ცერა თითი ტუჩებზე გადაუსვა, მაგრამ მალევე იგრძნო ხელი, რომელმაც აიძულა მის სახეს მოშორებდა. უნებურად გაუშეშდა ხელი.
"გ-გუკ?"
"აქ რას აკეთებ?" ცივი ხმის გაგონებისას ტანში ჟრუანტელმა დაუარა, უკან გაიწია და მოშორებიდან დაჰყურებდა.
"შენმა თანამშრომელმა დამირეკა და-"
"კარგი ბოდიში შეწუხებისთვის, ახლა შეგიძლია წახვიდე" მას არ უყურებდა.
"გუკ გთხოვ ასე ნუ მექცევი"
"კარგი როგორ მოქცევას ელი ჩემგან? ფეხებში ჩაგივარდე?!"
"ახლახანს გამოფხიზლდი, ცოტა დამშვიდდი და მომეცი საშუალება ყველაფერი აგიხსნა"
"ისევ იმ სისულელეებზე თუ აპირებ საუბარს, თავი არ შეიწუხო, არ ვაპირებ მოსმენას"
"არა და ახლა გაჩუმდი! მომისმინე." ჩაახველა და ღრმად ჩაისუნთქა, არ იცოდა საედან დაეწყო, მის გულს მიენდო.
"გუკ შენი გულის ტკენა ერთჯერად არ გამიფიქრია. არც ის მიფიქრია აქამდე თუ შეიძლებოდა მისულიყო ეს. ყველაფერი რაც ჩვენ გამივცადეთ.. ხომ ხვდები ჩემთვის ახალია, მშობლებმა ამის სიძულვილი ჩამინეგრეს თავში, მაგრამ მე საპირისპიროს ვაკეთებდი. შენს კოცნაზე და შენთან სიახლოვეზე გავხდი დამოკიდებული, არ წარმომედგინა ამ ყველაფრის დასრულება როცა ჯიმინი მუდამ მაფრთხილებდა, მეგონა ეს უბრალო გატაცება იყო. მაგრამ მას შემდეგ რაც შენს გრძნობებზე მითხარი და გაქრი, ანუ მოიცა ხო მე თავიდან ვერ გიგდებდი, მუდამ შენზე ვფიქრობდი, საკუთარ თავს ვლანძღავდი შენი გულის ტკენის გამო, საკუთარი თავის დამშვიდებას კი შენი სახის წარმოდგენით ვცდილობდი. ხო შენი ღიმილი მამშვიდებდა, როცა შენს აქ ყოფნაზე გავიგე, საშინლად ვინერვიულე შენზე, ჩემი ბრალია ამ მდგომარეობაში რომ ხარ გუკ. ბოდიში რომ არ შემიძლია ასე უბრალოდ მშობლების წინააღმდეგ წავიდე, მაგრამ შენი დაკარგვაც არ მინდა. დრო მჭირდება, მოიცა არ ვამბობ რომ გულგრილი ვარ შენს მიმართ! არ ვარ და ამდენს ტყულა არ ვლაპარაკობ ისევ ცივად რომ მელაპარაკო." თვალები დახუჭა, არ უნდოდა ისევ დაენახა მისი ციცი გამომეტყველება.
რბილი, ნაზი ჩაცინების ხმა მოესმა.
ცალი თვალით გამოიჭყიტა.
YOU ARE READING
Are We Sinners?
Romanceყურადღება❗️ფიქციაში ასახულია 🔞 სცენები. გიყვარდეს ადამიანი, ნორმალურია. გიყვარდეს ადამიანი, რომელიც შენი საუკეთესო მეგობარია, უკვე აღარ არის ნორმალური. მაგრამ გიყვარდეს შენივე სქესის საუკეთესო მეგობარი, ეს უკვე დიდი ცოდვაა. მეგობრები ბენეფიტებით...
