Kar Koynunda / Kurt Serisi -1- [BxB]

*⁠.⁠✧. -5- .✧.*

17.04.23

'Beşinci bölüm'

Neredeyse birbirine yapışmış gözlerimi kırpıştırarak araladım. Ağzımın kuruluğu yüzünden birkaç kez yutkunurken, kısaca etrafı inceledim. Etraf biraz daha aydınlık olduğundan mağaranın duvarlarını rahatlıkla görebiliyordum.

Uyuşmuş ayaklarımı kendime çekerek ayağa kalkmaya çalıştım. İlk adımda ayağımın takılması ile sendelerken kısa bir süre şaşkın bir şekilde bileğime dolanmış olan zincir ile bakıştım.

"Neler oluyor böyle?" diye mırıldandım kendi kendime. En son devasa kurdun altında sıcaktan uyuya kalmıştım. Bu zincir? Buralarda bir yerde insan mı vardı?

Kurdun sahibi olabilir miydi? Kafam karışırken eğilerek zinciri çekiştirip çıkarmaya çalıştım. Ufak uğraşlarım gür bir ses tarafından bölündü. "Uyanır uyanmaz kaçmayı mı düşündün gerçekten?" Evet?

Korku ile yerimde ürperirken kıç üstü yere yapıştım. "Ben" diye mırıldandım titrek bir sesle. Karşımda siyah saçlarına tezat mavi gözlü, yüzünde yeni yeni çıkmaya başlayan sakalları ile beraber oldukça uzun bir adam vardı.

Sinirli gibiydi. "Kimsin sen?" dedim sesimin net çıkmasına dikkat ederek. Sanki beni duymamış gibiydi elindeki odunları mağaranın ortasına bırakıp bağdaş kurarak yere oturdu.

Kaşlarım çatılırken "Seninle konuşuyorum!" diye bağırdım. Ufacık bile olsa içimde bir yerlerde kurtulma ümidi vardı. Dudakları alaylı bir şekilde kıvrıldı. Farkındalık ile beraber "Burada" dedim ve ekledim cümleme. "Dün burada kocaman bir kurt vardı, sen? Sen onu görmedin mi?"

"Hatırlıyorsun" diye mırıldandığını duydum varla yok arası bir şekilde. Bakışları kısa bir an bana dönerken "Yankı" dedi kendi kendine.

"Ne?"

"Adım Yankı, sende Sancak olmalısın. Değil mi? Öyle duydum en azından." dedi ve ekledi cümlesine. "Ayrıca arkadaşın için özür dilerim" diye mırıldandı. Getirdiği odunları birleştirerek ateş yakmaya çalışıyordu. Derin bir nefes alarak "Sen ne saçmalıyorsun?" diye sordum. Arkadaşım, Arya...

Kötü şeyler düşünmek istemiyordum...

"Erkek olan, maalesef Ateş'in eline düştü. Kız-" lafını böldüm. Eğer Arya'ya birşey olmuş ise kahrımdan ölürdüm. Bu dünyada ailemden beni kabullenen tek kişiydi. "Ne yaptınız ona!" diye bağırdım. Hızlı bir şekilde üzerine doğru ilerlerken ayağımın zincir yüzünden takılması ile sendeleyerek son anda düşmekten kurtulmuştum.

Kaşları çatıldı. Gene sinirlenmişti sanırım. "Ben birşey yapmadım, ayrıca onlardan da değilim!" diye bağırdı üzerime doğru gelirken. Onlar kim? Ne oluyor? "Kimler? Ne oluyor hiçbir şey anlamıyorum! O kurtlar! Sen! Kimsin sen!!"

"Kes sesini!!"

"Ne!? Burada zor durumda olan benim! Köpek gibi bağlamışsın beni! Ne olduğun bile belli değil! Nesin sen!"

"Sus dedim!" dedi bağırarak. Ayağım bağlı olduğu için kaçacak yerim bile yoktu. "Dün akşamki canavar nerede?!!!"

"BEN CANAVAR DEĞİLİM!!" diye bağırarak, sert bir şekilde duvara çarptı bedenimi. Gözlerim, gözleri ile buluşurken kısa çaplı bir şok geçirdim. Mavi gözleri kan göletine dönmüş gibi kıpkırmızıydı.

Kurdun gözleri önümde belirirken herşey yapboz gibi yerine oturmuştu. Korku ile önümdeki bedeni itmeye çalıştım. Nafile bir çaba içerisinde olduğumu anlamam kısa sürmüştü.

Adam kas yığınıydı mübarek! Derin, derin nefesler alarak içimdeki korkuyu bastırmaya çalıştım. Kollarını iki yanıma koyarak boy farkı sebebiyle çenesini hemen başımın üstüne yerleştirmişti. Aklıma dün akşam gelirken artık daha fazla korkuyordum.

Oydu. Peki bu nasıl gerçek olabilirdi? "Nerede o?" diye sordum Arya'yı kast ederek. Söylediği tek şey ufak bir hırıltı ile beraber "Kaçtı, seni bıraktı ve öldü." demek oldu.

Bedenim duyduklarım ile ufak bir sarsıntı yaşadı. Öldü mü? O an kesin ve net bir şekilde emin olmuştum.

Kızıl gözlü kurt, oydu...

ᕙ 🍁 ᕗ

NiaRex olarak iyi okumalar dileriz!

Bölüm sonu