''ကြောက်ရွံ့မှုပျောက်ကုထုံး''
အမှတ်မထင်တက်လာတဲ့Screenထက်ကခေါင်းစဥ်လေးအားsee moreနှိပ်ကာဖတ်ကြည့်မိသည်။ အကြောင်းအရာတော်တော်များများကသူ့အတွက်အဖြေတစ်ခုလို။Drကျွန်တော်သူ့ကိုမေ့ချင်တယ်ဆိုတဲ့အားနည်းတဲ့အသံလေးအားသူပြန်ကြားယောင်မိသည်။
''Hello Jimin Drတို့ကုထုံးတစ်ခုကိုစမ်းသက်ကြည့်ကြမလား ကိုယ်အာမခံပါတယ် သူ့ကိုလုံးဝမေ့သွားစေရမယ်လေ''
လက်ခံပါတယ်ဆိုတဲ့အသံလေးသည်အနည်းငယ်ရွှင်ပျနေသလို။သူအကုန်လုံးကိုအစီစဥ်ဆွဲကာတစ်ဖက်မှဆရာဝန်နဲ့လည်းတိုင်ပင်ကာရက်ချိန်းလိုက်တော့သည်။အန္တရာယ်ရှိမရှိကအဓိကပဲသေချာဆုံးဖြတ်ခဲ့ရသည်။အနည်းဆုံးတော့ မေ့ချင်တဲ့သူကိုလုံးဝမဟုတ်ရင်တောင် ကြောက်တဲ့စိတ်တော့ပပျောက်သွားမှာပါတဲ့လေ။
လုံးဝကြီးတော့သူလည်းမမေ့စေချင်။ဘာလို့လဲဆိုတော့တစ်ချို့တစ်ချို့သောအရာတွေကမေ့ပစ်လိုက်လို့မဖြစ်တဲ့ကန္တာရလေးမိူ့လေ။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
''ခွဲစိတ်မှူအောင်မြင်ပါတယ်Dr''
ခွဲစိတ်ခန်းရဲ့သူနာပြုမလေးစကားသံအဆုံးနှစ်ယောက်သားသက်ပြင်းချမိတော့သည်။ခွဲစိတ်မှုကသုံးနာရီနီးပါးကြာသွားသည်မို့နည်းနည်းစိတ်မအေးဖြစ်နေခြင်းသာ။
ကုတင်ထက်ဝယ်လှဲလျောင်းအိပ်စက်နေသူသည် နိုးထလာလျှင်သူတိူ့ကိုရောမှတ်မိပါ့မလား။ဒါမှမဟုတ်တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုပဲမေ့ပစ်ပါ့မလားဆိုတဲ့စိုးရိမ်စိတ်လေးကလွဲအရာရာဟာအကောင်းပကတိပါပဲ။
''Seok Jinအနားယူတော့လေ မင်းလည်းပင်ပန်းနေပီ ''
''Dr Jminကကျွန်တော်တို့ကိုမှတ်မိပါ့မလား''
''အတာကတော့ သူနိုးလာမှပဲ သိရမှာ''
တိတ်ဆိတ်သွားသောSeok Jinသည် မျက်ရည်အဝိုင်းသားလေးဖြင့်အိပ်စက်နေသောကောင်လေးအားငေးကြည့်နေသည်။သူတို့နှစ်ဦး၏သံယောဇဥ်သည်ခိုင်မာနေပြီမဟုတ်လား။Jiminကသူ့ကိုတော့လွယ်လွယ်နဲ့မေ့ပစ်မယ်မထင်ပါ။
