"ဆေးခါး" [ completed ]

Part (3)

ဒီနေရာမှာခြေထောက်တွေတောင့်လောက်အောင်ထိရပ်နေရတာအချိန်အားဖြင့်နာရီဝက်လောက်ရှိရောပေါ့။လက်မောင်းအုံကစလို့လက်တံတစ်ချောင်းလုံးဟာလည်းပုခုံးစပ်နဲ့ဝေးကွာသွားလောက်အောင်ပြုတ်ထွက်ကျတော့မလားထင်ရ၏။အောက်ချထားချင်ပေမယ့်လူကြားထဲငေါက်ခံရမည့်အဖြစ်ကိုလည်းတွေးလို့ထည့်တွက်ရသေး။

အသီးအနှံမျိုးစုံနဲ့အသားငါးစသည်၊ဟင်းချက်စရာအမယ်ပေါင်းမြောက်မြားစွာထည့်ထားသည့်ဒီခြင်းတောင်းကြီးရဲ့အလေးချိန်ဟာမည်မျှရှိမလဲ။

"ကဲ .. ကျုပ်လည်းပြောရတာမောလာပြီ
ဝယ်နိုင်ရင်ဝယ် မဝယ်နိုင်ရင်မဝယ်နဲ့"

"အဲ နေဦး နေဦး .. မဝယ်နိုင်ရင်မဝယ်နဲ့ဆိုတဲ့စကားကဘာစကားလဲ ဆတ်သားခြောက်တစ်ပိဿာလောက်ကို မဝယ်နိုင်တဲ့ရုပ်ပေါက်နေလို့လား"

"မပေါက်ပါဘူး .. အဲ့လိုရုပ်မပေါက်ပဲနဲ့ကို
ဆစ်လိုက်တဲ့ဈေးမို့လို့"

တစ်ဖက်ကမိန်းမကကွမ်းတစ်ပျစ်ပျစ်ထွေးလို့
ထမီအောက်စကိုပေါင်နှစ်ချောင်းကားထားတဲ့ထဲ
ထည့်၊မဲ့ကာရွဲ့ကာစိတ်အကြီးအကျယ်ကုန်နေပုံ
ပေါ်၏။

"အော် .. ဆစ်ရတာပေါ့ တန်ရာတန်ကြေးမှ
မဟုတ်တာ"

"ဘယ်နားကတန်ရာတန်ကြေးမဟုတ်တာတုန်း"

"ဆတ်သားကဖြင့်စစ်သလားမစစ်သလားမသိ
ငါးထောင်လောက်ကိုမလျှော့နိုင်တာ"

"စစ်လို့မလျှော့နိုင်တာပေါ့အေ .. ညည်းကို
ပြောတယ်လေ နှစ်ထောင်ပဲလျှော့ပေးနိုင်မယ်
အဲ့ထပ်ပိုမလျှော့နိုင်ဘူး ဝယ်ချင်ဝယ်မဝယ်ချင်ဒိုး"

"ညည်း .. ညည်းဟုတ်လား အိုးမိုင်ဂေါ့!
ကာစတန်မာကိုညည်းဆိုပဲ"

ဒေါသသံမပါပါဘူးအန်တီကျူးရင့်ခြယ်။ဒါပေမယ့်ဒေါသတွေထွက်နေတာကိုတော့ပျိုသိပါတယ်။

"ကာစတန်မာတွေဘာတွေထားစမ်းပါ
ဝယ်ချင်ဝယ် မဝယ်ချင်လည်းနေ"

"ငါးထောင်လျှော့ပေး"

"မလျှော့နိုင်ဘူး"

"မဝယ်ဘူး"

ကားထဲကအဲကွန်းလေအေးအေးက‌အိမ်ကြီးရှင်ရဲ့
‌ချွေးစေးများကိုမတိတ်‌စေနိုင်။တစ်ရှူးတစ်စကို
ချွက်ခနဲမြည်အောင်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးနဖူးပြင်ကို
တို့ရင်းက -