Rewriting Destiny

Chapter 21

Before I used to love watching sunset, but now I'm starting loving sunrise. It help me remind to stand again and continue living my life with my daughter, Arie.

"Wake up, sleepyhead. The sunrise is about to show." ramdam kong tapik ni Aki kaya napamulat ako. Nakatulog pala ako sa balikat niya.

Nakaupo kasi kami sa damo at magdamag, nagtawanan at kwentuhan hanggang sa nakatulog ako.

"Hala sorry nakatulog ako? Niyabangan pa naman kita na hindi ako makakatulog." medyo natatawang sambit ko sakanya. Kaya tinawanan lang din niya ako.

Hanggang sabay kami napalingon sa araw na papataas na. The sunrise is coming.

"The new hope and positivity are coming. Let's watch it." bulong ni Aki sakin. Kaya nakangiti naming pinagmasdan ito. It's beautiful, it's beautiful than sunset.

"Thank you for a new day, Lord." I whispered and smiled widely as I look up in the sky.

Kasalukuyan naming pinagmamasdan ang paligid, ng biglang magvibrate ang phone ko. Kaya kinuha ko agad to sa pouch na dala ko ay agad ko itong sinagot.

It's my baby Arie.

"Hey baby, good morning!" bungad na bati ko sakanya.

"Mommy are you still with Daddy Aki?" she asked at halata sa boses niya na kagigising lang.

"Yes, baby. Why are you wake up so early?"

"I miss you, Mommy. Please go home already okay." 

Kaya natawa ako ng bahagya. Parang hindi siya kasabwat ni Aki, kaya di niya kasama matulog kagabi.

"Why are you laughing, Mommy? Is there funny?"

"No, baby. Nakalimutan mo bang kasabwat ka ng Daddy Aki mo?" sagot ko sakanya. At narinig ko naman ang pag bulong-bulong niya na paano ko daw nalaman ganun.

Cute talaga nitong anak ko.

"Okay, I'm kasabwat po ni Daddy Aki. But can you go home na po ba? I want to see you na po." 

Kaya napangiti ako ng sobra. Ano ba naman tong anak ko? Saglit lang ako nawala, namiss na ko agad. Nagpaalam na ko sakanya at tsaka lumapit na kay Aki na umalis kanina sa tabi ko para paandarin ang kotse.

"Let's go na, Aki. Sa bahay na tayo mag almusal. Sumama ka na, alam kong gusto mo din makita si Arie. Pinapauwi na ko eh." sabi ko ng makalapit ako sakanya.

Kaya tumango siya at sumakay na kami. Habang nasa biyahe ay bigla siyang nagpatugtog.

Sa hindi inaasahang
Pagtatagpo ng mga mundo
May minsan lang na nagdugtong
Damang-dama na ang ugong nito

Ng marinig ko ang nagplay na song ay napalingon ako sakanya na nagulat din. 

"Do you still remember this song, Angel?"

Kaya napangiti ako sakanya. Why do I even forget that song? 

"How can I even forget this song? You sing it to me nung tayo pa." nakangiting sagot ko sakanya. Kaya napangiti rin siya at sabay naming pinakinggan ang kanta. At sabay inaalala ang relasyon namin dati.

It's such a beautiful love story.

'Di pa ba sapat ang sakit at lahat
Na hinding-hindi ko ipararanas sa 'yo?
Ibinubunyag ka ng iyong matang
Sumisigaw ng pagsinta