As I Thought So (Book 2)

Chapter 8

Nagising si Mazee at napatingin kay Dallas na mahimbing na natutulog. Nagulat sya sa pwesto nila dahil magkayakap sila. Mabilis nyang inalis ang pagkakayakap nito at tumalikod.

Muli syang napapikit at tumulo ang luha sa mga mata.

"I hate you." Bulong nya sa sarili. "Bakit si Quinn pa? Bakit kaibigan ko pa? Tapos ito ka kasama kita, pati ba sya lolokohin mo? Hanggang kailan mo ko sasaktan?"

Muli syang nakatulog dahil sa pag iyak. Habang si Dallas naman ay nakatitig sa kanya habang nakatalikod ito. Nagising sya nang kumawala sa kanya si Mazee. Gusto nya itong abutin, pero di nya magawa. Sobrang laki ng pader na humaharang sa kanya dito.

Kahit anong mangyayari sigurado syang lalaban sya para mabawi si Mazee. Subalit, naging sobrang ilap ni Mazee.

Maka ilang oras ay nagising si Mazee at napansin na wala si Dallas sa tabi nya. Umikot ang mata nya sa paligid at wala din ito. Napabuntong hininga sya at pakiramdam ay dissapointed.

Pero maya maya pa ay pumasok si Dallas na nakabihis na at may dalang paper bag.

"Your dress is in the table. I had it washed last night." Sabi nito. "But, it would be better if you wear this." Sabay abot ng paper bag sa kanya. Pants at longsleeve yong laman ng paper bag. Naalala nya. Madalas mag iwan si Dallas ng gamit sa kotse nito para sa mga biglaang pag alis. Inabot naman ni Mazee ito para nakapag bihis. Nag asikaso na sya ng sarili at nagsipilyo. Paglabas nya ay may kape na sa table na malapit sa bintana. Nakaupo don si Dallas at nakatingin sa labas.

Hindi na sya nagdalawang isip na umupo sa kabilang lamesa para makapag kape.

"Are we going back?" Tanong nya kay Dallas pero hindi naman ito umimik at humigop ng kape.

"Did you get my phone?" Tanong nya pero nagkibit balikat lang si Dallas. Napatingin nalang sya sa labas at umuulan pa rin. Nagpapasalamat sya na walang kulog sa kabila nang tuloy tuloy na pagbuhos ng ulan. Kinuha ko ang remote at binuksan ang tv dahil pareho naman kaming tahimik habang umiinom ng kape. Kaso sa kasamaang palad, naloka ako sa palabas.

Jusko! Bold at naka full volume pa! Sigaw ni Mazee sa kanyang isip.

Nataranta sya kung hinaan o patayin yong TV dahil sa taranta nabitawan nya pa yong remote.

"Punyemas!" muli nyang sigaw sa isip. "Di naman ako nagpapavirgin or what pero jusko, kasama ko si Dallas at baka ano pang isipin nya! Grrr!" Ito ang sigaw ni Mazee sa kanyang isipan.

Nang mapatay nya ang TV ay naihagis pa nya ang remote sa inis.

Si Dallas naman natatawang nakatingin lang sa kanya.

"What?!" Inis nyang baleng kay Dallas.

"Your temper is really short." Natatawang sagot nya. "But, you look cute."

"What ever!" Sagot nya dito. "Can I get my phone back?"

"No." tipid na sagot ni Dallas.

"Oh wow! Who are you?!" di nanaman mapigilan ni Mazee ang mainis sa kasama nya dahil napansin nya na busy ito sa phone nya.

"I need to send a message to Quinn." sagot nito

"Quinn again!" nahihimigan ang boses na pag kairita. "Why don't you go to her!?"

"What are you talking about?" kunot noong tanong ni Dallas kay Mazee

"Quinn is my friend! She's my damn friend! Is she that important to you? Do you really like her?!"

"Of course I do! I already told you that." sagot naman ni Dallas. Mapaklang tumawa si Mazee at di naiwasan naibato ang kape ng iniinom nya.

"Why did you bring me here?! You took my phone too! You punched Dreigh in her face and she didn't even do anything to you!" galit na sabi ni Mazee. Na pataas ang kilay ni Dallas sa inasal nya.

"What is wrong with you?!" di nya maiwasang tumaas ang boses.

"What is wrong with me?! Are you kidding me?" singhal ni Mazee sa kanya. "I was just with Dreigh and ruined our night!"

Nakita ni Mazee ang pag dilim ng mukha ni Dallas.

"Is that easy with you to go out with anybody?"

"Oh look who's talking?!"

"Zyndria, I am serious!"

"SO am I" di nagpatalo si Mazee dito.

"You really changed. I brought you here so we could talk." pinilit ni Dallas maging malumanay.

"huh? Talk, or to have sex. That's what I am to you, right? A sex object." deretsong sabi ni Mazee. Nagulat nalang sya nang nasa harap na nya si Dallas hawak ang dalawang pulso nya at matalim ang mga titig.

"you don't have any idea." mabibigat ang bawat bigkas nya.

"Yeah of course, because you left me in the dark. You made me like this and I don't need you in my life. I survived all the years by my self and without you. I know your story, about that case, thinking that you would protect me, huh? Well, I don't need those. All I need is knowing the truth, be prioritized, for you to trust me! But, what you did? You betrayed me! You cheated on me! You didn't even look back." mapait ang mga binitiwang salita ni Mazee.

Gustong magsalita ni Dallas, pero walang boses na lumalabas sa bibig nya. Napatikom nalang sya at saka lumayo sa babaeng mahal nya.

Dallas had zero failed cases, she always wins in any argument. Pero pag dating kay Mazee, pakiramdam nya wala syang laban.

Walang magawa at napabuntong nalang si Dallas sa mga akusa ni Mazee sa kanya. Ramdam nya ang bawat galit sa mga sinasabi nito, gayon pa man sigurado syang mahal sya nito.

"I know I made a mistake. I thought I was doing right, to keep you out of danger." mahina ang boses nya dahil alam nyang magagalit nanaman si Mazee sa mga explanations nya.

"Here we go again! Enough is enough! I heard more than enough of this bullshit. I've said it before and I will say it again. I hate you and It will never change!" 

Matapang si Dallas pero sa mga panahong ito ay para syang humihina lalo pa nakikita nya ang galit sa mga mata ng taong sobrang mahal nya. Napatingin sya sa labas ng bintana at napansin ang pag tila ng ulan.

"Let's go back." mahinang sabi nito at saka kinuha ang gamit. Maagap din si Mazee na kinuha ang gamit nya at sumunod kay Dallas.

Pareho silang tahimik sa sasakyan hanggang makabalik sa New York City.

Si Mazee, kung ano ano ang tumatakbo sa isip nya.

Halos pagabi na nang makarating sila sa New York City dahil hapon na rin ng tumila ang ulan kanina. Huminto si Dallas sa tapat ng building kung saan nakatira si Mazee, sa unit ni Alexi. Wala silang imikan, inabot ni Dallas ang phone ni Mazee nang di sya tinitingnan.

Lumabas na rin agad si Mazee at pinagmasdan sya ni Dallas mula sa loob ng sasakyan.

"One day, you will come running to me." seryosong bulong ni Dallas at saka pinaandar na ang sasakyan para pumunta sa isang bar kung nasaan si Robbie.

Gusto nyang ilabas sa pag inom ang sakit na nararamdaman nya.