"ဆေးခါး" [ completed ]

Part (10)

ပျိုတို့အားလုံးရဲ့လုပ်အားလေးနဲ့စုပြီးဝယ်ထားတဲ့
ကားလေးကဒေါ်ကျူးရင့်ခြယ်ရဲ့ခြံအနီးတဝိုက်ကအမှောင်ရိပ်ကွယ်ရာမှာထိုးလိုက်၏။

"အိမ်ကြီးကကြောက်စရာကြီး"

ညိုကဗျာရဲ့ခြောက်ခြားသံ။

"အထဲကမိန်းမလောက်တော့ ကြောက်စရာ
မကောင်းလောက်ပါဘူး"

ခြံကကျော်ရတာမလွယ်။အုတ်တံတိုင်းကအမြင့်ကြီးဖြစ်တဲ့အပြင်အပေါ်မှာသံဆူးခွေများပါရှိတာနေမို့အထဲကိုရောက်ဖို့မလွယ်လှ။

"ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ"

တိုးတိုးပြောလာသောအေးမူ။

ပျိုခေါင်းတစ်ချက်ညိမ့်၍အချက်ပြလိုက်ပြီးခြံဝန်း
အနောင်ဘက်သို့‌ရှေ့ကဦးဆောင်သွားလိုက်၏။
အေးမူနှင့်ပျို့မောင်လေးကပျို့နောက်မှာနေ၏။
ညိုကတော့ကားပေါ်မှာစောင့်သည်။

ခြံအနောက်ဘက်ခြမ်းကအုတ်တံတိုင်းမှာအရမ်း
မမြင့်။သို့‌သော်သံဆူးခွေတွေကိုတော့ပျိုတို့သတိ
ထားပြီးခွကျော်ရလိမ့်မည်။

"ဘုတ်!"

အသံကြားတော့လှောင်အိမ်ထဲကခွေးနှစ်ကောင်
ခေါင်းထောင်လာကြလေတယ်။မျက်နှာတွေကို
ပိတ်စအမဲနဲ့အပြည့်အုပ်ထားပြီးမျက်လုံးလေးတွေကိုသာချန်ထား၍အသက်ရှုရတာအနဲငယ်ကျပ်၏။

ခွေးလှောင်အိမ်နားကိုပျိုချဉ်းကပ်လိုက်ပြီး-

"အမေလေ .. ‌အမေပါ ငါ့အနံ့ကိုမှတ်မိ‌ကြလား"

"ဘာလို့ခွေးနဲ့စကားပြောနေတာလဲ"

"ဟောင်မှာစိုးလို့လေ .. ဟိုဘက်တဲထဲမှာ
ဦးမိုးရှိတယ်လေ"

အသံကမကျယ်သော်လည်းမလိုအပ်ပဲစကားတွေ
ပြောနေကြရ၏။

"နင်ကဘယ်လိုလုပ်သူ့တို့အမေလဲ"

"သူတို့ကိုငါပဲရေချိုးပေးပြီးအစာကျွေး"

"ဒီအချိန်ကခွေးအမေဖြစ်တာကို
ရှင်းပြမယ့်အချိန်လား"

စိတ်မရှည်တော့တဲ့မောင်လေးကသက်ပြင်း
ချကာခေါင်းရမ်း၏။

"အထဲကိုဘယ်လိုဝင်မလဲ"