꧁დაფარული: სიკეთე და ბოროტება꧂

თავი 23

შემეძლო სისილიას დავლოდებოდი,მაგრამ ვერაფერზე ვფიქრობდი,როგორი მიამიტი ვიყავი ან საერთოდ ვინ წარმოიდგენდა ამ ყველაფერს?იმას რომ ჩემი საუკეთესო მეგობარი ჩემი დედინაცვლის შვილი იქნებოდა?ეს აშკარაა არა?
აზრების დალაგება მესაჭიროება.
ქუჩაში სწრაფი ნაბიჯებით მივდივარ ,თუ ახლავე არ მივალ იმ დაწყევლილ სახლში შეიძლება აქვე ვიტირო ეს კი ყველაზე დამამცირებელი რამ იქნება რასაც გავაკეთებ.თუ გაიგებენ რომ დედოფალი ტირის მომკლავენ არა?და ჯანდაბა მე სიცოცხლე მინდა!

***
ჭოშკარს რომ მივუახლოვდი უკვე ღამეც ჩამოწვა,მთვარე არ იყო  და ამიტომ ყველაფერი ჩაბნელებულიყო.
სასახლეშიც ძალიან სიჩუმე იყო და მიტოვებული გეგონებოდათ,თუმცა მე იქვე სანთელი ავიღე და ოთახისკენ გავწიე.
ამასობაში უკვე ვეღარ მოვითმინე და ტირილი დავიწყე ხოლო ოთახში შესული ბოლო ხმაზე ავტირდი.
ჯანდაბა,ჯანდაბა,ჯანდაბა!
კრისტოფი ხომ ჩემი საქმრო უნდა ყოფილიყო!მე ის მომწონდა და არა მარტო ეს ყველაზე მეტად ჩემი საუკეთესო მეგობრის ღალატი მიტეხს გულს.
უცებ ჩემი გონება ყველაზე მნიშვნელოვან ინფორმაციას წვდება,რა იყო ის ყელსაბამი ჩემ დედინაცვალს რომ ქონდა?თოთქმის დარწმუნებული ვარ ჰიპნოზის ქვა იყო ,მაგრამ შესაძლოა ვცდებოდე მე ხომ ის მხოლოდ წიგნებში მინახავს
ბალიშიდან თავს ვიღებ და ნამტირალევი თვალებით გარეთ ვიხედები ,იქ რაღაც ხმა იყო .
მეშინია! სად არის სისილია,თუმცა მაქვს კი მისი მოკითხვის უფლება?მე ხომ იქ მივატოვე და მასზე არც ვიფიქრე.
კარებზე კაკუნია,უცებ ვტრიალდები და ჩუმათ მივდივარ
-ვინ არის?-მგონი ხმა ამიკანკალდა.
ხმა არავინ გამცა,სრულმა სიჩუმემ დაისადგურა სახლში,ოთახს მხოლოდ სანთელი ანათებდა და ისიც მალე ჩაიწვებოდა,ხელში ავიღე და კარი ჭრაჭუნით გავაღე.
მეშონოდა ,მითუმეტეს მხოლოდ სრთი სანთეკი მქონდა და არავინ ჩანდა.
დიდი ხანი ვიარე...
ბიბლიოთეკაშიც ვიყავი და მუსიკის ოთახშიც მაგრამ არავინ იყო და უცებ...
დავინახე,ბიჭი რომელიც დერეფნის ბოლოში იდგა და ჩემსკენ მოდიოდა,გული იქვე გამიჩერდებოდა ,ოუენი რომ არ გამოჩენილიყო ,აზრზე არ ვარ საედან გაჩნდა ან ეს ბიჭი ან ოუენი მაგრამ ამას მნიშნველობა არ აქვს ,მთავარი უცხოა ,ვერც კი გავიაზრე როგორ ავეფარე მმართველის ზურგს ,ის ძალიან მშვიდად საუბრობდა
-ახალი რა არის?
-მის თანდასწრებიტ უნდა ვილაპარაკოთ?-ჩემკენ გამოიშვირა თითი,შევათვალიერე და შევამჩნიე რომ სახეზე თვაკიდან ტუჩამდე ᲓᲘᲓი ნაიარევი ქონდა,ქერა თმა და შავი უკუნი ღამესავით თვალები ქონდა.
-მის არაფერს აშავებს,მნიშვნელობა არ აქვს იქნება თუ არა აქ.
-კარგი,მაშინ ჯობს ბიბლიოთეკაში შევიდეთ
როგორც კი შევიდნენ ეგრევე შევყევი სიბნელის შიშით,აქდე სიბნელის არ მეშინოდა ,მაგრამ აქამდე ისიც არ ვიცოდი რომ სიბნელე ასეთიც შესაძლოა ყოფილიყო.
ოუენის თოთის გატკაცუნებით შუქები აინთო და როგორც იქნა განათდა,მე სკამზე დავჯექი მათგან ოდნავ მოშორებით და ჩუმათ მოსმენ დავიწყე
-დარწმუნებული ხარ რომ მის წინაშე ლაპარაკი შეიძლება?ის ხომ სხვა სამეფოდანაა.
-კი-მომაკვდინებლად საშიშად თქვა,ისე რომ გამაჟრჟოლა.
-კარგი,გავიგე რომ რამდენიმე კვირაში აპირებენ შემოსვლას,როგორც ვიცი დანარჩენი სამეფოებიც შეერთებული ჰყავთ.
გგონია მარტივი ომი იქნება?ბევრი არიან ოუენ!

არაფორმალურად მიმართავს,ანუ ადრეც იცნობდა?

-არ იქნება ,მარტივი ომი არ არსებობს ბოროტებს შორის, ყველა მოამზადე საბრძოლველად ,ნებისმიერი ადამიანი,გინდ ქალი იყოს გინდ ბავშვი,ვისაც ხელში იარაღის ჭერა შეუძლია ყველა გაწვრთენით ,არამგონია მათ შეძლონ სათანადოდ მომზადება 1 თვეში ამასობაში ჩვენც მზად დავხვდებით.

-კარგი,მაგრამ...

-დრაი,ეხლავე წადი და მზადება დაიწყე.

ისიც დაემორჩილა,მაგრამ სანამ გავიდოდა მითხრა
-გიხდება გვირგვინი.

ოუენი ცოტა ხნით ჩაფიქრებული იყო,კარს აშტერდებოდა საედანაც ცოტა ხნის წინ დრაი გავიდა.
უცებ იქედან სისილია შემოვარდა

-ვია!სად წახვედი!ყველგან გეძებდი-ახლოს მოვიდა და დამათვალიერა-კარგად ხარ?

-კი ,კარგად ვარ,ბოდიში

მან ოუენს შეხედა და კითხა
-რა ხდება?იცი რომ დედოფალი კინაღამ მოკლეს?
მე გაოცებული მზერა მივიღე და შეპასუხწბ დავაპირე მაგრამ სისიმ ტუჩემზე საჩვენებელი თითი მომადო და მანიშნა რომ ხმა არ ამომეღო,მაშინ მომშორდა როცა ოუენი მომიტრიალდა და მითხრა
-ჩემ ოთახში მოდი ,რაღაც უნდა გითხრა
და ოთახიდან გავიდა...
___________________________
545 სიტყვა,ეს ძალიან დაგვიანებულია მაგრამ არაუშავს მაინც არავინ კითხულობს😅