ik er zo over nadenk is dat eigenlijk best wel slim. Lendovicus en de magiërs nemen ons mee naar het trappenhuis. Het is enorm zuur als we erachter komen dat het trappenhuis achter de deur zat die zich naast de deur van de opbergkast, waarin wij ons hadden verstopt, bevindt. Als we die deur hadden open getrokken, waren we misschien allang ontsnapt. Maar helaas. Dat is niet gebeurd en dan kun je wel als dit als dat blijven denken, maar dat heeft natuurlijk ook helemaal geen zin. Halverwege de trap komen opeens allemaal werknemers van Organisatie Wolf op ons afgestormd. Op dat moment belanden we in een soort actiefilm waar wij met een paar magiërs keihard door het gebouw heen rennen en de andere magiërs zich verdedigen met spreuken waardoor er af en toe een mens voorbij vliegt om vervolgens een eindje verderop hard op de grond neer te komen. Er ontstaat ook een oorverdovend geschreeuw van bevelen: 'Hier komen! Bukken! Naar links! Naar rechts! Pas op! PC!' Een fractie van een seconde vraag ik me af wat de magiërs met een computer moeten, maar na een tijdje wordt het me duidelijk dat het een geheime code is voor het bevel om een verdedigingsspreuk te gebruiken.

Op het moment dat ik het bijna leuk ga vinden, komen we aan bij de trap die ons weer buiten leidt. Het is pikkedonker buiten. Er is wel een halve maan, maar de wolken verhinderen het overgrote deel van de tijd dat het maanlicht ons bereikt. Ik voel de regendruppeltjes op mijn huid. Ik gooi mijn hoofd in mijn nek en slaak een opgeluchte zucht. We zijn vrij! Ik geniet van de regendruppeltjes die op mijn huid vallen. 'Caitlin, ben je gewond?' vraagt Lendovicus geschrokken. Mijn relaxte houding verdwijnt meteen en met een ruk draai ik me om.

'Nee, dat is bloed van Jack. Ik heb hem neergestoken.'

Ik zie dat de ogen van Lendovicus' groter worden in het licht van de zaklamp. 'Jij hebt dat gedaan?'

'Ja, had je niet gedacht, hè?' zeg ik bijna trots.

'Nee, inderdaad. Kom, laten we snel naar mijn woning gaan. Daar wacht trouwens nog een verrassing op jullie. Thomas vond het nodig om tegen onze bevelen in het gebouw binnen te gaan, samen met Caitlins zusje nog wel!'

'Brechje?' vraagt Caitlin verbaasd. Lendovicus knikt.

In de woning van Lendovicus worden we inderdaad opgewacht door Thomas en Brechje. Zo worden we weer herenigd met Hanna, Esra en Ashley.