Kar Koynunda / Kurt Serisi -1- [BxB]

*⁠.⁠✧. -17- .✧.*

Evet gene yok?

'On yedinci bölüm'

Hızlı bir şekilde sesin geldiği tarafa doğru döndüm. Bora? Gerçek miydi? Gözlerim dolmaya başlamıştı. Bakışlarım vücudunda gezindi. Boynunda ufak tasma gibi birşey vardı, zayıflamış gibiydi.

Yüzüm buruştu. Ne olmuştu ona? Adımlarım kısa bir an sendeleyerek duraksadı. Bakışlarım Yankı'ya döndü, yanıma doğru geliyordu. "Bora?" diye mırıldandım.

"Bu mu sürprizin?" diyerek devam ettim şaşkın bir şekilde. İçim paramparça olmuş gibiydi. Belki sağlıklı görünüyor olsaydı daha mutlu olabilirdim.

Üzerinden tır geçmiş gibiydi?...

Yankı'nın bakışları Bora ile benim aramda gidip geldi, sanırım Bora'nın durumunu bu şekilde beklemiyordu.

"Sancak!" Anında adımlarım, adımı seslenen Bora'ya doğru ilerledi. Yanına vardığımda kollarımı sıkıca bedenine sardım.

Yakından, yakından ufak tefek morluklar daha çok belli oluyordu...

İçim sızladı. Bedenimi geri çekerek ellerimi omzuna yerleştirdim. "Kurban olduğum şu haline bak" diye mırıldandım. Göz yaşım akıp gitmişti. "Kim yaptı bunu böyle?" diyerek devam ettim.

Yüzü buruştu. Ufak bir gülümseme oturdu yüzüne. "İyiyim ben, asıl sen nasılsın? Öldüğünü düşündüm. Çok korktum Sancak." dedi sesi titrerken. Bakışları arada bir etrafta dolanıyordu.

Birinden çekiniyor gibiydi. "İyiyim" diye mırıldandım. Devamını getirmeye gücüm yetmedi, keşke onu geride bırakmak yerine çekip alsaydım.

Mahvolmuştu, bütün bedeninin yıkılışını hissediyordum. Yorgun ve halsizdi, gözleri kapandı kapanacaktı.

"Gel eve geçel-"

"Bora! Buraya gel!"

Bakışlarım bağıran kişiye dönerken Bora'nın acele ile ona doğru döndüğünü fark ettim. Bu Ateş olmalıydı. İri cüssesi ve heybetli bir duruşu vardı. Öfkeli bakışları yeri dövüyor gibiydi.

Niye öyle bakıyordu, ben ne yapmıştım şimdi?

Bir an benimde bedenim titredi. Canavara benziyordu. Gitmek üzere olan Bora'nın kolundan tutarak durdum onu. "Bırak Sancak, kızabilir." diye mırıldandı. Elim anında gevşedi. Zarar görmesini istemiyordum.

Bora koşarak onun yanına gitti. Bakışlarım üzerlerinde iken arkamda bir beden hissettim. Yankı olduğunu bildiğimden gözümü kırpmadan Bora'yı izlemeye devam ettim.

"Korkuyor" diye fısıldadım. "Sesini duyduğu an zangır zangır titriyordu, Yankı" diyerek devam ettim.

Belime sarılan kollar ve omzuma yaslanan başı ile kısa bir an başımı çevirerek gözlerine odaklandım. "Bora'yı bırakacak mıyız? Böyle birinin eline?"

Duraksadı, gözlerime dalıp gitmiş gibiydi. Cevap vermeyince buruk bir gülümseme ile beraber Bora'nın olduğu tarafa döndüm.

Ateş onu belinden tutup kendisine doğru çekmişti. Sahipleniyor gibi gözüküyordu. Bora'nın yanağına sert bir şekilde dudaklarını bastırdı.

Bu nasıl bir sevgi olabilirdi ki? Yada ben olayları yanlış mı anlamıştım? Sanırım birazcık...

"Onu Ateş'in elinden alamam. Bölge ikimiz arasında bölündü, eğer Bora'yı o bulmuş ise onun sürüsüne dahildir." diye açıklamada bulundu Yankı. Kızgın bakışlarım mavi gözlerini buldu.

"Ne bu bölge saçmalığı! Önünüze gelen herkesi esir mı alıyorsunuz?!"

