Kar Koynunda / Kurt Serisi -1- [BxB]

*⁠.⁠✧. -2- .✧.*

06.03.23

'İkinci bölüm'

Korkudan kalbim deli gibi çarparken "Bu taraftan gerizekalı!!" diye bağırdım. Hemen ardından Arya'nın elini sıkıca tutup koşmaya devam ettim. Bizi buraya sürükleyen Bora salağı çığlık ata ata peşimizden geliyordu.

Onun yüzünden koca kurt sürüsü peşimize takılmıştı..

Bir kurt olduğunu görmüştük ama Bora'nın çığlığından sonra bütün sürü peşimize takılmıştı. Hemen arkamızda hırıltılı nefeslerini duymak daha da hızlanmamıza sebep oluyordu. "Sancak! Beni bekle lan!" diye bağırdı Bora boşta ki koluma sarılarak.

"Ulan! Koş koş!" dedim, onu da peşimden sürükleyerek koşmaya devam ettim. Garip olan kurtlar normal boyutlarına göre daha büyüktüler, bu yüzden ne kadar hızlı koşarsak koşalım iki dakika sonra dibimizde bitiyorlardı.

"Sancak çok korkuyorum" diye mırıldandı Arya. Kısa bir an sulanmış gözlerine bakarak hızımı arttırdım. "Korkma, kurtulacağız! Deyyuz Bora! Tatil yeri diye kurtların ağzına soktun bizi!" diyerek ağaçların arasına daldım.

Karanlık olduğu için önümüzü tam net seçemiyorduk...

Arya ile ellerimiz ayrılırken Bora benim önüme geçerek, ayaklarını götüne vura vura koşmaya devam etti. "Ben ne bileyim oğlum! Kaybolcağımız aklıma gelmedi! LANN!" dehşet içerisinde bağırarak koşan Bora'nın baktığı yöne bakarak gözlerimi pörtlettim.

Şuan birkaç adım gerimizde iki gri kurt vardı. "Arya!" diye bağırdım hemen. Ona birşey olursa annanem beni yaşatmazdı. Gerçi ailemin beni pek sevdiği söylenemezdi. "Abi! Geliyorlar!" Arya dışında...

"Gel buraya!" dedim, hızlı bir şekilde Arya'nın koluna asılıp Bora'dan ayrıldım. "SANCA!-" Bora'nın sesi kesilirken kısa bir an arkama bakmak gibi bir hata yaptım. Kurtlardan biri Bora'nın ayak bileğinden tutmuş sürüklüyordu.

Yüreğime ufak bir kor ateşi değmiş gibi korkudan elim ayağım tutuldu. Biz bitmiştik...

"Sancak! Bora!" diye bağırdı Arya. Ağlıyordu, bakışlarımı bir daha arkaya çevirmemek üzere önüme döndüm. "Artık çok geç!" dedim, elini daha sıkı tutarak dallara çarpa çarpa koşmaya devam ettim. Birini daha kaybetmemek uğruna Bora'yı unutmayı seçmiştim.

Sanırım herkes kendi canının derdindeydi...

Düşüncelerim bir anda dengemin dağılması ile son buldu. Ağaçlarla kaplı, dar bir alanda bir anda sert bir şekilde yere çakıldım. "Hayır hayır!" diye ağlaya ağlaya, beni kollarımdan çekerek ayağa kaldırmaya çalıştı Arya. Yüzüm buruşurken ayağa kalkmaya çalıştım.

"Git Arya!" dedim yerimde sendelerken. Benim Bora'yı bıraktığım gibi onunda beni bırakması lazımdı. "Hayır!" diye itiraz ederek tuttuğu kolumu kendine doğru çekti. Onu hafifçe iterek tekrar bağırdım. "Git buradan!"

"Olma-"

"Geliyorlar Arya! Yalvarırım git! Beni taşıyamazsın!" diyerek kestim sözünü. Ayağım ağırıyordu ve bedenim onun taşıması için oldukça ağırdı.

Bakışları arkaya kayarken kolumu yavaşça bırakıp yutkundu. "Bunun böyle olmaması gerekiyordu Sancak, ben-" diye mırıldandı geri geri adım atmaya başlarken.

Gülümsedim. "Koş Arya! Koş!" diye bağırdım. Sendeleyerek yürürken Arya ağlayarak koşmaya başlamıştı. Bakışlarım arkamdan gelen hırıltılı nefeslerin sahiplerine dönerken kaçamayacağımı bile bile yürümeye çalıştım.

"Sancak!" diye bağırdı Arya sesinde hüzün ve dehşetin karışımı vardı. Kurtlar tam ensemdeydi. Kaşlarım çatılırken "Kaç dedim sana!" diyerek bağırdım üzerine doğru. Arya ağaçların arasına karışırken sendeleye sendeleye açık bir alan aramaya çalıştım.

Kurtların adım sesleri ortalığı yakıp yıkarken bakışlarımı etrafımı sarmış olan seslerin sahiplerini görmek adına etrafta gezdirdim.

Kafamın içinde aynı uğultu sesi tekrardan oluşurken yavaşça yere çöktüm. Ya soğuktan yada kurtlar tarafından parçalanarak ölecektim. "Neden?" diye mırıldandım.

Neden bunlar benim başıma gelmişti. Dolu gözlerim ağaçların arasında gezerken aynı kızıl gözler, aynı siyah kürk karşılamıştı beni...

ᕙ 🍁 ᕗ

NiaRex olarak iyi okumalar dileriz!

Bölüm sonu