İZ | Texting

4.4

Bugün gününüz nasıl geçti? 

※

Murat Karlı

Çığlık sesiyle gözlerimi araladığımda gözlerim komodindeki saate takıldı. 

03:21 

Sesi tekrar duyduğumda peşinden ağlayış sesi geldi kulaklarıma. İstanbul'da değil de İzmir'de olduğumu idrak eder etmez Helin'le geldiğimizi hatırladım ve yataktan çıktım. Tam kapıyı açar açmaz Demir'le karşı karşıya geldik.

"Bende seni uyandıracaktım." dedi ve Helin'in mahremiyetine önem verdiğinden odasına giremediğini anladım. Ben? Sikerler mahremiyeti. 

Odaya girdiğimde kapıyı kapattım ve başucundaki abajuru açıp yanaklarından yaşlar süzülerek gözleri kapalı bir şekilde kabus gören Helin'in yanına oturdum. 

"Unutmak istemiyorum." dedi ağlamaları arasında. "Unutturma." Kaşlarımı çattım. O hastane de ne olduğunu bilmiyordum ama Helin'in canını yakmışlardı bunu biliyordum. Omzuna elimi yasladığımda aniden çığlık atıp yatakta cenin pozisyonu alarak kıvrıldı. 

Ne yaşattılar sana? 

"Helin." Ona dokunmadan nasıl uyandırabilirdim ki onu? Omzuna yavaşça elimi koyduğumda önceki gibi kaçmadı ama titremeleri devam ediyordu. Ağlamaları sesli bir hal aldığında gözlerimin sulanmasına izin verdim. 

"Helin, kabus görüyorsun." dedim yine dürterken.  İstanbul'da benimle kaldığı gün kabus görmemişti. Neden şimdi bu kadar acı çektiği kabusları görüyordu ki? İzmir'e gelmemiz geçmişini tetikliyor muydu?

Yatakta kaydım ve sırtımı başlığa yaslayıp saçlarını okşamaya başladım. Eğilip kulağına yaklaştım. "Sadece bir kabus. Sakin ol Tavşan. Seni kabuslarından bile korurum." Aynı şeyleri o sakinleşene kadar tekrarladım. Sakinleşip titremeleri azaldığında ve solukları düzenli bir hal aldı, göz ucuyla başucundaki saate baktım. 

05 :10

O hastanede de böyle ağlamış mıydı? 

Sinir krizlerini engelleyen olmuş muydu?

Yanağındaki kurumuş yaşların bıraktığı ize dokundum. Yavaşça nemlenmiş saçlarını ensesinden uzaklaştırdım. 

Kabusunda ne gördün Helin? Senin canını yakan da ağlatan da nelerdi? 

Acaba hatırladığında mı canın daha çok yanar yoksa unutup hayatına devam ettiğinde mi?

Unuttuğu kötü anılar onu paramparça edecekse eğer yüzümü  bir daha hatırlamamasına bile razıyım ben. Yine onu kendime aşık ederdim. Ruhu bendeydi aklı olsa ne olur olmasa ne olur ki? 

Gün doğmaya başladığında yataktan çıktım ve yorgun gözlerimi kırpıştırdım. En azından kabus sonrası iyice uyuyabilmişti. Bu saatten sonra kabus göreceğini düşünmüyordum. 

Uyandığında da domatese dönmesini seyretmek istesem de onu utandırmama gerek yoktu. Bu yüzden sessizce odasından çıktım ve kapıyı ardımdan kapattım. Esneyerek kendi odama girdim ve birkaç saat uyumak için yatağa attım kendimi.