11 თავი (18+)

994 53 11
                                    

"მიდი პატარავ გაიხადე" თეჰიონი ნელნეკა ხარშავდა იმას თუ რის გაკეთებას აპირებდნენ. თან კარავში? ამაზე უკეთესს ვერც წარმოიდგენდა კაცი.

ნელა წაიღო ხელი საღამურებისკენ, ჯონგუკი ღიმილით დაჰყურებდა და აკვირდებოდა მის მოძრაობებს, მან ხომ ადრე ნახა სრულიად შიშველი, მაშ რატომ რცხვენია ახლა? 

მხოლოდ ბოქსერების ამალა იყო დარჩენილი, ისიც გაჭირვებით გაიხადა, სახეზე წამოხურებას გრძნობდა, თან საშინელს.

"ოჰ პატარავ ნუ შეგრცხვება, უბრალოდ მომენდე, აქ არ ვაპირებ შენს გაჟიმვას, ნუ ღელავ" ჰაჰ კაცო ვინ ღელავს? თეჰიონი? რა სისულელეა.... 

ჯერ კიდევ ტანსაცმელებით, მის ზემოთ აცოცდა და ტუჩებზე დააცხრა, მთელი ვნებით კოცნიდა, თეჰიონმაც პირი შეხსნა და საშუალება მისცა სრულიად დაპატრონებოდა მისი ენა მის პირის ღრუს. მანამდე არ შეწყვიტეს სანამ ჟანგბადი ბოლომდე არ ამოეწურათ ფილტვებიდან. ჯონგუკი დამოკიდებული გახდა ამ ტუჩებზე, ისევე როგორც თეჰიონი მისსაზე, არ შეეძლოთ გაჩერება. ჯონგუკმა კოცნით ქვემოთ დაუყვა, არ აინტერესებდა თუ ნიშნებს დაუტოვებდა და ამას ყველა ნახავდა, ეს ყველახე ნაკლებად აინტერესებდა ახა. მის ყელს წუწნიდა, წოვდა კოცნიდა. თეჰიონს ძალიან უჭირდა კვნესის შეკავება, მთელი ძალით ცდილობდა.

"ჩშშ არ გვაწყობს სხვების გაღვიძება"

"შენთვის მარტივი სათქმელია"

უფრო მონდომებით გააგრძელა კანის წოვა. ნელ ნელა ქვემოთ ჩადიოდა, მაგრამ ვერა და ვერ ძღებოდა მისი სხეულით, ეს ვიღაც საოცრად ჭკუისდამკარგველი იყო.

"მე უფ-რო ვიტანჯები ვიდრე შენ" აღმოთქვამს თეჰიონი წუწუნით.

"დამიჯერე შენზე უარეს მდგომარეობაში ვარ, სადაცაა ზედ შემომეხეს შარვალი ბოქსერებიანად" მისი გაჩუმება ისევ კოცნით სცადა. შემდეგ კი მის თეძოებსა და ბარძაყებზე გადავიდა.

Are We Sinners?Where stories live. Discover now