꧁დაფარული: სიკეთე და ბოროტება꧂

თავი 7

-ვია,ვია,ვია-დილით ყურთან ჩურჩული მესმის-ჰეი გაიღვიძე!
როცა ამას ამბობს თვალებს ვახელ და რანთას ვხედავ,რომელსაც იმდენად ახლოს აქვს მოტანილი სახე რომ თვალები დამიელამდა.თუმცა სანამ გავარჩევდი რომ რანთა იყო საწოლიდზე წამოვჯექი,მაგრამ ეს იმდენად სწრაფად გავაკეთე რომ ერთმანეთს გვარიანად მწარედ მივარტყით თავები

-აუუ ,მეტკინა-დაიკვნესა

-ვითომ მე არ მეტკინა,ასე ადრე აქ რა გინდა?!

ის მორჩა შუბლის ზელვას და საშიშად შემომხედა

-იცი რა მოვიფიქრე? ხომ გახსოვს რომ დღეს ბოროტების გადასახლებაა...

-მერე?-დავინტერესდი ისეთი ტონით საუბრობდა და თან მისმა იქეთ-აქეთ სიარულმა უფრო გამიღრმავა ინტერესი

-ნუ მაწყვეტინებ-შემომხედა-მე გადავწყვიტე,იქნებ შევიპაროთ?

ცოტა ხანი დავდუმდი და გაშტერებული,თვალებდაჭყეტილი ვუყურებდი

-რა ვქნათ?-ეხლა კი საწოლიდან წამოვხტი და წინ ავესვეტე-ესეთი რამ როგორ იფიქრე რანთა!?

-კი,მაგრამ ოლივია-ესე თითქმის არასდროს მომმართავდა,ნეტავ რა დაემართა?-არ გაინტერესებს იქ რა ხდება?რატომ არავის აძლევენ უფლებას შევიდნენ სანამ 20 წლისები არ გახდებიან? მოდი უბრალოდ შევინიღბოთ და შევიპაროთ განა რთული იქნება?
ჰა რას ფიქრობ-იმედისმომცემი მზერით შემომხედა და ორივე ჭარბი სამჯერ შეათამაშა

-არა,არა და არა,არ ვაპირებ შევიპარო მხოლოდ იმიტომ რომ გვიკრძალავენ შესვლას და ასევე ესაა მიზეზი რის გამოც შესვლა არ მინდა იქნებ იქ ისეთი რაღაცეები ხდება რაც რავინ უნდა ნახოს სანამ 20წლის არ გახდება და სწორედ ამიტომ არ უშვებენ?როგორც ხედავ ამაზე ნაფიქრი მაქვს მაგრამ არასოდეს გამივლია თავში მამაჩემის წესები დარღვება და დაუმორჩილებლობა,ეხლა კი ამოიგდე თავიდან ეგ სულელური ფიქრები ბოლოსდაბოლოს!