မိုးဖွဲဖွဲရွာကျနေသည်။
ကားလမ်းတွေကပုံမှန်ထက်ပိုပိတ်နေသည်။
''တီ... တီ...တီ''
လမ်းပိတ်နေကာမှ အနောက်က ကားဟွန်းသံက တညံညံ။
''လမ်းပိတ်နေတာကို ဘယ်လို လူလဲမသိဘူး''
''ရှေ့ကကားက ချီးလိုမောင်းနေတာလား''
ကားနှစ်စီးပေါ်မှလူနှစ်ယောက်ရဲ့တပြိုင်နက်ပြောဆိုသံ။
ဘေးက ကားတန်းလွတ်သွားတော့ နောက်က ကားလေးသည် သူ့ကားကိုလွှားခနဲကျော်တက်သွားတော့သည်။သူလည်းထိုကားနောက်မှရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်လိုက်သွားတော့သည်။
ကျောင်းဝင်းထဲဝင်တော့ မိုးသည် တိတ်သွားသည်။ကားပါကင်ထဲကားတွေအပြည့်နှင့်။သူပါကင်ထိုးရန်တစ်နေရာသာရှိတော့သည်။အတာကဟိုအဆိုးအဆာနေရာပင်။
''အဲ့မှာသွားထားလို့မဖြစ်ဘူး အထိုးခံနေရမယ်''
''တီ...တီ''
နောက်မှကားဟွန်းသံကြောင့်ပုခုံးတွန့်သည်အထိလန့်သွားသည်။သူ့ရှေ့မှကားလေးတစ်စီးသည်ထွက်သွားတော့သည်။ဟုတ်တယ် အဲ့နေရာသူယူရမည်။ထောင့်ဆုံးကျကျနေရာတွင် ပါကင်ကို ခက်ခက်ခဲခဲထိုးလိုက်ရသည်။အနောက်မှကားသည်လည်းသူ့ဘေးနားလာရပ်သည်။
သေချာတာကတော့ဟိုလူဆိုးကားဖြစ်သည်။
သူကားထဲမှမထွက်သေးပဲစောင့်နေလိုက်သည်။ဟိုလူဝေးဝေးလံလံရောက်မှဆင်းတာအကောင်းဆုံးပဲလေ။ခါးပတ်ဖြုတ်နေတုန်းကားတံခါးကိုတစ်စုံတစ်ယောက်ကလာခေါက်သည်။
ဟော....မတွေ့ချင်တဲ့လူ။
''တံခါးဖွင့်...တံခါးဖွင့်''
တလမ်းလုံးလည်းရှေ့မှာပိတ်ရက်နေတာဒီကားအဖြူလေးပင်။ကော်ဖီခနဝင်ဝယ်နေတာမို့ကျောင်းကိုနောက်ကျမှရောက်လာခဲ့သည်။
ဟော..ဒီရောက်တော့လည်း လမ်းလယ်ခေါင်မှာ ပိတ်ရက်နေတာလည်းဒီကားဖြစ်သည်။သေချာကြည့်မိမှဟိုတလောကသူ့နေရာမှာလာထားခဲ့ဖူးတဲ့ကားဖြစ်နေသည်။
ဒီလောက်တံခါးခေါက်နေတာတောင်ထွက်မလာသူ။ကားမီးလောင်ချင်နေပြီနဲ့တူတယ်။
''မဆင်းလာသေးဘူးလားခင်များ...နာတော့မယ်''
တံခါးအပြင်ဘက်မှအမြင်ကပ်စရာလူသည်ပွစိပွစိနှင့်။ဒီထဲမှာဒီတိုင်းထိုင်နေလို့မဖြစ်တော့။ဆင်းမှရတော့မည်။တံခါးဖွင့်ပြီးဆင်းလိုက်တာနဲ့ဒေါသမျက်ဝန်းတစ်စုံနှင့်တန်းတိုးတော့သည်။
