Kinderen van Praesidium 2 - Organisatie Wolf

POV Ashley - Mijn afspraakje met Kyan

Ik zucht. 'Deze les duurt echt veel te lang.'

'We moeten nu nog...' Tigo kijkt weer op zijn horloge. Dat is al de vijfde keer dit lesuur en ik krijg er zo langzamerhand wel genoeg van. '21 minuten en 36 seconden, 35, 34, 33.'

'Meneer Faanhof, kun je ophouden met dat aftellen?'

'Ja, sorry meneer.'

'Dankjewel.' De wiskundeleraar gaat weer verder met zijn uitleg. Ik gaap een keer. Bliep, bliep, bliep! 'Tigo, als dat ding nu nog één keer afgaat, ben je hem voor de rest van de dag kwijt. Begrepen?'

'Ja, meneer.' Tigo loopt nog wat met zijn smartwatch te prutsen en dan houdt hij eindelijk op. Ik kijk nog een keer op de klok. Pfff, wat duurt dit lang. Nog heel even en dan kan ik naar Kyan toe.

Na nog een hele tijd naar de wiskundeleraar luisteren én met de minuut zenuwachtiger worden, gaat de bel eindelijk. Mijn keel wordt haast dichtgeknepen. Ik loop met mijn vrienden het klaslokaal uit. 'Caitlin!' Ik grijp mijn beste vriendin bij haar bovenarm.

'Ja?'

'Kan ik je even spreken?' Ik kijk naar Hanna en Tigo. 'Onder vier ogen?'

'Ja, tuurlijk.' Caitlin loopt met mij mee naar de meisjestoiletten. 'Wat is er?'

'Ik durf niet meer', fluister ik. Dat wil ik absoluut niet zeggen waar Tigo en Hanna bij zijn. Dan kan ik dat de rest van dit schooljaar nog aanhoren.

'Hoezo niet? Vertrouw je hem niet?'

'Jawel', maar als ik dat zeg bekruipt me een naar gevoel. 'Ik... ik weet het niet.'

'Hij heeft je onder druk gezet, hè?'

'Voor dat afspraakje? Nee, tuurlijk niet!' sis ik.

'Nee, ik bedoel om te roken.'

'Nee, niet echt. Hij drong wel aan, een soort van.'

'Dat noem ik onder druk zetten. Als je niet meer wilt, kun je het beste een smoes verzinnen.'

'Ik wil nog wel, maar ik durf gewoon niet. Wacht, misschien wil ik toch niet.' Ik zucht diep. 'Ik weet het niet meer.'

'Anders ga je gewoon en dan app je ons waar jullie naartoe gaan en dan wachten wij hier.'

'Wie is wij?'

'Gewoon, wij alle vijf.'

Ik schud mijn hoofd. 'Nee, dat nooit!' fluistergil ik. 'Hanna en Tigo lachen me de rest van het jaar uit.'

'Laat ze maar lachen! Je hoeft niet altijd stoer te doen.' Caitlin perst haar lippen op elkaar.

'Wat?' vraag ik.

'Nee, niks.'

'Ik ken dat gezicht. Zeg het. Kom op, ik ben je beste vriendin. Wat heb ik aan een beste vriendin als ze niet eerlijk tegen mij wil zijn?'

'Bij Kyan wel', zegt Caitlin dan. 'Bij Kyan moet je altijd stoer doen. Anders vindt hij je maar watje. Ik krijg niet het gevoel dat hij je accepteert zoals je bent. Laat je niet inpakken door zijn haar en door zijn sixpack.' Dan kijkt Caitlin me recht in de ogen aan. 'Kan je één karaktereigenschap noemen die je leuk aan hem vindt?'

'Ik vind het leuk dat hij niet iemand is die hem laat vertellen wat hij moet doen.'

'Dat vind je leuk aan hem? Ash, het is een egoïst!' sist Caitlin. Dan komt Brechje binnen. 'Kun je weg gaan, alsjeblieft?'

'De wc is een openbare ruimte en ik moet heel nodig. Meneer van der Berg laat mensen nooit naar het toilet gaan onder de les.' Brechje loopt een van de wc-hokjes in en doet de deur op slot. 'Jullie mogen wel verder gaan met praten, hoor! Ik zeg niks.'

