(TAMAMLANDI)
"Çünkü ruhundaki İz'i gördüm Tavşan. Bana bakarken o izin sevilmesini isteyen o kadını gördüm. Benim gibi birini."
Başlangıç Tarihi : 06/08/2023
Bitiş Tarihi : 26/09/2023
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
Bir ara Murat ve Helin için fotoğraflar paylaşacağım. Nasıl olduklarına dair...
Final verelim de bir.
Keyifli Okumalar <3
※
Uyumak istiyordum. Murat uyanana kadar uyanmamak istiyordum.
Kaç saat geçmişti? Saymayı ne zaman bırakmıştım?
Hastane çıkışında bacaklarıma sarılmış bir şekilde çimlerde oturuyordum. İçeride beni suçlayan kişiler vardı. Buna sebep olan benken başkasının suçluyor oluşu daha da canımı yakıyordu. Benim yüzümdendi.
Hakan benim İzmir'de olduğumu biliyordu. Onun korkusundan unuttuğum adamla beraber olduğum yeri bulmuştu. Arabanın frenlerini bozan oydu. Başkası olamazdı.
Benim yüzümdendi.
"Böyle yıkılamazsın Helin." diyen Lara'yla başımı kaldırıp onun yorgun yüzüne baktım. Demir'i sakinleştirme görevi ona kalmıştı. Demir, ikizini seven bir adamdı. İkizler hisseder derlerdi. Acaba Murat'ın ameliyatta çektiklerini çekiyor muydu? O yüzden mi canı bu kadar yanıyordu?
Benim niye canım bu kadar yanıyordu?
"Ben ne yapabilirim ki? Benim yüzümden ol-" Çenem titrerken göğsümden yükselen hıçkırığı bastıramadım. "Onu hiç hatırlamamalıydım. Onun mesajlarına cevap vermemeliydim. Onu gördüğümde yolumu çevirmeliydim. Canı yanmazdı. Geçmişte yaşananlardan hiç akıllanmadım."
"Murat'la ilişkinin öncesini bilmiyorum ama senden ne zaman bahsetse gözlerindeki parıltıyı görüyorum. Evet sensiz yaşardı. Ama mutlu olacağını hiç sanmıyorum. Ayrıca kaza geçiren yalnızca o değildi. Yaralarına bile baktırmamışsın." Sızlayan koluma baktım. Derin olmayan uzun bir kesik vardı kolumda. Büyük bir cam parçası tenime saplanmıştı. Sonrasında çıkarmış olsak da aklım Murat'ta olduğundan kolumu unutmuştum bile.
"Lara onu hatırlıyorum. Bana haftalardır kendini hatırlatmaya çalışıyor ve onu hatırladığımın mutluluğu bile yaşayamadan canıyla cebelleşiyor olması büyük haksızlık." Lara önümde diz çöktü.
"Şu an en büyük haksızlık ne biliyor musun?" Uzanıp gözyaşımı sildi. "O canıyla savaşıyorsa senin kenara çekip ağlaman ona büyük haksızlık. Gidip tedavi olmalısın. O gözlerini açıp geri dönene kadar kendini toparlamalısın. Senin için beklemişken sende onun için aklını ve kalbini sakin tutup beklemelisin."
Başımla onu onayladım ve yerden kalkmaya çalıştım. Yer ayağımın altından kayarken olduğum yere çöktüm. Başımda kendini gösteren bir ağrı gözlerimi sıkıca yummama sebep olmuştu.
