*ဒီတခါရော ဘယ်နိုင်ငံကိုသွားဖို့စိတ်ကူးထားလဲ အဲလက်..*
*မသွားတော့ဘူး..*
*ဘာလို့လဲ...*
မြို့တော်ဝန်ဟောင်း၏သားဖြစ်သူ အဲလက်စတာက ကော်ဖီပူပူတခွက်ကိုအရသာခံသောက်နေရင်းကနေ ဖခင်ရဲ့အမေးကိုအေးဆေးစွာဖြေလိုက်သည်။ေဖေဖကတော့ သူ့ကိုအမြင်ကြည်လင်မှုမရှိဘူး။မေမေရှ်စဉ်ကတည်းက သူလုပ်ချင်တာကိုလုပ်တက်ပြီး ပြောစကားနားမထောင်လို့ဆိုပြီး လွှတ်ထားကြတာ။မေမေကတော့ သားဖြစ်ချင်တာလုပ်ဆိုပြီး ခွင့်ပြုချက်ပေးထားပေမယ့် ဖေဖေကတော့ သူ့လိုဘဲနိုင်ငံရေးကိုစိတ်ဝင်စားရမယ်ဆိုတဲ့ အတွေးကိုရိုက်သွင်းပေးတယ်
သိူ့ပေမယ့် ဖေဖေထက်သူကပိုပြီးခေါင်းမာတယ်လေ။မလုပ်ဘူးဆို မလုပ်ဘူးဘဲ။နောက်တခါထပ်ခိုင်းရင် သူ အိမ်နဲ့ဝေးရာကိုထွက်သွားလေ့ရှိတယ်။အဲလိုတွေလုပ်ပါများလာတော့ နောက်ဆုံးဖေဖေကဘဲ အလျော့ပေးလိုက်ရပြီး သူ့ဆန္ဒကိုဖြည့်ဆည်းပေးတော့တယ်။
*စိတ်အေးချမ်းတဲ့အရာလေးကိုတွေ့ထားလို့...*
*ဘယ်လို..!*
*နောက်မှဖေဖေ့ကိုပြောပြမယ် အခုတော့ဒီလောက်ဘဲသိထားပေး...*
နားလည်ရက်ခက်တဲ့အဲလက်ရဲ့စကားကြောင့်ဖခင်ဖြစ်သူကမျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်တယ်။တစ်ဦးတည်းသော သားလေးမို့မိဘနှစ်ပါးစလုံးကအလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်ထားတော့ နည်းနည်းတော့ဆိုးသည်
ဆိုးတယ်ဆိုတာကလည်း သေရက်အရက်သောက်စားတာတို့၊ကာမလိုက်စားတာတို့မဟုတ်ဘဲ ပြောစကားနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်လုပ်တက်တာ။သူကနိုင်ငံရေးထဲကျင်လည်နေသူမို့ သားကိုလည်းသူ့ခြေရာနင်းစေချင်တယ်။ဒါပေမယ့် ဘူး တစ်လုံးဆောင်တဲ့သားကတော့ သူ့စကားကိုပယ်ရှားပြီး ရပ်ဝေးတွေဆီခရီးထွက်ကာ မှတ်တမ်းတင်လေ့ရှိသည်။
အခုတော့ဘာစိတ်ကူးပေါက်လို့လည်းမသိဘူး မသွားတော့ဘူးဆိုဘဲ။ဒါလည်းတမျိုးကောင်းပါတယ်လေ။မျက်စိရှေ့မှာဆိုတော့ စိတ်မပူရတော့ဘူးပေါ့
*ဒါဆိုရင်တော့ ဝမ်းသာစရာဘဲ။ဖေဖေက အစကတည်းကအိမ်မှာဘဲနေစေချင်တာ..*
