paper cut new version

part 12

فقط من و سوهو سوار ماشین بودیم و منیجرنیم به سمت مقصدی که حتی نپرسیده بودیم رانندگی میکرد. کنار هم نشسته بودیم اما خودمان غرق در دنیای مجازی بودیم. سرم رو به شونه سوهو تکیه دادم و مقاله های مربوط به اکسو رو یکی یکی رد میکردم. تیتر همه مقاله ها تکراری بود:

- آیا اکسو دیسبند خواهد شد؟
- تصمیم کمپانی اس ام چیست؟
- عاقبت دو عضو خارجی باقی مانده اکسو چه خواهد شد؟

وارد کامنت های مقاله آخر شدم. دوست داشتم بدونم نظر بقیه درباره احتمال رفتن من و لی هیونگ چیه کامنت ها کاملا چند دسته شدن فندوم رو بعد از این اتفاق نشون میداد. یکی‌ از رفتن ما دو نفر حرف میزد و دیگری میگفت نباید اجازه بدیم این اتفاق بیفته و نفر بعد میگفت بخواییم نخواییم اونا هم رفتنین و در نهایت فن های عضو هر دو دسته با حرف های بد به جان هم می افتادن:

- اصلا نیاز به پیشگویی نیست کاملا معلومه نفر بعدی که میره لی هست و بعد از اون موبین.
- من اجازه نمیدم لی و موبین اوپا برن بچه ها لطفا متحد بشید و بیانیه ای که برای اس ام نوشتیم رو امضا کنید. نباید اجازه بدیم وضع اینجور بمونه.

- شما هزار تا بیانیه هم امضا کنید در نهایت اعضای خارجی باید برن. صنعت کیپاپ جای غیرکره ایا نیست.
صدای سوهو رشته افکارم رو برید:
- چیز جدیدی پیدا کردی؟

زیر چشمی برای لحظه ای کوتاه نگاهش کردم و بعد در حالی که مقاله ای درباره حمایت از ایدول ایرانی کیپاپ رو باز میکردم گفتم:

- از وضعیت جدید فندوم خوشم نمیاد، عملا دو دسته شدن و مدام به هم میپرن و با همدیگه مخالفت میکنن. یه فن کلاب نامه حمایتی از نرفتن اعضای خارجی مینویسه اون یکی میاد علیه این یکی مینویسه که اعضای خارجی باید برن که از دیسبند شدن اکسو جلوگیری کنیم. بعد اعضای هر کلاب میرن زیر بیانیه اون یکی هیت مینویسن.

سوهو آهی کشید و گفت:
-دو دستگی فندوم و فنوار داخلی منو بیشتر از حرفای هیترا ناراحت میکنه. مثل این میمونه که شاهد دعوای بچه های خودم باهم باشم.
گوشی رو کنار گذاشتم و در حال فکر پرسیدم:
- فکر نمیکنی وقتش شده یه واکنشی نشون بدیم که فندوم دوباره متحد بشن؟

باز مثل تمام وقتهایی که فکرش درگیر چیزی میشد لبهاش رو جلو داد و گفت:
- دیدی که کمپانی رسما تذکر داد هیچ واکنشی نشون ندیم.
با لحن وسوسه گری گفتم:

- کار خاصی که نمیخوام بکنم یه پست میخوام بزارم تو صفحه شخصیم از خودم و دوستام همین.
سوهو برای چند ثانیه خیره نگاهم کرد و انگار برق شرارت چشمام رو دید که مشکوک پرسید:

- فقط به شرطی که قبل از پست کردنش نشونم بدی چی میخوای بفرستی، اگه گفتم نه یعنی نه.
لبخند پیروزمندانه ای زدم و در گوشی دنبال عکس مورد نظرم گشتم. مطمئن بودم سوهو نه نمیگفت.