Kar Koynunda / Kurt Serisi -1- [BxB]

*⁠.⁠✧. -16- .✧.*

Tarihsiz başım! Ağlayacağım?

'On altıncı bölüm'

Ebe hatunun garip testlerini yapmasının üzerinden neredeyse yarım saat geçmişti. Misafir olarak gelecek olan sürü birazdan gelebilirdi.

Sürprizim sanırım onlar geldikten sonra ortaya çıkacaktı.

Ebe hatun ilk önce halimi hatırımı sormuştu, ardından her hangi bir tuhaflık hissedip hissetmediğimi.

"Herhangi bir tuhaflık hissetmiyorum, sadece-" kendi sözümü keserek ebe hatuna döndüm. "Özel konuşabilir miyiz?" diye mırıldandım.

Yankı anında kendi kendine homurdanmaya başlamıştı. Bazen, bu aralar çoğunlukla huysuz çocuklar gibi davranıyordu. "Tabi evladım" dedi ebe hatun. Bakışları kapının önünde dikilmiş kişilere döndü.

"Dışarı çıkın bakem. Bütün sürüyü kapıya toplamışsınız resmen! Ayıp ayıp!" diyerek devam etti sözüne.

Ufak bir kıkırtı döküldü dudaklarımdan. Nergis anne öne çıkarak konuşmaya başladı. "Ben kalayım bari?" dedi gözlerimin içine bakarak. Herkes, benden çok daha mutlu ve heyecanlı gibiydi.

Ben ne hissetmem gerektiğini bilmiyordum...

Kafamı sallayarak onayladım Nergis anneyi. Yankı anında, "Ulan babası benim ben niye çıkıyorum dışarı!?" diyerek itirazlarına başlamıştı.

Kaşlarım çatılırken "Çocuğu ben doğuracağım, sen sordun mu bana çocuk istiyor musun diye??" dedim yalancı bir sinirle.

"Yani.." dedi ve ekledi cümlesine. "İşin ortasında sormak aklım-" Ebe hatun sözünü keserek eline aldığı terlik ile ayağa kalktı. "Bahanen kabahatinden büyük Yankı!!"

"Tamam, tamam! Çıkıyorum! Sakin olun hanımlar, ben gidip misafirlerimiz ile ilgileneyim bari!" diyerek geri geri yürümeye başladı Yankı. Nergis anne, Yankı'yı sırtına vura vura dışarı çıkarmıştı.

Yüzümde aptal bir gülümseme vardı. Nergis anne kapıyı kapattığında derin bir nefes aldım. Gel de şimdi kadına çok fazla şehvetlendiğini anlat!

Kadınların meraklı bakışları yüzümde iken yüzüm ısınmaya başlamıştı. "Söyle bakalım ne sıkıntın var" diye mırıldandı ebe hatun. Bakışlarımı kaçırdım, Yankı geri mi gelseydi?

"Utanma oğlum, bizde geçtik bu yollardan hadi söyle" diyerek yanına oturdu Nergis anne.

Yüzüm buruştu. "Ben" dedim ve ekledim cümleme. "Çok fazla istekli oluyorum, özellikle geceleri"

Ellerim ile oynarken ufak bir kıkırtı sesi duydum. "Ve bide çok fazla midem yanıyor. Kaynıyor gibi hissediyorum." diyerek devam ettim.

Oynadığım parmaklarımın üzerine bir el kondu. Bakışlarımı kaldırıp ebe hatuna döndüm. "Hamilesin ve kadınlık hormonların çoğalmış durumda, aynı zamanda mühürlüsün. Yavaş yavaş Yankı'nın hormonlarını da taşımaya başladığını düşünüyorum." dedi ebe hatun.

"Yarı kurt olmaya başlıyorsun yani. Birden fazla olabilirler mi?" diyerek onayladı onu Nergis anne. Yutkundum, kurt ve ben. Yankı ve ben bir bedende...

Elim karnıma gitti. Bir saniye!? Birden fazla mı? "Ne?" diye mırıldandım kaşlarım çatılırken.

"Şuanlık bunu açıklayacak bir durumda değil ama Yankı biraz fazla baskın, muhtemelen en az iki."  dedi ebe hatun, Nergis anneye hitaben.

"Kimin oğlu! Babasına çekmiş eşek herif!" diyerek yanıtladı Nergis anne.

Beynim sulanmıştı. Ne olduğunu bir anlasam içim rahat edecekti. "Ne? Ne oluyor? Ben bişi anlamıyorum?"

İkisininde bakışları beni buldu, hemen ardından kendi aralarında ufak bir gülümseme belirdi. "Sen herşeye hazırlıklı ol evladım." Cevap vermek haram galiba?

Ebe hatun oturduğu yerden kalkarak kendi çapında uyguladığı testleri ve şehirden gelen hamilelik testini tekrardan kontrol etti.

Bugün üçüncü oluyordu, emin olmak istiyorlardı. Sanırım şuanlık bu duruma bir tepki veremiyordum...

Muhtemelen bedenim daha önceden fark ettiği için yadırgama hissetmiyordum. "Üst üste üç kez pozitif, umarım Yankı'yı ikna edebiliriz! İnanmıyor mübarek! İlla tamamen net olacak!"

"Ona kalsa çocuk doğana kadar test yaptırır zavallı oğluma! Babası kılıklı!" diyerek onayladı onu Nergis anne.

Aklıma gelen şeyle Nergis anneye döndüm. "Özel değilse birşey sorabilir miyim?"

"Tabi ki sorabilirsin"

Gülümsedim. "Yankı'nın babası nerde acaba?" diye mırıldandım. 'Yankı'nın babası' dediğim andan itibaren Nergis annenin yüzünde güller açmaya başlamıştı. "Öldü"

Gözlerim şaşkınlıkla büyürken ağzımı bile açamadım. "Öldü, nemrut yüzlü kocam. Bırakıp gitti beni altı tane maşallahı olan çocuğun eline. Çok severdim, hâlâ da seviyorum kurban olduğum." diyerek devam etti sözüne Nergis anne. Ondan bahsederken gözleri parlıyordu. Hafif bir sis vardı yüzünde. Üzülüyordu..

"Özür dilerim, hatırl-"

"Hiç unutmuyorum ki, onun sayesinde güçlü bir sürümüz var. Yine olsa yeniden onunla başlardım bu hayata. Yine olsa, yeniden kendi ellerimle gömerdim onu. Hiç ağlamadım ardından. Ağlamamı sevmezdi." Gözleri hafiften dolmaya başlamıştı. Neden bilmem benimde ağlayasım gelmişti bir anda.

Ağzımı açıp konuşmak istedim ama Nergis anne kalkıp apar topar dışarı çıkmıştı. "Üzme kendini, onu hatırladıkça mutlu oluyor. Üzülecek birşey yok. Tamam mı evladım?"

Kafamı sallayarak onayladım onu. Oturduğum yerden kalkarak "Ben Yankı'nın yanına gideyim o zaman" diye mırıldandım.

"Git bakalım" dedi ebe hatun sırtımı patpatlayarak kapıya kadar eşlik etti bana.

Bakışlarım kısa bir an etrafta dolandı. Gözüme ilişen Yankı ile ona doğru ilerlemeye başladım. Aramızda adımlar kala "SANCAK!" diye bağıran tanıdık ses ilişti kulağıma.

Vücudum şaşkınlık ile gerilirken kısa bir an donup kaldım. Bora??...

ᕙ 🍁 ᕗ

NiaRex olarak iyi okumalar dileriz!

İkizler! Kaya ve Kunt! Önceki bölümden canlar!!

Bölüm sonu