Kaşları çatıldı. Ellerini yanaklarıma koyarak yavaşça kendine doğru çekti. Midemde hafif bir ağrı belirdi. "Bulunduğumuz bölge kış soğuğu ile ünlü, bebeğim. Herkesi değil, kaybolan insanları. Onlara yaşamak için bir seçenek sunuyoruz."

"O zaman Bora gidebilir mi?" diye sordum meraklı bir şekilde. Dudakları düz bir çizgi hâlini alırken olumsuz anlamda başını salladı. Kaşlarım çatılırken, "Neden? Gitmek bir seçenek değil mi?"

"Seçenek ama, sürü liderinin izni lazım. Öylece gidebileceğini zanletmiyorum. Bu biraz zor olur. Sizden önce binlerce insanı yolcu etti bu sürüler. Nesilden nesile kaybolan insanları kurtardık. Annemde onlardan biriydi." dedi ve ekledi cümlesine, burnumun ucuna ufak bir öpücük kondurarak. "Bölgeden çıktıkları an hafızaları silinmesi gerekir. Ve çoğu insan kaçıp gitmeyi tercih ettiğinden yarı yolda tekrar kaybolarak ölüyorlar. Bazıları ise alfaların ve deltaların dikkatini çekiyor, senin gibi."

Kaşlarım çatıldı, yüzüm hafifçe ısınmaya başlamıştı. Hamile olduğumdan mı bilmem tuhaf hissetmiştim. Nergis anne, şehirden mi gelmişti? "Yaşayan oluyor mu bari?" dedim homurdanarak.

Ufak bir kıkırtı döküldü dudaklarından Yankı'nın. "Oluyor merak etme. Hadi gel, senin için Ateş'ten izin almaya çalışacağım. Korkma, korkunç görünse de iyi biri." diye mırıldandı.

İçim kıpır kıpır olurken Yankı'nın peşine takıldım. Bora bizi görünce hafifçe gülümsedi. Yanına gidecek iken bir anda önüm kesildi. Kaşlarım çatılırken başımı kaldırarak Ateş'e baktım. Dev adam..

"Nereye böyle, küçük?" diye sordu yüzümü incelerken. Ben konuşmadan Yankı söze atlamıştı. "Görüşmeyeli uzun zaman oldu, Kızılca." Kızılca?? Ateş'in bakışları anında Yankı'ya döndü. Alaylı bir gülümseme belirdi yüzünde.

"Annesinin küçük Kızılca'sı?" diye mırıldandı Ateş. Sanırım birbirlerine karşı isimlerini kullanmayı sevmiyorlardı. Gerçi birbirlerini seviyor gibi de durmuyorlardı..

"Babamız öldüğünde sürünün dağılacağını düşünmüştüm. Görüyorum ki, hâlâ eskisi kadar güçlü." diyerek devam etti sözüne Ateş.

KARDEŞMİYDİLER!!?

Kaşlarım çatıldı. Ateş'i hiç sevmemiştim. Bakışlarım Bora'ya kaydı, Ateş'i izliyordu.

"Annem yaşarken dağılması pek mümkün değildi. Neyse, seni başka bir konu hakkında konuşmak için çağırmıştım." Annem demişti, acaba anneleri farklı mıydı? O yüzden mi bölgeyi ikiye bölmüşlerdi?

Soracağım çok fazla soru vardı, sanırım bu akşam Yankı'yı uyutmayı düşünmüyordum..

"Dinliyorum?" dedi Ateş omuzlarını dikleştirerek. "İçerde konuşalım. Eşim Bora ile arkadaş, konuşmalarına biraz müsade edebileceğini düşünüyorum?"

Bakışlarım ikisi arasında mekik dokurken Ateş'in bakışları Bora'ya döndü. "Doğru mu söylüyor? Konuşmak istiyor musun?" diye sorduğunu duydum. Kaşlarım şaşkınlıkla havalandı.

O an Bora'nın gözlerinden ufak bir parıltı geçip gitti. "Evet." diye mırıldandı Bora. Beklemediğim birşey oldu. Ateş eğilerek Bora'nın saçları arasına öpücük kondurdu. "Öyle olsun bakalım, içeride konuşalım." dedi Ateş.

Bora'nın yanına giderek koluna girdim. Belki düşündüğüm gibi değildi ama hâlâ aralarında ne gibi bir ilişki olduğunu anlamamıştım.

Sanırım kendi için değil, etrafındaki kişiler için korkuyordu...

ᕙ 🍁 ᕗ

NiaRex olarak iyi okumalar dileriz!

Bölüm sonu