တိတ်ဆိတ်ေနတဲ့စာဖတ်ခန်းထဲမှာ အသက်ရှုသံခပ်ပြင်းပြင်းကကျယ်လောင်စွာနဲ့ထွက်လာခဲ့သည်။စားပွဲအောက်ကအံဆွဲနဲ့စာအုပ်စင်ကို စိတ်ကြိုက်မွှေနှောက်သည့်တိုင် သူလိုချင်တာမရခဲ့ပေ။
စိတ်ရှုပ်စွာနဲ့ဘဲ ဆံပင်ကိုဆွဲဖွလိုက်ပြီးမျက်နှာကိုလက်ဖြင့်အုပ်လိုက်သည်။ဂျော့ခ် ယူလာပေးတဲ့အမှုစာရွက်ထဲမှာ ဖေဖေ့နာမည်ပါနေလို့ သူအတော်လေးထိန့်လန့်သွားရသည်။သူ သိထားတဲ့ဖေဖေက ဒီလိုလူမျိုးမှမဟုတ်တာ ။တည်ကြည်ဖြောင့်မတ်ပြီး အများပြည်သူလေးစားရတဲ့လူမျိုးလေ။အခုတော့ ကိုယ့်မျက်လုံးကိုယ်ပင်မယုံနိုင်ဖြစ်ရသည်။
ထို့ကြောင့်လည်း တိကျခိုင်လုံတဲ့သတင်းကိုထပ်သိရဖို့ ဖေဖေ့အခန်းထဲကိုခိုးဝင်ခဲ့တာဖြစ်တယ်။ဂျောင်ဂျိုဂျောင်ကြားပါမကျန် နှံ့စပ်အောင်ရှာပေမယ့် အမှု့နဲ့တူတဲ့စာရွက်တရွက်လေးတောင်မတွေ့ရပေ။ဒါဆို ဂျော့ခ်ယူခဲ့တာ သတင်းအမှားများလား။ဂျောင်ဂု အတော်လေးခေါင်းစားရသည် ။
*ကိုကို..!*
မတ်တပ်ရပ်ကာခါးထောက်ပြီးတစ်ခန်းလုံးကို မျက်စိကစားလိုက်ချိန် သူ့အာရုံကိုဖမ်းစားလိုက်တဲ့တစ်စုံတစ်ခုကြောင့် ထိုနေရာကိုခပ်သွက်သွက်လေးလျှောက်သွားလိုက်သည်။တခုခုကိုဖုံးကွယ်ထားတာသေချာတယ်ဆိုပြီး လက်လှမ်းယူဖို့ပြင်လိုက်ချိန်မှာဘဲ အခန်းပြင်ကနေကြားလိုက်ရတဲ့ကလေးငယ်ရဲ့ခေါ်သံကြောင့် ဂျောင်ဂုကိုယ်လေးတုန်တက်သွားပြီး လက်ကိုပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်တယ်။
ဒီကိစ္စကိုကလေးငယ်သိလို့မဖြစ်သေးဘူး။မေပြာပြချင်လို့မဟုတ်ပါဘူး။မသေချာမရေရာတော့ ကလေးငယ်ကိုစိတ်ဒုက္ခမရောက်စေချင်ဘူးလေ။
*ကိုကို..!*
အိမ်ပေါက်ဝကနေ အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့်ခေါ်နေတဲ့ဂျီမင်က တအိမ်လုံးကိုဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။တိတ်ဆိတ်နေပုံထောက်ရင် ဖေဖေကြီးတို့မရှိဘူးထင်တယ်။ထူးသံမပြုတဲ့ကိုကိုက အိပ်ပျော်နေတာများလား။
အတွေးနဲ့အတူနှုတ်ခမ်းလေးဆူကာ ခြေဆောင့်ပြီးအပေါ်ထပ်ကကိုကို့အခန်းဆီပြေးတက်သွားတော့သည်။
