17 (Unicode & Zawgyi)

9.8K 331 30
                                    

ဝါးနင်းထားပါတယ် ကျွံမှာမကြောက်ရင် ရှေ့ဆက်ပါ။
.
.
.
.

"အလွာလေး မောင်တို့ TV စကြည့်ကြတော့မလား"

အနောက်ကနေ  သိုင်းဖက်ထားပြီး ဗိုက်သားပြင်လေးကို
ပွတ်ဆွဲနေလိုက်သည်။

"ဘာလို့ လက်နောက်ပြန်ကြီး ဖက်ခိုင်းထားတာလဲဟင်
အလွာ နေရတာ မလွတ်မလပ်ကြီး"

"ခဏလေးပါကွာ"

ထိုစဥ်တစ်ခန်းလုံး မှောင်သွားပြီးမှ
တီဗွီ ဖန်သားပြင်ကြီးဆီမှ ဖြာထွက်လာသောအလင်းရောင်
နှင့်အတူ နီဆွေးဆွေးအိပ်ယာထက်ဝယ်  ထပ်တူညီစွာအနမ်းကျဲနေကြသော အဝတ်ဗလာနဲ့ အမျိုးသားနှစ်ယောက်။

"ဟင်! ဘာ.. ဘာကြီးလဲ မောင်...မောင်ရေ... ပိတ်..
ပိတ်လိုက် မှားနေပြီ"

လက်ကိုချုပ်ထားတာတောင် တွန့်လူးကာ
လည်ပြန်ပြီး မျက်ဆံလေးမတည်မငြိမ်နဲ့
TVပိတ်ခိုင်းလာတဲ့ သမင်လေး ။

"မမှားပါဘူး ပြွတ်... ရှေ့တည့်တည့်ပြန်လှည့်
မောင်ပြမှာ အဲ့ဒါပဲ "

"ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း အလွာမကြည့်ဘူးနော်.. 
မကြည့်ချင်ဘူး လိုင်းပြောင်း... လိုင်းပြောင်းပေးလို့"

"ကြည့်ကြည့်ပါကွာ ယောက်ျားပဲ ကြည့်ရဲရမှာပေါ့"

"အဟင့်... မကြည့်ချင်ပါဘူးဆို လွှတ်ပေးပါ
လက်ကို လွှတ်ပေး..အာ့"

တွန့်လိမ်ပြီးရုန်းကန်လာတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို
လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အမိအရဖမ်းကာ ခြေနှစ်ချောင်နဲ့ပါခွပြီး
ဆွဲချုပ်ပစ်လိုက်သည်။


"သိပ်မရုန်းနဲ့ မင်းပဲနာမှာ"

ရုန်းမရတဲ့အဆုံးမှာတော့ ငွေလွာတစ်ယောက် မျက်ရည်
ဘူးသီးလုံးကြီးတွေကျလာသည်။တီဗွီမှမြင်လိုက်ရတဲ့အခိုက် ကောင်ငယ်လေးရဲ့ခန္ဓာကိုယ်က ဖွေးဆွတ်ပြီး ရုပ်ကလေးကလဲ နတ်သားတမျှ လှပလွန်းသည်။
မောင်က ဒါတွေကြည့်တယ်လား။ရင်ထဲ အောင့်သက်သက်နဲ့ မပီမပြင်တွေးမိသည်က သူမဟုတ်ဘဲ တခြားသူရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုကြည့်ပြီးလဲ မောင်က စိတ်ဆန္ဒပြီးမြောက်နိုင်သည်လား။

for the rest of my lifeWhere stories live. Discover now