"ဆေးခါး" [ completed ]

Part (20)

ပျိုနဲ့အေးမူစားပွဲသွားဝယ်ကြတာခုထိပြန်မလာ
သေး။ဒီအိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိချိန်မှဒီအိမ်ရဲ့တန်ဖိုး
ကိုနားလည်လာသယောင်ထင်ရတယ်။ဒီအတော
အတွင်းကျွန်မဘယ်လိုများတစ်ယောက်တည်း
အတ္တကြီးစွာရှင်သန်ခဲ့မိပါလိမ့်။

ဟိုဟိုဒီဒီလျှောက်ကြည့်ရင်းစာအုပ်စင်လေး
တစ်ခုအနားသို့ရောက်သွားရတယ်။ပျိုလည်း
စာအုပ်တွေကိုနှစ်သက်တာပဲလား။

"ဟင်"

မြင်လိုက်ရတယ်။စာအုပ်စင်ရဲ့နောက်ကအရာ
တစ်ခုကိုကျွန်မမြင်လိုက်ရတယ်။တံခါး၊တံခါး
တစ်ခုဖြစ်မယ်တူတယ်။

ဒီအိမ်မှာလည်းဒီလိုလျို့ဝှက်ခန်းမျိုးရှိနေရခြင်း
ကိုကျွန်မအံ့ဩသွားမိတယ်။ဒီတံခါးကိုမြင်လိုက်
တာနဲ့လျှို့ဝှက်ခန်းတစ်ခန်းမှန်းတန်းသိလိုက်တာက,ကိုစိန်ဖေနဲ့ပတ်သက်လို့ဖြစ်ခဲ့တဲ့အကြောင်း
တွေပေါ်မူတည်ပြီးဒီလိုနေရာမျိုး‌တွေကိုစိတ်က
အလိုလိုရိပ်စားမိတတ်တာပဲဖြစ်မယ်။

ကျွန်မအိမ်မှာလည်းနည်းတူအခန်းမျိုးကရှိနေ
တာပဲမဟုတ်လား။

စာအုပ်စင်ကိုတွန်း‌ရွှေ့လိုက်တော့အမှန်ပဲအခန်း
ပိုလေးတစ်ခု။

"ချလောက်!"

သော့မခတ်ထားတော့ဖွင့်ရလွယ်ကူသွား၏။

အထဲကိုကျွန်မငုံ့ဝင်လိုက်တော့လှေကားတစ်ခု
ရှိလေတယ်။‌ဒါဟာမြေအောက်ခန်းပဲ။

ထို့နောက်လှေကားတစ်ထစ်ချင်းကိုဖြေးဖြေး
ချင်းလျှောက်ဆင်းလာ၍နံရံမှာမီးခလုတ်တွေ့လို
တွေ့ငြားလက်ဖြင့်စမ်းနေမိသေး၏။

"ကလပ်!"

အခန်းတစ်ခုလုံးမီးထိန်လင်းသွားရလေပြီ။

"ဟင် ....."

တစ်ခန်းလုံးဟာအလွတ်ကြီးဖြစ်၍ရှင်းလင်းနေပြီး
အခန်း၏အဆုံးနံရံ၌မီးအဝါဖြင့်ထိုးထားသည့်
ဖဲစနီနီတစ်ခုသာရှိ၏။

ဖဲစအောက်မှာပုံးကွယ်နေသည့်အရာကိုကျွန်မ
စိတ်ကရင်နှီးနေသဖွယ်အငွေ့အသက်လည်းရနေ
သဖြင့်ဒါမျိုးခံစားချက်ကြီးကိုမုန်းလွန်းပါတယ်။