Caitlin opent haar mond, maar ik gebaar wild met mijn handen dat ze stil moet blijven. Caitlins zusje is echt wel te vertrouwen, maar ik wil gewoon niet dat ze dit weet.

'Oké, dan niet', komt er uit het wc-hokje. 'Wat een vertrouwen in mij, zeg. Als jullie niks zeggen, dan begin ik wel. Ik wil nu echt weer heel graag terug naar de basisschool. Ik heb het nu zo druk!'

'Daar kom je nu pas achter?' zeg ik. 'De middelbare school is echt niet leuk, als je dat soms had gedacht.'

'Caitlin heeft anders super veel vrije tijd', moppert Brechje.

'Dan had je niet naar vwo moeten gaan', zegt Caitlin.

'Jawel! Nu heb ik eindelijk iets waarin ik beter in ben dan jij. Ik denk dat ik volgend jaar gymnasium ga doen.'

'Ik dacht dat je het nu al zo druk had', zegt Caitlin.

'Ja, nou ja.'

Ik rol met mijn ogen. Soms is ze ook echt niet te volgen.

Dan spoelt Brechje eindelijk door. 'Succes met jullie gesprek waar ik dus schijnbaar niks vanaf mag weten.' Brechje opent de deur.

'Moet je geen handen wassen?' vraag ik.

Brechje haalt haar schouders op. 'Geen zin in en ik durf te wedden dat er meer bacteriën in dat afdroogpapier zitten dan momenteel op mijn handen.' Ze loopt de wc uit. Ik kijk naar het al half natte afdroogpapier en trek een vies gezicht. Zou Brechje gelijk hebben?

'Maar dus, Kyan is een egoïst', zegt Caitlin.

Zonder dat ik zelf eigenlijk snap waarom, schiet ik meteen weer in de verdedigingsmodus. 'Zo denk jij over hem, maar ik vind dat niet. Ik weet niet waarom, maar ik vind hem gewoon leuk.'

Caitlin schudt lachend haar hoofd. 'Ik snap echt niet wat je in die jongen ziet. Kom.' Caitlin pakt me bij mijn arm. 'Jij gaat naar Kyan en Marnix en ik blijven hier. Is dat een idee?'

'Wil je dat voor me doen? Dat zou ik echt heel fijn vinden. Dank je!' Ik zucht opgelucht. We lopen naar beneden en zien Kyan net de school uitlopen richting het parkje.

'Wat een verrassing. Hij is een keertje niet aan het roken', zegt Marnix. Ik rol met mijn ogen. De zenuwen gieren door mijn lijf.

Caitlin moet de deur voor me open trekken aangezien mijn handen te klam zijn door het zweet. 'Wij blijven hier buiten zitten en dan horen we onze telefoon wel rinkelen, oké?' vraagt Caitlin. Ik knik.

Ik loop naar het parkje. Bij elke stap die ik zet, gaat mijn hart ietsje sneller kloppen. Mijn mond is droog. 'Hai', zeg ik als ik bij Kyan ben.

'Hai, Ashley.' Kyan blijft staan waar hij staat zonder iets te zeggen. Ik word er ongemakkelijk van. Wat ben ik blij dat ik nog steeds in het zicht van Caitlin en Marnix sta.

'Dus, wat wil je gaan doen?' vraag ik dan maar, als hij nog steeds niks zegt.

'Ik ga doen waar ik al maanden naartoe werk', antwoordt Kyan.

Kan het nog vager? 'Oké,' zeg ik, 'en wat houdt dat in?'

Kyan begint de lachen. 'Jij bent zo makkelijk te verleiden. Wist je dat? Normaal moet ik wel wat beter mijn best doen om met spreuken een meisje verliefd op me te maken.'

'Spreuken?' vraag ik boos. Ik ben op mijn hoede. Dit klopt niet!

'Ja, spreuken.' Kyan zet een stapje in mijn richting.

'Wat bedoel je?' vraag ik terwijl ik een stapje achteruit zet.

'Jij zou dat toch als een van de besten moeten weten, als lid van Kinderen van Praesidium.'

Ik strek mijn arm uit. 'Blijf waar je staat', snauw ik. Kyan zet uitdagend nog een stapje in mijn richting. Ik durf niet naar Marnix en Caitlin te kijken. Straks heeft Kyan door dat zij op de uitkijk staan! Ik kan alleen maar hopen dat ze zien dat er iets niet klopt.