თავი 9

24 4 0
                                    

ამიტომ აქ გავათევ ღამეს ძლივს ავძვერი ხეზე და შეძლებისდაგვარად მოვთავსდი.
ღამის საფარი ჩამოწვა ალბათ მამაჩემი აქაც ავრცელებდა თავის ძალას.
ზემოთ ავიხედე დ ღრუბლები დავინახე.
თუმცა ბევრი არ იყო და მათ შორის მოჩანდა რაღაც მანათობლები და მათზე დიდი ციმციმა არსება რომლის შუქი მიწაზე იღვრებოდა.
ძირს მწვანე მცენარეები იყო და ყვავილები. სხვათაშორის
აქაურობა ბოროტების საცხოვრებელს საერთოდ არ გავდა .ან კიდევ ისეთ ადგილას ვიყავი სადაც ისინი არ ცხოვრობდნენ.
ტკივილმა ხელახლა შემახსენა თავი და ლოყაზე ხელი მივიდე.თვალწინ ისევ ის სცენა წარმომიდგა მამაჩემი სილას რომ მაწნავდა და დარბაზს ჩურჩულმა გადაურბინა.
რაღაც ხმა ჩამესმა ყურში.

ვიღაც მელაპარაკება.

-გამარჯობა,მე ქარი ვარ,აქ რამ მოგიყვანა?

-ჩემი ურჩობის ბრალია-ხეზე უფრო კარგად დავჯექი და თხრობა დავიწყე თუ რა შემემთხვა და თან ლიგიდან ხელი არ მომიშორებია-რატომ არ ჩანხარ?

-არ ვჩანვარ იმიტომ რომ მტვერისგან და ჟანგბადისგან შევდგები და ალბათ იცი რომ ისინი არ ჩანან-ჩამჩურჩულა ისევ

მისი სასიამოვნო ხმის მოსმენისას ჩამეძინა.

***

ჩიტები...

ჩიტები ჭიკჭიკებენ...

ადრე ვფიქრობდი რომ ისინი არ არსებობდნენ,სანამ არ აღმოაჩინეს სამეფოში მოფრენილი საოცრად გამბედავი მერცხალი

სამწუხაროდ იქ სიცხეს ვერ გადაურჩა და მოკვდა,მაგრამ სანამ მოკვდებოდა ვუსმენდი მის ჭიკჭიკს

გონებაში ჩამრჩა ეს ხმა...

და ახლაც გავიგონე,მაგრამ ერთის მაგივრად აქ საკმაოდ ბევრნი იყვნენ.
ხიდან ჩამოვედი და სამწუხაროდ ფეხი გადავიტყავე,ასეთ რამეებს მიჩვეული არ ვიყავი ჩემ სახლში.
სისხლი წამომივიდა კაბას ქვემოდან პატარა ნაჭერი კობახიძე და დაზიანებულ ადგილას შემოვიხვიე.

꧁დაფარული: სიკეთე და ბოროტება꧂Where stories live. Discover now