(+18) Bir anlık zevk, sonrası pişmanlık...
Babamla yaptığım basit bir anlaşma var. Üniversite diplomamı alabilirim ve o kimi seçerse onunla evlenmek zorundayım. Ama babamın seçtiği adamı gördüğüm saniye bundan kaçmak zorunda olduğuma emindim.
Afra...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Biraz müzik dinlemek ister misin?" Spotify'ı açıp arabadaki sisteme bağladım. Soruma cevap vermedi. "Afra, birbirimize böyle davranmamıza gerek yok. Biz düşman değiliz." Peki dost muyduk? Yine de aramızdaki buzları eritmeye çalışıyordum. İkimiz de boktan bir durumun içinde kalmıştık. Belki de o kuzenimle nişanlı olmasa şu an bambaşka şeyler konuşuyor olurduk.
"Şimdi düşününce neden one-night-stand de bu kadar ısrarcı olduğunu anlıyorum."
"Sakın bu konuyu açma." Gözlerinden ateş püskürerek bana baktı. Gerçekten sinirli hali beni tahrik ediyordu. Ya da her hali...
"O zaman bir şarkı söyle." Sevimli görünmeye çalışıyordum.
"Farketmez işte aç bir şey."
"Peki tamam buna ne dersin?" Hareketli şarkıların olduğu listeden "We've Lost Dancing" şarkısını açtım. Arabanın basları kulaklarımızda patlarken yol alıyorduk. Eğer yavaş bir şarkı açsaydım yol boyunca ağlayabilirdi. Ben de parti şarkıları listemi karışık çalma moduna getirdim.
"Yatılı okuldan yeni döndün değil mi? Nerede okumuştun?" Artık gizemli takılmamız için bir sebep kalmamıştı. Onu biraz tanımak için sorular sormaya başladım.
"Beau Soleil" Hayatımda ilk kez duyduğum bir okuldu.
"İyi bir yer miydi bari?"
"Evet." Kısa kestirip attı. Onu konuşturma çalışmasına devam ettim.
"Üniversite'de ne okuyacaksın?"
"Ekonomi ve sosyoloji."
"Ben de ekonomi okumuştum." Hiç bir tepki vermedi. Konuşmayı sürdürmeye hevesli değildi. Devamında bir şey sormadı. Sessizlikte bir sonraki şarkıyı dinledik.
Şaşırtıcı şekilde sessizliği bozan o oldu. "Ne zamandır Shrek, yani Faruk ile çalışıyorsun?" Gülmeme engel olamadım. Faruk'a lakap takmıştı. Geniş ensesi ve koca kafasını düşününce gerçekten de Shrek'e benziyordu.
"2 yıldır. Öncesinde ben de okuyordum. Sonra direkt amcamın şirketinde çalışmaya başladım." Daha rahat konuşabilmek için müziğin sesini kıstım.
"Yani 25 yaşında falan mısın?"
"Evet."
"Ailen ne yapıyor?"
"Annem, babamla beni 10 yaşlarındayken terk etti. Şu an nerede, ne yapıyor bilmiyorum. Bilmek de istemiyorum. Babam da 5 yıl önce kanserden öldü."
"Teşekkürler. Senin şu Aslı'dan başka arkadaşların var mı?" Bu konuyu açarak nereye varacağımı ben de bilmiyordum. Yine de çok fazla üzülmemesi için onu uyarmak istiyordum.
