CENK (BL)-Gerçekaile

3. Bölüm

Diğer kitaplara klişe diye sallayıp ardından benim yazdığım kitabın klişeliği :/

————//————

"Merhaba oğlum."

Cenk, karşısında gördüğü biyolojik aile üyelerine ve arkalarındaki fazlaca silahlı takım elbiseli adamlara ,gözleri kocaman olmuş halde bakmıştı. Ne diyeceğini bilemeden kapıyı kapatmak istemiş fakat Ünal Bey'in eli buna engel olmuştu.

"Cenk, beni dinle." Demişti otoriter sesiyle.
Kapıdaki seslere gelen Yavuz Bey  gördükleriyle dişlerini sıktı. Korumaları tembihlemişti kimseyi içeri sokmamaları için  fakat dışarı göz gezdirdiği zaman tüm korumaların bu Ünal denilen herifin  adamları tarafından etkisiz hale getirildiğini görünce içine düştüğü duruma lanet etti. Cenk'i arkasına çekerek konuştu.

"Sizin ne işiniz var burda? Demedim mi Cenk'ten de ailemden de uzak durun diye!"

Serpil Hanım, kocasının yüksek sesine gelmişti. Gördüğü yüzlerle çekinmeden edemedi. Hepsi mafya tipli insanlardı.
-ki öyleydi zaten-
Cenk'in böyle bir adamın genlerinden gelip bu kadar farklı olmasına hayret etti.

  Oraya doğru yaklaşıp stres olmuş Cenk'i kolundan tutarak biraz geriye çekmişti. Oğlunun panik atağı vardı. Ve ciddi krizler geçirebiliyordu. Bunu tekrar yaşamak istemezdi.

  Bu sırada kapıdan içeri giren ve Yavuz ile karşı karşıya konuşan adamın dedikleriyle içini büyük bir endişe bürüdü:

"Ben onun öz babasıyım . Sen kim oluyorsun da oğlumu benden korumaya çalışıyorsun , Hadsiz!"

Sonlara doğru sertleşip yükselen sesiyle konuştu Ünal bey.

Bu sırada kapıda bekleyen Kaan ve Kenan sabırla bekliyorlardı. Biliyorlardı ki bu evden Cenk'i almadan gitmiceklerdi.

"Bak. Cenk de sizinle gelmek istemiyor neyini zorluyorsun?!"

"Cenk'in yeri öz babasının yanı. Bizi daha tanımadığı için istemiyor. Biz onunla hayli hayli tanışırız. Şimdi zorluk çıkarma da bırak oğlumu da alıp ailenin kökünü kazımadan gideyim. Sırf Yağız'ımın öz babasısın diye dokunmuyorum ailene ama zorlama beni!"

"Yağız'a da böyle psikolojik şiddet uyguluyor musunuz? Çoçuğun yanınızda nasıl rahatsız olduğu her türlü belli oluyor. Ama merak etme onu da alıcam yanıma. Çocuklarımın psikolojilerini bozmanıza izin vermem."

"Ben dediğimi dedim Yavuz Bey." Kafasıyla yana doğru bir işaret vererek geriye dönüp dışarı çıktı.

   İşareti alan Kenan ve Kaan ise etrafa ürkek bakışlar atan küçük kardeşlerine yaklaştılar. Annesinin kolları arasında olan Cenk onların ona yaklaşmasıyla atağı tutmuştu. Bedeni kasılmaya başlamıştı. Serpil Hanım oğlunu, onlara yaklaşan izbandut gibi adamlardan korumak için göğsünü gererek önüne geçti.

  "HAYIR. UZAK DURUN OĞLUMDAN!"

Diğer adamlar ise Yavuz Bey'i tutarken Kaan cebinden mahkeme onaylı kağıdı açarak kadına gösterdi. Aslında buna bile gerek yoktu fakat karşı tarafı ikna etmek içindi. Anlasınlardı başka yolu yoktu.

  "Cenk artık bizimle kalıcak. Şimdi Hanımefendi izin verin kardeşimizi alıp gidelim. İnanın bizim yanımızda daha da güvende olur."

  " Hayır. Bırakın lan beni!  Oğlumdan uzak durun.!" Yavuz'un feryatları yankılanıyordu koca evde.

  Kadının onları dinlemediğini anlayan Kenan artık sabrı tükenmiş şekilde  kadını nazik olmayan şekilde kolundan çekerek bedeni kaskatı kesilmiş yüzü kızarmaya başlayan Cenk'i kolundan tutmuş ve dışarı doğru adımlamaya başlamıştı. Diğer adamlar bu sefer Kenan'ın üstüne çullanmaya meyillenen kadını tutmuşlardı.