Untold Story of the Last Witch Huntress

Untold Eighteen: The Battle Between Huntress and Evil Witch

Naabutan kong tahimik na pinatumba nila Raven at Theo ang dalawang bantay sa isang trangkahan. Nagmamadali akong lumapit sa kanila at maingat ang tiningnan ang dalawang evil witch na ngayon ay mukhang wala na ring mga buhay.

"Low level evil witch," mahinang puna ko at umayos nang pagkakatayo. "Paniguradong nasa loob ang may mas mataas na lebel na evil witches. Get ready your weapons."

Hindi na nagsalita pa ang mga kaibigan ko at muli na kaming nagsikilos. Nasa unahan namin ni Raine ang dalawang lalaki at noong binuksan na nila ang nakasarang trangkahan, isang tahimik na paligid ang bumungad sa amin. Napahigpit ang pagkakahawak ko sa dagger ko at mas pinatalas ang pandama.

"Maghiwa-hiwalay tayo," ani Theo na siyang tahimik na ikinatango ko. "Raine, ikaw na ang sumama kay Zaila," dagdag pa nito na siyang ikinakunot ng noo ko. Normally, silang dalawa ang magkasama kapag napagdesisyunan naming hatiin ang grupo namin. Hindi rin naman kasi kami nagkakasundo ni Raine kaya ay wala kaming natatapos na misyon kung kaming dalawa lang!

"You'll be fine with Zaila, Raine," wika pa ni Raven at tinanguhan kami. Hindi na ako nakaangal pa sa naging desisyon nila at segundo lang ay wala na sa paningin ko ang dalawang kaibigan.

"We'll be fine," ani Raine at nginisihan na lamang ako. Mahina akong natawa at tumango na lamang sa kaibigan. Muli kaming kumilos at hinanap ang daang maaaring magdala sa amin sa lugar kung saan naroon si Merlin.

Merlin... damn, mukhang mali iyong desisyong ginawa nila Theo kanina! Kailangang magkakasama kaming apat kung makakaharap na namin ang lalaking iyon! Napangiwi na lamang ako at sinabayan na ang bilis nang pagkilos ni Raine.

Tahimik talaga ang paligid. Ilang minuto na kami sa lugar na ito at wala pa kaming nakakasalubong na kahit isang evil witch man lang! Maliban sa dalawang bantay sa may trangkahan kanina, wala na kaming nakita pang muli! And that's freaking weird! Noong makarating kami kanina sa premises ng headquarters ng Coven, naramdaman namin ang mga presensiya nila! Imposibleng bigla silang nawala sa lugar na ito!

Mayamaya lang ay sabay kaming tumigil sa pagkilos ni Raine. Agad kaming nagkatinginan at mabilis na tumalikod sa isa't-isa. I immediately shifted my dagger and turned it to a sword. "Looks like they're done hiding their presence," mahinang sambit ko noong maramdamang muli ang mga presensiya ng mga miyembro ng Coven.

"Mukhang may isa sa kanila ang may kakayahang itago ang presensiya ng bawat miyembro ng Coven," ani Raine na siyang ikinangiwi ko na lamang.

"Merlin," halos sabay naming banggit sa pangalan nito at bago pa man kami makakilos sa puwesto namin, tatlong makakaibang presensiya ang naramdaman naming mabilis na sumugod sa kinatatayuan naming dalawa.

"Damn it," bulalas ko at agad na lumayo kay Raine. Ganoon din ang ginawa niya at noong naghiwalay na kami, isang atake ang agad kong naramdaman sa gawing kanan ko. Mabilis akong humarap dito at agad na sinangga ang espadang dapat na tatama sa akin. "Finally. Someone welcomed us tonight," mariing sambit ko at buong puwersang ikinumpas ang kamay na may hawak na espada. Napaatras naman ang evil witch na umatake sa akin at masamang tiningnan ako.

"Huntress," anito at itinutok sa akin ang espadang hawak nito. "Mukhang desperado na ang mga Asteria ngayon."

Umayos ako nang pagkakatayo at itinutok na rin sa kanya ang hawak na espada. "You think so?" I asked her and tried to concentrate. Tatlong magkakaibang presensiya ang naramdaman ko kanina. Dalawa pa lamang ang narito, isa ang kaharap ngayon ni Raine, at paniguradong nag-aabang lang ang isa sa kanila nang pagkakataon para umatake na rin sa amin. "Raine!" tawag ko sa kaibigan habang nasa kalaban ang paningin. "Wanna bet kung sino sa atin unang makakatalo sa kanila?"

"Dream on, Zaila. I'm always one step ahead of you!" rinig kong sambit ni Raine at nagsimula na sa pag-atake sa evil witch na kaharap niya. Napailing na lamang ako at kumilos na rin. Halos sabay naming ikinumpas ng evil witch ang mga sandata namin at noong tumama ang mga talim nito sa isa't-isa, agad kong inangat ang isang kamay. Nagsimula na akong bumuo ng kakaibang enerhiya roon ngunit mukhang napansin iyon ng kalaban ko. Mabilis itong lumayo sa akin at masamang tiningnan ako.