ငါ့မေမေက နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ပြီး မျှော်လင့်နေပြန်ပြီ။

အပိုင်း 34

သူတို့က သူမရဲ့ ကောင်းသော မျိုးဗီဇကို အမွေဆက်ခံခဲ့ကြတာပဲ......

ကုလင်းသည် ကုချင်းရွယ်၏ လက်စွပ်ကို ဆွဲလိုက်ပြီး "အမေ၊ အဲဒါ အသားစွတ်ပြုတ်"

အဲဒါက အသားစွတ်ပြုတ် ပြုတ်ထားတဲ့အသားကို သူတို့တစ်ခါမှမမြင်ဖူးဘူး။ သို့သော်လည်း အသားစွတ်ပြုတ်သည် အလွန်စျေးကြီးကြောင်း သူသိသည်။ အိမ်ပိုင်ရှင်မိသားစုရဲ့ သခင်လေးတောင်မှ နှစ်သစ်မှာ တစ်ခြမ်းပဲ စားနိုင်ခဲ့တယ်။

"အမေသိပြီ၊ သားစားချင်ရင် အမေတို့ သွားဝယ်ကြမယ်လေ၊ လာခဲ့ အတူတူသွားဝယ်ကြမယ်" ကုချင်းရွယ်က ကလေးသုံးယောက်ကို မြို့ထဲရှိ အကောင်းဆုံးအစားအစာတွေကို စားစေချင်တယ်၊ အသားပြုတ်ပဲဖြစ်ဖြစ် သရေစာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သူတို့မိသားစုက အနာဂတ်မှာ မကြာခဏ အဲ့ဒါတွေကို စားနိုင်တော့မှာဖြစ်တယ်။

15 မိနစ်ကြာပြီးနောက်၊ကုချင်းရွယ် သည် ဝက်သားစွပ်ပြုတ် စက္ကူအိတ်သုံးလုံး၊ ကြက်ကင်နှင့် အမဲသားပြုတ်များကို လှည်းပေါ်သို့ ပြန်သယ်လာခဲ့သည်။ အတူစားဖို့ သူမက လီဒါလီကိုပါ ခေါ်လိုက်တယ်။

အသားစားပြီးနောက် သူတို့အုပ်စုက ဆန်နှင့် ခေါက်ဆွဲအပြင် ဆား၊ သကြား၊ အသားစိမ်းမျိုးစုံနှင့် လတ်ဆတ်သော ဟင်းသီးဟင်းရွက်များ ဝယ်သွားကြသည်။ သူတို့ဝယ်ထားတဲ့ အစားအစာက သူတို့မိသားစုလေးယောက်ကို ရက်နှစ်ဆယ်ပြည့်အောင် စားဖို့ လုံလောက်တယ်လို့ အာမခံပါတယ်။ နောက်ဆုံးတွင်၊ ကုချင်းရွယ်သည် ကလေးသုံးယောက်ကို အဆင်သင့်ချုပ်လုပ်ထားသည့် အဝတ်ဆိုင်သို့ ခေါ်ဆောင်သွားခဲ့သည်။

အဆင်သင့်ချုပ်လုပ်ထားတဲ့ အထည်ဆိုင်ထဲကို ဝင်လိုက်တာနဲ့ ကလေးသုံးယောက်က အံ့ဩသွားတယ်။

တခြားဘာကြောင့်မှ မဟုတ်ဘဲ စတိုးဆိုင်ထဲက အဝတ်အစားတွေက အရမ်းလှတာကြောင့်ပါ။

လီဒါလီ သည် ကုချင်းရွယ်က ချမ်းသာပြီး ရက်ရောသည်ဟု ပြောနိုင်သည်။ဒါကြောင့်သူက ဒီတစ်ခါတော့ သူတို့ကို မြို့ထဲက အကောင်းဆုံး အဆင်သင့် ၀တ်စုံဆိုင်ကို ပို့လိုက်တယ်။ ဆိုင်ရှိအဝတ်အစားများသည် များသောအားဖြင့် ငွေတချောင်း ပေးရသည်။ သာမာန်လယ်သမားမိသားစုမှ တတ်နိုင်သောအရာမဟုတ်သည်မှာ သေချာပါသည်။