"ဆေးခါး" [ completed ]

Part (8)

မျက်နှာကျက်ရဲ့နံရံပေါ်ထိဦးခေါင်းတစ်ခုလုံးကို
ဆွဲယူခံလိုက်ရသလိုပျိုဟာထိတ်လန့်ခြင်းကိုရင်ဆိုင်လိုက်ရ၏။

ဦးစိန်ဖေဟာကားမောက်ပြီးသေဆုံးခဲ့တာမဟုတ်။အသတ်ခံခဲ့ရတာသာဖြစ်တယ်။အပေါက်တစ်ခုဖြစ်နေတဲ့လည်ပင်းကဝေဒနာနဲ့ဒီမြေအောက်ခန်းထဲမှာပဲသေတဲ့ထိပိတ်လှောင်ခဲ့ခြင်းကိုခံခဲ့ရတာပဲ။

ဒါဖြင့်အလောင်းကရော။တစ်နေရာရာမှာမြုပ်ထားခဲ့တာပဲဖြစ်လိမ့်မယ်။အေးမူပြောပြတုန်းကမူးပြီးကားမောင်းမိရာကချောက်ထဲပြုတ်ကျပြီးအလောင်းရှာမတွေ့ခဲ့ကြဘူးတဲ့။ဘယ်ရှာတွေ့မလဲ။တစ်‌ယောက်ယောက်ကအဲ့ဒီအလောင်းကိုတစ်နေရာရာမှာမြုပ်ထားခဲ့လို့ပေါ့။

"ပျော်ဖို့ကောင်းလား"

"ဟင့် .."

ဘယ်အချိန်ကရောက်နေခဲ့မှန်းမသိတဲ့သူမဟာ
အပေါ်ကနေပျို့ကိုလက်ပိုက်ကြည့်နေခဲ့တယ်။

"တို့ မင်းကိုသတိပေးခဲ့မယ်ထင်တယ်"

ပျို့ဦးခေါင်းတစ်ခုလုံးဟာပုံမှန်ထက်အဆတစ်ရာ
လောက်ကြီးထွားသွားသည်ဟုထင်၏။လူတစ်ယောက်ကိုရက်ရက်စက်စက်သတ်ဖြတ်ခဲ့တဲ့မိန်းမလှတစ်ဦးရဲ့ခြေလှမ်းတွေကိုပျိုတုန်လှုပ်ခြောက်ခြားနေမိတယ်။

"လူသတ်သမား"

သူမရဲ့ကြောက်စရာကောင်းတဲ့မူပိုင်အပြုံးမျိုးကို
ခပ်ယဲ့ယဲ့ပြုံး၏။

"ကိုယ်တိုင်ကကိုယ့်ယောကျာ်းကိုသတ်ပြီး ..
သရဲလိုလိုတစ္တေလိုလိုအရူးကွက်တွေနင်းနေခဲ့တာပဲဒေါ်ကျူးရင့်ခြယ်"

ခြေဖမိုးသားဖွေးဖွေးထိပ်ကကြက်‌သွေးရောင် ခြေသည်းများကပျို့ဆီကိုဦးတည်လျှောက်လှမ်း
လာ၏။

"မင်းပြောလို့ပြီးပြီလား"

ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာဒူးထောက်လျက်သားငုတ်တုပ်
ဖြစ်နေတဲ့ပျို့ဦးခေါင်းထိပ်ကဆံပင်များထဲကိုသူမ
ရဲ့လက်သည်းရှည်များနှင့်အသာထိုးဖွသည်။

"မင်းပြောလို့ပြီးရင် တို့ပြောမယ် .. တို့အားလုံး
ပြောမယ်ပျို .. ဟုတ်တယ်"

ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်လိုက်ကာအိပ်ယာခင်းပေါ်သို့
သူမလက်တွေကထိတွေ့ဆော့‌ကစားနေ၏။